Adaletin Işığında, İmanın Ruhu

Bir varmış, bir yokmuş; evvel zaman içinde, adaletin ve iyiliğin en derin sırlarını saklayan, rüya ile gerçeğin iç içe geçtiği, büyülü diyarlar varmış. Bu diyar, altın renkli tepe ve vadilerle, minik dereciklerin anıtlaştığı, mis gibi güllerin koktuğu, yürekleri ferahlatan bir alemdi. İnsanlar burada, adaletin ne demek olduğunu, iyiliğin ve merhametin ne kadar kıymetli olduğunu öğrenmişler. Rivayet edilir ki, bu diyarın her köşesinde, İslam’ın öğretilerinin ışığıyla yol gösteren güzel hikayeler duyulmuş; insanlar sabır, hoşgörü ve yardımseverliğin temelinde yatan hikmetleri keşfetmişler. Masal da başlamış; küçük kalplerin umutla yanıp tutuştuğu, iyilik ve adaletin bir arada var olduğu bu büyülü dünyada, gevşek zincirler kırılmış, kalpler yapılandırılmış. Kimi masallarda, yüce bir adaletin insanları nasıl birleştirdiği anlatılmış, kimi masallarda ise dinin öğretileriyle gönüllerde sevgi tohumları ekilmiş.

Masalın birinci bölümünde, minik bir köyde yaşayan, adalet ve iyilik erdemlerine gönül vermiş, sevecen bir çocuk olan Yusuf varmış. Yusuf, her gün güneşin doğuşuyla birlikte, çevresindeki insanlara yardım eli uzatır, adaletin ve hakkaniyetin önemini yaşatırmış. Köy halkı, onun iyilik dolu yürek ve temiz niyetini örnek alır, ölümle yaşam arasında dengeyi sağlamak adına, adaletin büyülü gücüne inanırmış. Yusuf, bir gün ormanın derinliklerine giderken, yüce Allah’ın gönderdiğine inandığı, bilge ve merhametli bir kartal karşısına çıkmış. Bu kartal, adaletin ve merhametin simgesiymiş; Yusuf’a, iyiliğin gücüyle kötülüklerin üzerine nasıl zafer kazanıldığı, insanların birbirine nasıl bağışlayıcı olduğu hakkında bilgiler aktarmış. Hikayeye göre, Yusuf’un yüreğinde bir sevgi çiçeği açmış, o andan itibaren herkesin hakka, adalete ve iyiliğe olan inancı pekişmiş. Böylece, küçük çocuk, yürekten inanıyla, kötülüğe karşı direnişin sembolü haline gelmiş.

İkinci bölümde, köyün hemen dışında, esrarengiz ve büyülü bir orman varmış. Bu ormanda, adaletin koruyucu ruhu olan Leyla adında bir perinin hüküm sürdüğü söylenirmiş. Leyla, geçmişten günümüze gelen masallarda, iffet ve adaletin sembolü olarak anılırmış. Ormanda gezenler, Leyla'nın, insanlara doğru yolu göstermeye çalıştığı, onların hatalarından ders çıkarmalarını sağladığı, kötülükleri cezalandırıp iyilikleri kutladığına inanırmış. Bir gün, köyde büyük bir haksızlık işlenmiş; zenginlerden biri, yoksulların hakkını gasp etmiş. Köy halkı arasında büyük bir kargaşa çıkmış. Leyla, ailesi ve tüm orman sakinleriyle birlikte, toplumun adalet duygusunu canlandırmak adına harekete geçmiş. Bir araya gelen iyilikseverler, dua etmiş, Allah'ın rahmetine sığınmış ve haksızlığa karşı birleşmişler. Leyla’nın da desteğiyle adaletin sesi yükselmiş, kötülük yüzü asılmış. O andan itibaren, herkes için doğrunun ve adaletin ne kadar önemli olduğu bir kez daha hatırlanmış.

Üçüncü bölümde, masalın kahramanları, adaletin gücünü pekiştirmek için uzun ve zorlu bir yolculuğa çıkmışlar. Yusuf, Leyla ve köyün cesur evlatları, birlikte ormanın derinliklerinden geçip, adaletin kutsal mabedini aramaya başlamışlar. Bu mabedin, her türlü haksızlığı affeden, kötülükleri değiştiren ve kalplerde sevgi filizlendiren bir büyüsü olduğuna inanılırmış. Yoldaki engeller, aynı zamanda inancın, sabrın ve dayanışmanın göstergesi olarak her adımda aşılmış. Karşılarına çıkan engin nehirleri, dik yamaçları, tatlı ama meşakkatli yolları aşarken, minik kalplerde yüce bir umut filizlenmiş; adaletin, her türlü zorluğu yenebileceği inancı pekişmiş. Yolculuğun her basamağı, minik kız ve erkeklere İslam’ın sabır, merhamet ve yardımlaşma değerlerini hatırlatmış. Böylece, herkes kalbindeki karanlıkları aydınlatan iman ışığını yeniden keşfetmiş; kötülüğün aksine, iyiliğin ve adaletin galip geleceği inancı tüm kalpleri sararmış, zorluklar karşısında birlik ve beraberlik en güçlü silah haline gelmiş.

Masalın son bölümünde, Yusuf ve Leyla adeta bir mucize gerçekleştirerek, adaletin kutsal mabedine ulaşmışlar. O mabedin kapıları, açık yürekli, temiz niyetli olanlara kendini göstermiş. Mabede giren herkes, yüce Allah’ın adalet ve rahmet dolu kelamlarını dinlemiş; içindeki tüm karanlıklar, günahların ağırlığı yerini, sevgi ve affedicilik rüzgarına bırakmış. O günden sonra, köy halkı arasında adaletin ne kadar kutsal olduğu, küçük kalplerin nasıl aydınlandığı ve Allah’a olan iman ile nasıl hakların korunduğu hep yaşatılmış. Masal, çocuklara; iyilikle, adaletle yaşayan bir kalbin dünyayı nasıl daha güzel bir yer haline getirecek dersini vermiş. Gönüllerde sevgi, inanç ve dayanışma filizlenmiş; kötülükleri yenen umut dolu öykü, nesiller boyunca anlatılmış. Ve o küçük köy, adaletin ve iman dolu yaşamın en güzel örneği olarak, sonsuza dek hatırlanmış.