Kırmızı Başlıklı Kasabanın Masal Bahçesi

Bir varmış bir yokmuş, ufacık bir kasabada, rengarenk çiçeklerin açtığı, kuşların neşeyle ötüştüğü ve güneşin altın ışıklarıyla sarıp sarmaladığı bir diyar varmış. Bu diyarı, masal bahçesi denirmiş, çünkü orada yaşayan her varlık, sevgi, dostluk ve iyilikle doluymuş. Küçük Lily adında sevimli bir kız varmış. Lily, kırmızı başlığı ve minik peleriniyle birlikte annesi, babası, dedesi ve büyükannesiyle mutlu mesut yaşarmış. Kasaba halkı perilerle, hayvanlarla ve tatlı rüzgarlarla arkadaşlık kurarmış. Herkesmiş, birbirine yardım eder, gülüşünü paylaşıp kederi uzaklaştırırmış. Lily, daha küçücük yaşlarından beri masalları çok severmiş. Annesinin, babasının ve büyükanne ile büyükbabasının anlatmış olduğu hikayeler onu büyülemiş, kalbine umut ve neşe tohumları ekermiş. Anlatılan masallarda, her şeyin mümkün olduğu, büyülerin gerçek olduğu söylenirmiş. İşte o günlerden bir gün, Lily’nin kalbinde her zaman parlayan o sevgi ışığı, masal bahçesinde yeni bir maceranın habercisi olmuş. Çünkü ormanda, eski ağaçların fısıldadığı, rüzgarın sırlarla dolu şarkılar söylediği, sakince akan dere kenarlarının masmavi sularında dans ettikleri bir zaman varmış. Lily, masal bahçesinin köşesinde, rengârenk kelebeklerin uçuştuğu, minik sincapların ceviz peşinde koştuğu, çiçeklerin tatlı koku saldığı bir alanda oynamış. O gün, güneş pek parlakmış ve minik kız, pencereden sızan sıcak ışıkları görünce kalbi neşeyle dolmuş. Masal bahçesinin etrafında, eski tahta evler ve minik, sevimli kapılar varmış; her birinin ardında, sevecen bir aile ve anlatılmamış hikayeler saklıymış. Lily, annesi ile babasının el ele tutuştuğu, dedesinin ise gülümseyerek eski masal kitaplarından bir hikaye anlattığı o evde yaşamış. Her akşam, aile sofralarında toplanıp birlikte yemek yer, kahkahalar eşliğinde günün maceralarını paylaşırmış. Masal bahçesinde herkes, birbirine yardımcı olup, iğne arayıp deve bulurmuş. Küçük Lily de diğer çocuklarla birlikte oynar, güler ve doğanın sunduğu güzellikleri keşfedermiş. Her ağacın, her çiçeğin bir hikayesi varmış. Ağaçlar, gövdelerindeki halkalar arasında geçmişin sırlarını saklarmış; çiçekler ise gökyüzüne uzanan umutların resmini çizermiş. O günden sonra, Lily’nin kalbinde macera arzusu daha bir artmış. Çünkü annesi, pencerede beliren gökkuşağını işaret ederek, “Bak Lily, doğa bize her zaman yeni bir masal anlatırmış,” dermiş. Lily, her zaman başlığına taktığı kırmızı pelerinini, masal kahramanlarının giydiği gibi gururla giyermiş. İşte o gün de, Lily’nin annesi ona eski bir sandıktan gelen, parlak kırmızı bir pelerin vermiş. Bu pelerin, masal bahçesinde nesilden nesile aktarılan, sihirli bir armağanmış. Dedesi, “Bu pelerin sayesinde sen de masal kahramanı olacaksın, sevgi ve iyilikle dolu her yeri keşfedeceksin,” dermiş. Lily, pelerinin ışığıyla birlikte, minik kalbinde büyük hayaller kurmuş. İçinde, ağaçların konuştuğu, çiçeklerin dans ettiği ve perilerin fısıldadığı masallar saklıymış. Böylece, evin konforundan adımını dışarı atmaya hazırlandığı günler başlamış. Masal bahçesinin köşesinde, eski bir