Ege, Efe, Ayaz, Ediz, Yağız, Erva ve Begüm tüm öğrenciler gibi her sabah anaokuluna gelip kahvaltılarını yapıyor ve ilk etkinliklerle birlikte güne başlıyorlardı.
Çocuklar oyun saatindeyken okula kaydolmak, onlara arkadaş olmak için Samuel adında yabancı bir çocuk, annesi, babası ve kardeşiyle birlikte okula geldi.
Kayıt işlemlerinden sonra mutluluktan havaya uçan Samuel, yeni arkadaşları ile tanışmak için sabırsızlanıyordu. Samuel’in ailesi ise, çocukları ilk sınıfına girene dek bu harika günün mutluluğunu paylaşmak için Samuel’e eşlik ediyorlardı. Samuel ve ailesinin sınıfa girmesiyle birlikte haylaz Efe, ’’aaa şunlara bakın renkleri ne öyle, siyah çikolata gibi!’’ Diyerek gülmeye başladı. Begüm ise ’’ben korkarım ne kadar tuhaflar’’ dedi. Samuel’in bir anda yüzü düştü ve ailesi ise çok üzüldü.
Samuel ise hemen babasının arkasına saklandı. Samuel’in ebeveynleri, sınıfın öğretmenleriyle konuşmak için hemen onlardan birini dışarı davet ettiler. Sınıfta kalan öğretmenlerinden biri, ’’Çocuklar dünyamız çok büyük ve üzerinde türlü renk ve görüntüde insanlar yaşıyor, gelin hep birlikte dünyada yaşayan ancak her gün görmeye alışkın olmadığınız görüntüdeki insanları inceleyelim.” Diyerek, dünyanın farklı noktalarından resimler göstermeye başladı. Kimisi beyaz renk çekik gözlü, kimisi esmer, kimisi kahverengi olan bir sürü farklı insan gösterdi…
Sonra çocukların empatik düşünme yetilerinde bir farkındalık oluşturmak için çocuklara bir soru yöneltti. “Siz bir ülkeye gezmeye gitseniz ve o ülkedeki herkes siyahi olsa, ya da beyaz ama çekik gözlü olsa ve sadece sizin görüntünüz farklı olduğu için, birisi size “Ben korkarım bu renk ne süt gibi dese ne hissederdiniz, ailenizle birlikte?” Dedi. Dünya üzerinde farklı kültürlerin olduğunu, bu farklı kültürlere göre kıyafetlerin, konuşulan dillerin, saç modellerinin bile farklılık gösterebileceğini çocuklara anlatan sınıf öğretmeni, çocukların gözlerindeki sevgiyi farkederek, Samuel’i tekrar sınıfa çağırdı.
Anaokulundaki çocuklar, artık insanların farklı renkleri olabileceğini, farklı kültürlerden gelebileceklerini öğrenmişlerdi. Farklı görüntülere sahip olan insanların komik değil sadece bizlere değişik gelebileceğini öğrendiler ve tepkilerinin nasıl olması gerektiği üzerine bir ders aldılar.
Samuel tekrar sınıfa geldiğinde, oyun saati gelip çatmıştı. Çocuklar hep birlikte oyun saatine devam ederlerken, hepsi de yeni arkadaşları Samuel ile oynamak istediler.
Samuel, önce biraz çekindi ama sonrasında o da yeni arkadaşlarına hemencecik ısındı ve birbirlerine alışıp oynadılar. Çünkü çocuklar sadece sevgi dolu olan kalpleriyle birbirleri ile hemencecik arkadaş olabilirlerdi, öyle değil mi? Renk, dil veya görüntü farketmemeliydi…
Günün sonunda, herkes için güzel bir gün olmuştu. Samuel yeni ülkesinde arkadaşlar edinmiş, anaokulundaki çocuklar ise, farklılıklar karşısında nasıl davranmaları gerektiğini öğrenmişlerdi. Arkadaşlık sevgisi, çocuğun nereden geldiği ile alakalı değildi…
Bu metin kocamanbisite.com için özel olarak yazılmıştır. Ticari maksat taşıyan tüm diğer dijital ortamlar ve basılı mecralarda kullanımı, kopyası, atıfı yasaktır. Eğitim maksatlı kullanım için her bir hikayeye yönelik izin alınması zorunludur.
