Bulut, şehirde yaşayan karı kocanın şımarık kedisiydi. Şımarık ama bir o kadar güzel bir kediydi Bulut. Bembeyaz tüyleri, masmavi gözleri olan şirin mi şirin bir kediydi. En güzel mamalarla beslenir, en güzel eşyalar alınırdı evin biricik kedisi Bulut’a. O adeta bu ailenin göz bebeğiydi. Bebek niyetine Bulut sevilirdi bu evde. Bir gün evin hanımı, kocasına neşe dolu bir haber verdi. Kadın hamileydi ve bir çocukları olacaktı. Aile mutluluklarını yaşarken, bu evde çocuk haberine sevinmeyen biri vardı, o da Bulut’tu. Bulut bu haberi aldığından beri mutsuzdu çünkü bebek doğduğunda onun pabucu dama atılacaktı. Aile onu değil, bebeği seveceklerdi. Bulut üzüntüyle artık bu evde yeri olmadığını düşündü. Zaten çocuk haberi geldiğinden beri, ona eskisi kadar ilgi göstermiyorlardı.
Bir gün bu evden kaçmaya karar verdi. Sevilmediği yerde durmayacak kadar gururlu bir kediydi. Gece olduğunda kapının kedi girişinden sessizce ve gizlice kaçtı. Ama nereye gideceğini bilmiyordu. Bulut hiç sokaklarda kalmamıştı ki. Arada sahipleri onu gezintiye veya oynamaya çıkarırlardı o kadar. Öylesine yürümeye başladı bulut. Yol nereye çıkıyordu bilmiyordu. Sokakta tek başınaydı. Tir tir titriyordu. Bir anda karşısına kendi boyutlarında, kahverengi çizgileri olan çelimsiz bir kedi çıktı ve:
“Hey sen, burada ne yapıyorsun? Hiç sokak kedisine benzer bir halin yok.” dedi.
Bulut cevapladı: “Zaten ben bir sokak kedisi değilim. Asil bir ev kedisiyim ama sahiplerimin bir bebekleri olacak. Beni artık sevmiyorlar diye evden kaçtım.” dedi.
Çelimsiz kedi gülmeye başladı. Bulut kaşlarını çattı ve:” Neden güldüğünü öğrenebilir miyim? Bunun neresi komik ha?” diyerek kızgınlığını belirtti. Çelimsiz kedi dedi ki:
“Yaptığın şeyin saçmalığına gülüyorum bayan ev kedisi. Biz sokakta bir kap yemek, su bulamazken senin yediğin önünde yemediğin arkandaymış. Sırf şımarıklığından evden kaçtığını söylüyorsun. Akıllı bir kedi böyle davranmazdı.”
Bulut bu duyduklarına bozulmuştu. Sahi, çelimsiz kedi haklıydı. Bulut çelimsiz kediye baktı,ne kadar kirli ve bakımsız olduğunu gördü. Onun haline acıdı. Bulut konuştu:
“Haklı olabilirsin fakat anlamadığım şu: Size hiç kimse yemek ve su vermiyor mu da bu haldesin?”
Çelimsiz kedi hüzünle bakarak:
“ Arada bir yemek artıklarını önümüze atıyorlar ama bunlar hiçbirimize yetmiyor. Bir de evinin önüne bir kaba su koyan iyi insanlar var. Yine de bir kişinin koymasıyla olmuyor. Bu hiçbirimize yetmiyor. Senin gördüğün sadece benim. Oysa benim gibi bir sürü kedi var.” dedi.
Bulut duydukları karşısında hem şaşırmış hem de çok üzülmüştü. Yaptığı şeyin şımarıklık olduğunu kabullendi. Eve geri dönmek istese de gururunu bir türlü alt edemiyordu. Sahipleri artık onu sevmeyecekti işte. Çelimsiz kedi konuştu:
“Anlaşılan eve dönmeye niyetin yok. Eğer acıktıysan takıl peşime de sana yiyecek bir şeyler bulalım.”
Bulut aç olduğunu yeni fark etmişti. Takıldı çelimsiz kedinin peşine. Beraber bir evin önüne geldiler:
“Miyavla hadi, bize bir kap yemek versinler.” dedi çelimsiz kedi. Çelimsiz kedi ve Bulut miyavlamaya başladılar. Evin sahibi yaşlı ve yalnız bir kadındı. Hayvanları oldum olası çok severdi. Kocası bu dünyadan göçüp gittiğinden beri, kendini hayvanlara daha çok adamıştı. Camdan baktı ve bu iki kediyi gördü. Hemen kaplara mama ve su koydu. Kapıya çıktı ve “gel pisi pisi” diyerek kedileri çağırdı. Yaşlı kadın Bulut’ u görünce şaşırdı. Bu tertemiz ve çok güzel bir kediydi. Hiç de sokak kedisine benzer bir hali yoktu. Kediler sevinçle mamalarını yerken, yaşlı kadın Bulut’un kaybolmuş bir ev kedisi olduğunu anladı. Ayrıca Bulut’un boynunda bir tasma vardı. Kadın Bulut’u kucakladı. Bulut korkuyla kadına baktı. Kadın Bulut’un tasmasında bir telefon numarası olduğunu gördü. “Haydi sahibini arayalım güzel kedicik.” dedi kadın şefkatle bakarak. Bulut içten içe bir rahatlama hissetti. Çelimsiz kedi ise bir kenarda onlara bakıyordu. Bulut’un eve dönecek olmasına hem sevindi hem de üzüldü. Birkaç saatliğine de olsa arkadaşlık yapmışlardı. Bulut çelimsiz kediye bakarak: “Teşekkür ederim yardımların için. Seni hiç unutmayacağım.” dedi. Çelimsiz kedi:” Rica ederim. Seni tanımak güzeldi ev kedisi.” dedi.
Yaşlı kadın Bulut’un sahiplerini aradı ve kedilerinin yanında olduğunu söyledi. Adresi verdi. Sahipleri kedileri Bulut’u almak üzere hemen yaşlı kadının evine geldiler. Bulut’u görünce koşarak sarıldılar ve kadın:
“ Ah Bulut, güzel kedim. Nerelerdeydin sen? Seni çok merak ettik.” dedi. Bulut’un gözleri dolmuştu. Sahiplerini çok özlediğini fark etti. Hem evden kaçmak gerçekten kötü bir fikirdi. Ya başına bir şey gelseydi. Bulut o anda kendine bir söz verdi: Bir daha asla evden kaçmayacaktı.
Bulut’un sahipleri yaşlı kadına teşekkür ettiler. Bulut da teşekkür için yaşlı kadının eteğine sürtünerek ona miyavladı.
Bu metin kocamanbisite.com için özel olarak yazılmıştır. Ticari maksat taşıyan tüm diğer dijital ortamlar ve basılı mecralarda kullanımı, kopyası, atıfı yasaktır. Eğitim maksatlı kullanım için her bir hikayeye yönelik izin alınması zorunludur.