meşe ağacı varmış. Ağacın dallarına konan minik kuşlar, “Gel bakalım, macera seni bekliyor,” der gibi şarkılar söylerlermiş. İşte Lily de o sabah, annesinin vedası eşliğinde evden çıkıp, pelerini rüzgarla dans ederken, içindeki heyecanı doyasıya yaşamış. Küçük adımlarla yürürken, yumuşacık çimenlerin üzerinde çıplak ayaklarıyla gezinmiş, kuşların cıvıltıları eşliğinde, doğanın kollarında büyülü bir yolculuğa çıkmış. O gün, masal bahçesinde, sevginin ve ailenin büyüsü bütün canlılarda hissedilirmiş. Lily, masalların içindeki tüm güzellikleri andıran bu anıları, ömür boyu unutamayacağına inanırmış. Her adımında, ailesinin sevgisi ve masalın iyiliği ona eşlik edermiş. İşte böylece, Lily’nin masal dolu dünyası başladı. Masal bahçesinde geçecek her an, sevgi, dostluk ve iyiliğin tohumlarını ekermiş. Küçük kız, annesi, babası, dedesi ve büyükannesiyle birlikte, hem kendisi hem de diğer kasaba halkı için unutulmaz bir maceranın ilk sayfasını yazmaya başlamış. O günden itibaren, masalların büyüsü ve kırmızı pelerinin parıltısı, küçük Lily’nin kalbinde ebediyen yaşamış. Ve masal bahçesi, çocuklara anlatılan en güzel hikayelerin, en parlak yıldızların, en sıcak gülüşlerin yuvası olarak dilden dile yayılırmış.

Lily, kırmızı pelerinini giyip, evden çıktığı o güne kadar masal bahçesinde yaşanan büyülü anıları hep yâd edermiş. O gün, hafif bir rüzgar eşliğinde yürürken, yoldan geçen kelebeklerin kanat çırpışları arasında küçük adımlarla ilerlemiş. Annesi, “Unutma Lily, masal bahçesinde her şey mümkündür,” diyerek vedalaşmış ve Lily de minnetle annesinin sözlerini hatırlamış. Yol boyunca, sevimli tavşan arkadaşları ona göz kırpar, kuşlar neşeyle şarkılar söylerlermiş. Lily, adımlarını atarken, ağaçların fısıldadığı eski masalları duyar gibi olur, her yaprağın arasında gizli bir hikâye saklı olduğunu hissedermiş. Ormanın girişine geldiğinde, eski taşlardan yapılmış bir köprü görür gibi olmuş. Köprüyü geçen su, minik taşların üzerinden akıp giderken, sanki masalın içindeki bir nehir misali huzur verir, Lily’ye yeni düşünceler aşılamış. O sırada, karşısına sevimli, mis kokulu çiçeklerin arasında yürüyen küçük bir sincap çıkmış. Sincap, “Lily, sen masal bahçesinde akşam olacakmışsın,” dermiş gibi cıvıldamış, ardından ağzını kapatıp çamurlu patileriyle sevimli bir kahkaha atmış. Lily, kendini o an masalların ortasında, sihirli bir rüyada bulmuş. O, masalsı sesiyle, “Ben de akşamı bekliyorum, maceralarım daha yeni başlıyor,” diyormuş. Yolculuğuna devam ederken, Lily; çiçeklerin arasında gizlenmiş, yosunlarla süslenmiş eski bir kapı görmüş. Kapının önünde minik taşlar dizilmiş; üzerinde küçük çizimler, kalpler ve gülücükler varmış. Kapıya dokunduğunda, hafif bir ışıltı bütün ortamı sarmış. Kapının ardında açılan salon, rengârenk balonlarla donatılmış, yumuşacık minderlerle döşenmiş bir oyun odasına benziyormuş. Bu oda, masal bahçesinde gizli bir kalenin kapısı gibiymiş. Lily, kapıyı aralamış; içeride, masal kitabından fırlamış gibi duran küçük periler ve sevimli hayvanlar dans ediyormuş. Periler “Hoş geldin Lily, sen de aramıza katılmak ister misin?” der