Modern hayatın ve günümüz ekonomik durumlarının getirdiği en büyük dezavantajlardan biri, dur durak bilmeden çalışmak zorunda kalmaktır. Durum öyle bir noktaya gelmiş durumda ki, çocuğun büyütülme sürecini ya ebeveynlerin aileleri, ya da bakıcılar üstleniyor. "Çocuğun" anne ve baba ile olan paylaşımlarını doğrudan etkileyen bu durumu inceledik.
Kadınların da çalışma hayatına atılmasıyla birlikte, toplumda çok uzun yıllardır normlaşmış olan "annelik olgusu" seyrinin değişmeye başladığı modern dünyada, özellikle son yıllarda giderek yükseliş gösteren "bakıcı ile büyüyen çocuk" modası gün geçtikçe artmakta.
Daha eski dönemlerde çocuklar genel olarak akşam işten gelen babasını çalışma hayatından dolayı çok göremezken ve vakit geçiremezken, günümüz çocukları anneleriyle de çok vakit geçirememekte. Gün içindeki temponun neden olduğu yoğunluk ve stres, ebeveynler akşam eve geldiğinde çocuklarına da yansımakta ve gün içinde anne ve baba sevgisi görmesi gereken çocuklar ilgi yetersizliği yaşamakta. Kapitalizmin önce babayı, sonra da anneyi kopardığı bu kurtlar sofrasında çocuklarımız ile nasıl ilgileneceğiz?
Küçük yaşlardan itibaren bakıcı ile büyüyen çocuklar, profesyonel bir bakım aldıklarından dolayı, gerçek bir anne sevgisine, sevgiyle bezenmiş deneyimlere muhtaçtırlar...
Anne ve baba sevgisi az olarak büyüyen çocuklarda en çok görülen davranış güvensiz bir duruştur. Genelde yaptıkları hareketler sonrası etrafındaki insanların onayını ve desteğini beklerler. Ebeveynleri ile sosyalleşemeyen çocuklar diğer insan ilişkilerinde de çoğunlukla başarısız olurlar.
Güvensizlik, ergenlik dönemlerinde büyük problemlere yol açabilir...
Çalışma zorunluluğu olan anne babalar çocukları için en iyisini istemekle beraber çoğu zaman günün temposundan çocuğa vakit ayıramazlar. Bu da çocuğun bir yanının hep eksik kalmasına sebep olur. Ebeveyn sevgisi ve bilinçli bir ilgi ile büyüyen çocuklar okulda ve sosyal yaşamlarında daha başarılı olurlar. Bu noktada çocukları başarısızlık karşısında da kendilerine olan öz güvenlerini kaybetmezler. Çünkü arkalarında anne ve babalarının olduğunu bilirler.
Çalışan her anne ve babalar hem iş temposuna uymak hem de çocuğuna gerekli ilgi ve sevgiyi vermek isterler. Bunu yapmak her zaman kolay olmasa da gerekli vakti ve isteği bulduğunuz zaman size hiç zor gelmeyecektir. Çalışan anne ve babalar gün içinde en müsait anlarını çocuklarıyla paylaşmalıdırlar. Onlarla özel olarak ilgilenmelidirler. Araya sıkışmış bir zaman diliminde hem iş, hem de çocukla ilgilenmek, tam verim alamamanıza sebep olur. Bu sebeple işinize verdiğiniz geniş bir mola arasında ya da işiniz bittikten sonra çocukla edilen özel sohbetler çocuğunuza gösterdiğiniz ilginin fark edilmesi için çok sağlıklı olacaktır. Bu noktada yapacağınız en mantıklı davranış, “iş - yaşam dengesi” meselesine kafa yormak ve özel yaşamınız ile iş hayatınız arasına kalın çizgiler çekmektir...
Çocuğunuza işe neden gittiğinizi, ne zaman geleceğinizi ve ne yaptığınızı onun anlayacağı bir dilden anlatarak çocuğunuzun, “Ebeveynlerim benimle ilgilenmiyor, önemsemiyor ve sevmiyor…” şeklinde düşüncelere yönelmesinin önüne geçebilirsiniz. Akşam saatlerinde geleceğinizin ve onunla ilgileneceğinizin sözünü veriyorsanız, sözünüzü tutarak onunla akşam vakit geçirmelisiniz. Bu şekilde çocuğunuz ile aranızdaki güven duygunuz pekişir ve sağlıklı ilişkiler için adım atmış olursunuz...
Anne ve babalar çocuklarını her halükarda dinlemelidir. Aileleri tarafından dinlenmeyen ve umursanmayan çocuklar güvensiz ve çoğunlukla agresif büyür.
Çocuğunuzun kaygılarını anlamaya çalışarak onunla anlayacağı dilden iletişim kurmalısınız. Örneğin işe gideceğinizde çocuk ağlamasın diye evden kaçar gibi çıkmanız, çocuğunuzda yalnız kalma duygusuna yol açarken, çocuğunuzun fazla kaygılanması durumunda her karşılaştığı insanda güvensizlik yaşamasına sebep olabilir. Bu nedenle çocuğunuzu sizin iş hayatınız konusunda dinlemeli, anlamaya çalışmalı ve onun hissiyatına göre hareket etmelisiniz…
Çocuklarınızı “Nasıl olsa akşam gelince gönlünü alırım…” şeklinde bir düşünceyle ihmal etmek, onlara umut satmak, çocuğunuzun kişiliği üzerinde olumsuz bir etki yaratabilir. Her çocuk özenle ilgilenilmeyi ve sevilmeyi hak eder. Anne ve babalar modern dünyanın zorunluluklarından dolayı çalışmak zorunda olsalar dahi, çocukların ilgiyle büyümesine olanak tanınmalı ve aile sevgisiyle büyütülmelidir. Unutmayın ki, eğitim, öğrenme ve sosyalleşme gibi olgular ailede başlar. Aile, çocuğa öğrenmek ve sosyalleşmek için ne kadar rahat ortam sunarsa, çocuk o kadar normal ve bilinçli büyür ve karakteri daha güçlü olur. Çocuğun aile dışı ilişkiler kurma vakti geldiğinde ise, öz güveni yüksek, mutlu, sevgi dolu bir çocuk, ilgisiz ve sevgisiz büyüyen çocuklara göre çok sağlıklı ilişkiler kurabilir...
