Ece'nin Doğa Yürüyüşü

Aydınlık ve yaşam dolu bir güne uyanan Ece, pencereden derin bir nefes çekerek, “Ne kadar da güzel bir gün!” diye düşündü ve enerjik bir mod ile kıyafetlerini giydi. Kahvaltı yapmak için oturduğu masada, annesi onu şaşkınlıkla karşıladı çünkü Ece yanlış kıyafetlerini giymişti. Annesi, Ece’ye “Kızım bugün okuldaki arkadaşlarınla ormana spor yapmaya gidecektiniz, unuttun mu?” diye sordu. Ece hemen spor gezisini hatırlayıp “Oleyy, evet doğru söylüyorsun.” diye cevap verdi. Spor yapmaya bayılan Ece, kahvaltısını son lokmasına kadar bitirip hemen spor kıyafetlerini giymek için odasına koştu. En güzel spor kıyafetlerini giyen Ece, artık okula gidip spor gezisine katılmak için hazırdı!

‍
Annesi Ece’yi okula bıraktığında, Ece ilk önce hemen arkadaşlarıyla oyun oynamaya koyulmuştu bile. Çocuklar oynarlarken, öğretmenleri bahçeye gelmiş ve çocukları toparlamaya başlamıştı. O anda Ece’nin duyduğu sözler, onu fazlasıyla heyecanlaştırmıştı. Öğretmenleri, “Haydi çocuklar, ormana gidip spor yapmak için hazır mısınız? Hadi herkes sıraya!” diye bağırarak herkesi sıraya sokuyordu. Tüm çocuklar spor yapmak için sabırsızlanmışlardı.

Servisçi Amca tüm çocukları güvenli bir şekilde servise bindirip, o bölgenin en güzel ormanına doğru yol almıştı. Servisçi Amca çocukları ormanın en güzel yerinde indirdi. Öğretmen çocukların önüne koyulup onlara rehberlik etmeye başladı ve orman yürüyüşü başlamıştı bile!

Yemyeşil ağaçların arasından devam eden yürüyüş, her yeni bir hayvanın sesiyle keşif ve bilmece oyunlarıyla şenleniyor, çocuklar her bir adımda yeni canlılar tanıyorlardı. Papağanlar, sincaplar, bülbüller her yerde hayatın tadını çıkarıyorlardı.

Sonra öğretmenleri bir süreliğine sessizce ve soru sormadan yürümeleri gerektiği hakkında çocukları uyardı. Öğretmene göre, doğanın seslerine kulak vererek yürüyüş yapmak, insanı rahatlatıyordu. Çocuklar yaklaşık 15 dakika boyunca hiç konuşmadan yürüdüler, hepsi de yavaş yavaş yorulmaya başlamasına rağmen, yüzlerindeki huzurlu gülücükler hiç eksik olmuyordu.

Açık bir alana geldiklerinde, öğretmen çocukları bir daire haline getirdi ve ortaya geçerek konuşmaya başladı. “Evet çocuklar, az önce yaptığımız sporun adı doğa yürüyüşü, ingilizce adı ile trekking. İnsanlar sakin bir şekilde vücut aktivitesi yapmak istediklerinde doğaya gelerek yürüyüş yaparlar ve doğadaki sakinliğin tadını çıkarırlar.”

Tam tüm grup dinlenmek üzere oturmak için hazırlanırken, yere örtü seren çocuklardan biri ayağını burktu ve ağlamaya başladı. Hemen çocuğun başına gelen öğretmen, bu durumu ilk yardım uygulamalarını doğru ve yanlışsız göstermek için bir fırsat olarak görmüştü. Öğretmen hemen önce çocuğun nefes almasını sağlayacak şekilde diğer çocukları biraz uzaklaştırdı ve çocuğun ayağındaki problemi kontrol etti. Bu sırada, hem çocuğun ayağında ciddi bir şişme, kanama veya benzeri problemler olmadığından emin oluyor hem de çocuklara doğrudan bilgi veriyordu. Önce ayak bileğindeki kan dolaşımını engellemeyecek şekilde bir ilk yardım bandajı ile sıkı sıkı bileğini sardı, sonra da şişliği engellemek için ayağını yüksekte kalacak şekilde yerleştirdi. O an doğada oldukları için soğuk uygulama yapabilecekleri bir buz ya da soğuk bir nesne yoktu, fakat öğretmen “Eğer ulaşma imkanı varsa soğuk uygulamalısınız çocuklar.” diyerek ek bilgiler verdi. “Bu tarz yaralanmalardan sonra ise, mutlaka uzman bir doktora görünmek gerek.” diyerek laflarını sonlandıran öğretmen, verimli bir gün geçirdiğini düşünerek mutlu oldu.

Ece, gün sonuna geldiğinde bir sürü yeni şey öğrenmişti. Doğa yürüyüşü sayesinde yeni bir aktiviteyle tanışmıştı. Bu aktivite sayesinde bir sürü yeni bitki ve hayvan keşfetmişti. Arkadaşının başına gelen talihsiz küçük kaza sebebiyle, ilk yardım için güzel bir başlangıç yapmıştı. Galiba, sıra ilk yardım kursuna giderek, yaralı insanlara karşı nasıl yardım edileceğini öğrenmekti. Ece akşam yemeğinde ailesine bu olanları anlattığında, annesi Ece’yi ilk yardım kursuna göndereceğine söz verdi.