gibi neşeyle etrafında uçuşurlarmış ve Lily de sevinçle başını sallamış. O gün, masal bahçesinde macera dolu günler başlamış. Lily, masal perilerinin rehberliğinde, ormanın derinliklerine doğru yürümeye karar vermiş. Yol boyunca, çimenlere serilmiş, gökkuşağının renklerinden ilham almış küçük taşlar üzerinde oynayan sevimli fareler ve tatlı kedi yavruları ona eşlik edermiş. Aralarında ilerlerken, her adımı adeta geçmişin masallarını anlatır, her nefesi eski zamanların hikayelerini fısıldarmış. Küçük Lily, pelerinini rüzgarda savururken, “Ben de bu masalın bir parçasıyım,” dermiş gibi kendini hissetmiş ve adımlarını hızlandırmış. Masalın ilk duraklarından biri olan, dev bir papatya tarlasıymış; burada papatyalar, güneşin altında gülümser, rüzgarın hışırtısına kendilerini sallamış. Papatyaların arasında, minik bir kuş yuvası varmış ve kuş yavruları, annelerinin sıcak kanatları altında oyunlar oynarmış. Lily, yuva kenarından geçerken, “Ne güzel yuva, tıpkı aile gibi,” dermiş gibi düşünmüş. Çünkü masal bahçesinde her varlık, sevgiyle birbirine bağlıymış. Dedesinin eskiden anlattığı masallarda, ailenin en büyük hazine olduğu söylenirmiş. İşte o an, Lily, babasının veya annesinin kucaklayışını, dedesinin teyzenin tatlı mi sesini hatırlayarak, içindeki sevgi dalgalarını daha da güçlendirmiş. Yolculuğu ilerleyen saatlerde, Lily huzurlu bir dere kenarına varmış. Dere, minik su damlalarını taşların üzerinden atlayarak akardı, sanki her damla, masalın bir notasıymış. Ondan yakınlarda, sevimli bir balık, suyun üzerinde hafifçe sıçrayan renkleriyle Lily’ye gülücükler kondurur, “Masalın her köşesi sevgiyle doludur,” dermiş gibi görünürmüş. Lily, bu neşeli sahnenin içinde, kalbinin her köşesine sevginin ve iyiliğin yerleştiğini hissederek, suya biraz yansıyan kendi kihanı görüp, “Ben de iyilik getirmek istiyorum,” diye düşünmüş. Yolculuğun ilk kısmı öyle bir maceraymış ki, her adımında geçmişin masallarını, geleceğin umutlarını ve bugünün neşesini barındırırmış. Lily, pelerininin altında koşarken, her adımında ailenin sevgisini, dostluğun sıcaklığını ve masalın büyüsünü hissedermiş. Masal bahçesinin yollarında, minik adımlar ve kocaman hayaller iz bırakır, sonsuz bir sevgi hikayesini yazar, her nefeste eski masalların izlerini taşırmış. O gün, Lily’nin kalbinde yeni bir masal filizlenmiş, her çocuğun, her canlının paylaşması gereken, sevgi ve iyiliğin önemini anlatan bir öykü başlamış. Böylece, masal bahçesi yeniden aşkın, merhametin ve cesaretin simgesi haline gelmiş. Her canlı, Lily’nin bu yolculuğunda, minik kalbinin atışlarını, geçmişin hatıralarını ve geleceğe dair umut dolu hayallerini paylaşır, sevgiyle büyüdüğünü anlamış. Masal perileri, sincaplar, tavşanlar ve kuşlar, hepsi neşeyle şarkılar söyleyip, Lily’nin etrafında dans edermiş. Her biri, evden eve dönerken, aile sıcaklığını ve masalın içtenliğini yansıtırmış. O gün, Lily’nin pelerini, masal bahçesine yenilik getirmiş, minik adımlar, her bir yürek için bir umut ışığı olmuş. İşte böylece, aile sevgisiyle yoğrulmuş bu macera, masal bahçesinde bir ilk adım olarak hafızalara kazınmış.

