Pamuk, minik ve tüylü bir kuzuydu. Anne ve babasıyla birlikte, yeşil tepelerle çevrili, şırıl şırıl akan bir dere kenarındaki geniş bir çayırlıkta yaşıyordu. Pamuk, diğer kuzular gibi oyun oynamayı, ot yemeyi ve güneşin altında uyumayı çok severdi. Ama Pamuk'un diğer kuzulardan farklı bir özelliği vardı: O, her şeyden çok hayvanları severdi. Küçük kuşları, telaşlı arıları, şakalar yapan sincapları, hatta bazen ürkek tavşanları bile gözlemlemekten büyük bir zevk alırdı. Bir gün, Pamuk çayırlıkta oynarken, uzaktan garip bir ses duydu. 'Vayy, vayy!' diye inliyordu ses. Pamuk, sesin geldiği yöne doğru koştu ve küçük bir tilki yavrusunu, ayağı sıkışmış bir ağacın altında çaresizce kıvranırken gördü. Tilki yavrusunun ayağı, kalın bir dala sıkışmıştı ve ne yapacağını bilmiyordu. Pamuk, küçük tilki yavrusuna yaklaştı ve 'Ne oldu sana, küçük dostum?' diye sordu. Tilki yavrusu, Pamuk'un nazik sesine güvenerek, 'Ayağım sıkıştı, kurtaramıyorum kendimi' diye fısıldadı. Pamuk, hiç tereddüt etmeden, minik dişlerini kullanarak ağacı kemirmeye başladı. Küçük dişleri, kalın dalı kolayca kemiremese de, Pamuk azimle çalıştı. Bir süre sonra, dal çatırdayarak kırıldı ve tilki yavrusunun ayağı kurtuldu. Tilki yavrusu, Pamuk'a minnettarlıkla baktı ve 'Teşekkür ederim, sevgili Pamuk! Bana çok yardımcı oldun.' dedi. Pamuk, sevinçle kuyruğunu salladı. 'Önemli değil, küçük dostum' dedi. 'Herkes birbirine yardım etmeli'. Pamuk, tilki yavrusuyla birlikte çayırlıkta oynadı. Gün batımına kadar birlikte vakit geçirdikten sonra, tilki yavrusu ailesinin yanına döndü. O günden sonra, Pamuk ve tilki yavrusu en iyi arkadaş oldular. Pamuk, diğer hayvanlarla da arkadaş oldu. Kuşlara su taşıdı, sincapların sakladığı fındıkları korudu, hatta ürkek tavşanları bile oyunlarına dahil etti. Bir gün, Pamuk çayırlıkta yürürken, bir ağacın altında yaralı bir kuş buldu. Kuşun kanadı kırılmıştı ve uçamıyordu. Pamuk, kuşu dikkatlice alıp, anne ve babasına gösterdi. Anne ve babası, Pamuk'un şefkatine hayran kaldılar. Pamuk'un sevgisi ve iyiliğiyle, yaralı kuş iyileşti ve bir süre sonra tekrar uçmaya başladı. Pamuk'un iyiliği tüm çayırlığa yayıldı. Diğer kuzular, Pamuk'tan hayvan sevgisini ve yardımlaşmanın önemini öğrendiler. Artık herkes birbirine yardım ediyordu, birbirlerini koruyor ve birlikte mutlu bir şekilde yaşıyorlardı. Çayırlık, Pamuk'un sevgi ve şefkat dolu kalbi sayesinde, barış ve mutluluğun hüküm sürdüğü bir cennet haline geldi. Pamuk ise, tüm hayvanların sevgisini ve saygısını kazanmıştı. O, sadece minik ve tüylü bir kuzu değildi artık, o, çayırlığın kahramanıydı, iyiliğin sembolüydü. Ve Pamuk, her zaman hatırladı ki, en büyük zenginlik, sevgi ve merhamet dolu bir kalp taşımaktı. Bir gün, uzaktan gelen bir ses duydu Pamuk. Bu sefer ses daha güçlüydü ve daha yakındı. 'Yardım edin, yardım edin!' diye bağırıyordu ses. Pamuk, sesin geldiği tarafa doğru koştu ve bir grup küçük kuşun, şiddetli bir yağmur fırtınası sırasında yuvalarının yıkılmasıyla tehlikede olduğunu gördü. Küçük kuşlar, ıslanmış ve korkmuş bir halde titriyordu. Pamuk, hiç düşünmeden, küçük kuşları anne ve babasının yanında bulunan kuru bir mağaraya götürdü. Anne ve babası da Pamuk'a yardım etti ve birlikte kuşlara sıcak ve kuru bir sığınak hazırladılar. Kuşlar, Pamuk'un ve ailesinin yardımına minnettardı. Pamuk'un iyiliği, sadece hayvanlar için değil, tüm canlılar için bir örnek olmuştu. Ve böylece, Pamuk'un hikayesi, nesilden nesile aktarılarak, herkese sevgi, şefkat ve yardımlaşmanın önemini öğretti.