Atlas, küçük, meraklı ve iyiliksever bir çocuktu. Her gece yıldızlara bakarak 'Acaba orada neler var?' diye düşünür, masallarda geçen sihirli yaratıkları hayal ederdi. En çok da Anka kuşunu merak ederdi; efsanevi, ateşten doğan, ölümsüz kuşu. Bir gün, yaşlı büyükannesinden Anka kuşunun yalnızca saf kalpli çocukların dualarını duyduğunu öğrendi. Bu, Atlas'ı çok heyecanlandırdı. Kararını verdi: Anka kuşunu bulup yardım isteyecekti. Ertesi sabah, güneş doğmadan kalktı. Büyükannesinin verdiği eski, yıpranmış haritayı eline aldı. Harita, eski ve solmuştu ama Anka kuşunun yaşadığı söylenen Güneş Dağı'nın yolunu gösteriyordu. Yolculuğa tek başına çıkmaya karar verdi. Çantasına birkaç kuru ekmek, bir sürahi su ve büyükannesinin verdiği tılsımlı taştan başka hiçbir şey almadı. Tılsımlı taşın, tehlikelerden koruduğuna inanıyordu. Yolculuk, Atlas'ı beklenmedik maceralarla karşıladı. İlk gün, derin bir ormanın içinden geçti. Yolunu kaybedince, korkmuştu ama cesaretini topladı. Ağlayan bir tavşan gördü, bacağı bir dala sıkışmıştı. Atlas, tavşanı kurtardı. Tavşan minnettarlıkla, 'Teşekkür ederim, küçük dostum! Yolunu bulmana yardım edeyim' dedi ve onu doğru yola yönlendirdi. Bu, Atlas'ın ilk iyilik yapma deneyimiydi, ve içini neşe kapladı. İkinci gün, yüksek dağlara tırmandı. Yorgun ve susuzdu. Bir dere kenarında dinlenirken, yaşlı bir ağaçkakan gördü. Ağaçkakan, yuvasını yapan bir karıncaya yardım istiyordu. Atlas, hemen karıncaya yardım etti. Ağaçkakan, minnettarlıktan gözleri parlayarak, 'Küçük dostum, iyiliğin karşılığını alacaksın!' diye fısıldadı ve Atlas'a yol boyunca karşılaşacağı tehlikeler hakkında bilgi verdi. Üçüncü gün, Güneş Dağı'nın eteğine ulaştı. Dağın yamaçlarında, kötü niyetli bir ejderha yaşıyordu. Ejderha, Atlas'ı yakalamak için ateş püskürttü. Ama Atlas, büyükannesinin verdiği tılsımlı taşı havaya kaldırdı. Taş, parlak bir ışık saçarak, ejderhayı korkutup kaçmasını sağladı. Atlas, bu tehlikeyi de atlatmıştı. İyilik yapmanın gücünü bir kez daha hissetmişti. Sonunda, Güneş Dağı'nın zirvesine ulaştı. Orada, efsanevi Anka kuşu, parlak tüyleriyle, muhteşem bir görüntü sergiliyordu. Atlas, heyecanla Anka kuşuna yaklaştı ve 'Merhaba, büyük Anka kuşu!' dedi. 'Sana ihtiyacım var. Büyükannem hasta ve ben onu iyileştirmek için sana ihtiyacım olduğunu duydum.' Anka kuşu, Atlas'ın saf kalbini ve yaptığı iyilikleri hissetti. 'Küçük dostum, iyiliğin karşılığını aldın' dedi. 'Büyükannenin iyileşmesi için sana bir tüy vereceğim. Bu tüy, büyükanneni iyileştirecek ve onu koruyacaktır.' Anka kuşu, Atlas'a parlak altın rengi bir tüy verdi. Atlas, sevinçten havalara uçuyordu. Atlas, Anka kuşundan aldığı tüy ile aceleyle evine döndü. Büyükannesinin yanına koştu ve tüyü ona gösterdi. Tüy, büyükannesinin üzerine bir ışık saçtı ve büyükannesi hemen iyileşti. Büyükannesi ve Atlas çok mutlu oldular. Atlas, macerasını herkese anlattı. Herkes Atlas'ın cesaretini ve iyilikseverliğini takdir etti. Atlas, Anka kuşu macerasıyla, iyiliğin her zaman karşılığını bulacağını, cesaret ve azimle her zorluğun üstesinden gelinebileceğini öğrendi. Bundan sonra da hep iyilik yapmaya, insanlara yardım etmeye devam etti. Çünkü biliyordu ki, iyilik yapmak dünyayı güzelleştirir ve mutluluğu yayar. Atlas'ın hikayesi, tüm çocuklara iyilik yapmanın önemini ve iyiliğin her zaman karşılığını bulacağını öğretti. Bu yüzden hep iyilik yapmayı unutmayın, çünkü iyilik yapmak, dünyayı daha güzel bir yer yapar.