Masal bahçesinin derinliklerine doğru ilerleyen Lily, pelerini rüzgarla nazlı nazlı savrulurken, yoluna çıkan her canlıdan yeni öğretiler edinmiş. O günden beri ormanın gizemli yollarında yürürken, eski zamanlardan kalma sihirli mektuplar gibi, her adımında yeni bir macera saklıymış. Lily, ilerlerken karşısına çıkan devasa ağaçların arasında, gümüş rengi ışık huzmelerine benzer parıltılar görmüş. Bu parıltılar, sanki perilerin dans ettiği, eski hikayelerin can bulduğu anlarmış. O an Lily, “İyilik büyülü güçtür,” dermiş gibi içinden mırıldanmış ve yoluna umutla devam etmiş. Ormanın derinliklerinde, kocaman kocaman mantarların altında saklı, minik bir köy varmış. Bu köy, tıpkı aile sıcaklığının örneği gibiymiş. Her ev, sevgiyle örülmüş, neşeli seslerle yankılanırmış. Küçük Lily, kapılarından içeri girmeye cesaret edememiş olsa da, pencerelerden dışarıyı izler, her bir evin hikayesini merakla dinler, içindeki coşkuyla büyülenirmiş. O sırada, kapıdan çıkan yaşlı bir tilki, sıcak bir gülümseme ile “Hoş geldin küçük misafirim, ailemiz seni bekliyormuş,” der gibi konuşmuş. Tilki, bilge sözleriyle, küçük Lily’ye ormanın ve köyün sırlarını anlatmaya başlamış. Tilkinin sözleri, geçmişten gelen bilgeliği ve geleceğe dair umutları taşıyormuş; her kelimede, ailenin ve dostluğun önemine vurgu yapılıyormuş. Lily, tilkinin anlattığı masallara kulak verirken, eski günlerden kalma, iyiliğin ve sevginin birleştiği anıları gözünde canlandırmış. Tilki, “Aile, masalın en değerli hazinesidir. Onunla her zorluk aşılır, her engel sevgiyle yumuşatılır,” dermiş. Lily, kalbi sevgi ve minnetle dolarken, tilkinin yanında bulunmanın verdiği huzurla, kendisini masalın büyülü dünyasında bir aile parçası gibi hissetmiş. Orman, her köşesinde yeni bir sır saklarken, Lily’nin adımları bu minik köy ile güzelleşmiş. Çünkü o köy, ailesel bağların, dostluğun ve iyiliğin simgesi haline gelmiş. Küçük köyde geçirdiği zaman zarfında, Lily, bir grup neşeli peri ile tanışmış. Minik periler, pırıltılı kanatlarıyla evin her köşesinde dolaşır, masalın sihirli dokunuşunu hissedermiş. Periler, Lily’ye, “Senin de kalbinde masalın sırrı var. Ailenin sevgisi seni büyütür, yolunu aydınlatır,” dermişler. Lily, kendisine dokunan her perinin nazik dokunuşunu hisseder, minik ellerinde adeta kalbinin sıcaklığını paylaşırmış gibi olurmuş. Periler, minik pelerininin büyülü olduğunu, her kırmızı ipliğinde ailenin sevgisi, umut ve fedakarlığın izlerini taşıdığını söylerlermiş. Bu sırada, ormanın daha da derinlerinde, karanlık bulutların arasında bir sorun belirmiş. Masal bahçesinin uzak köşesinde, kurnaz ve sert kalpli, Zalim Kurt adında kötü kalpli bir yaratık dolaşmaya başlamış. Zalim Kurt, masalın tüm güzelliklerini kıskanır, sevgiyle dolu bu diyarı karartmak istermiş. O, kasabanın etrafındaki ağaçların arasından sinsice geçer, perilerin cıvıltılarında gölge gibi belirmiş. Ancak küçük Lily, perilerin yanında, ailesinin sevgisiyle dolu yüreğinde, Zalim Kurt’un kötülüğüne karşı cesaretle durduğunu hissetmiş. Çünkü masal bahçesinde, ailenin ve dostluğun gücü her türlü karanlığı aydınlatırmış. Tilki, peri ve köyün diğer sakinleri, Zalim Kurt’un kötülüklerine karşı birlik olmuşlar. Her biri, Lily’nin ailesel değerleriyle yoğrulan yüreğindeki güçten ilham alarak, masal bahçesini korumaya ant içmişler. Ormanın derinliklerinde, sevgiyle yazılan her satır, kötülüğün karanlığını püskürtür, ışığın zaferini kutlarmış. Küçük Lily de, ailesinin ve dostlarının yanında durarak, “Masal bahçemiz, sevgiyle büyür, kötülüğe yer vermez,” dermiş gibi minnettarlığını ifade etmiş. O an, ormanın her köşesinde, cesaretin, sevginin ve ailenin gücüne dair unutulmaz bir öykü yazılmaya başlamıştı. Perilerin kanat çırpışları, tavşanların neşesi, sincapların zıplayan adımları ve yaşlı tilkinin bilge gözleri, hepsi bir araya gelerek, Zalim Kurt’un engin karanlığına meydan okumuşlar. Küçük köyde yazılan masal, artık sadece bir hikaye değil; gerçek aile sevgisinin, dostluğun ve iyiliğin zaferine dönüşmüştü. Lily, o an, peleriniyle beraber ruhunun derinliklerinde, kötülüğe yenik düşmeyen ailenin, dostların ve masalın büyüsünü hisseder, geleceğe dair umut dolu adımlar atarmış. Her ne kadar Zalim Kurt, gölgeler arasında sinsice dolaşmış olsa da, onun kötülükleri, masal bahçesinin içindeki sıcaklık, sevgi ve ailenin gücü sayesinde sönmüştü. Böylece, ormanda, masalın en değerli hazinesi olan aile, iyilik ve cesaret, ebedi bir ışık gibi parlamaya devam etmiş.

Masal bahçesinde yaşanan bu büyük maceranın ortasında, Lily; ailesinin, dostlarının ve bütün canlıların birleştiği, sevgiyle örülmüş o sihirli köyde, gönlünü ve yüreğini yeniden keşfetmiş. Geçmişin masal dolu satırları ve geleceğin umut yükü, ormanda yankılanır, her ağaç, her çiçek, her taş, masalın özü olan sevginin ve aile bağlarının gücünü fısıldarmış. Küçük kasaba halkı, Zalim Kurt’un karanlık gölgesinin ardından, yeniden bir araya gelerek kalplerindeki neşeyi tazelemiş. Her evin kapısı, aile sevgisinin sıcaklığıyla açılır, dostluk, yarınlara dair umutla paylaşılan en değerli hazine haline gelirmiş. Lily, köydeki herkesle birlikte, ağaçların altına kurulmuş büyük bir çadırın içinde toplanmış. Yaşlı tilki, minik periler, cesur tavşanlar ve tatlı sincaplar, hepsi bir arada, masalın yeni sayfalarını yazmak için heyecanla beklerken, Lily’nin gözleri parıldamış. O an, annesinin ve babasının ona öğrettiği; aile sevgisinin, iyiliğin ve dürüstlüğün, masalların en değerli incisi olduğunu hatırlamış. “Her zaman sevgiyle, iyilikle ve aileyle yürürsen, hiçbir karanlık kalmaz,” dermiş annesi, hafif bir tebessüm eşliğinde. Lily, derin bir nefes alıp, minik kalbinin derinliklerinden gelen o saf inancı, herkesle paylaşmaya karar vermiş. Ormanda yankılanan masal sözcükleri arasında, küçük Lily, peleriniyle birlikte sevinçle dans etmiş. Her adımında, ailesinin ve dostlarının sevgisini, geçmişten gelen bilgeliği kalbine kazımış. Masal perileri, tüm renkleriyle, Lily’ye yeni bir masal anlatır, “Aile, en değerli hazinedir; iyilik, en güçlü büyüdür,” dermişler. O an, ormanın derinliklerinden yükselen melodi, Lily’nin kalbine işleyerek, masalın, sevginin gücünü bütün canlılara duyurmuş. Her ses, her adım, adeta geçmişin masalını geleceğe taşırmış; ailenin ve dostluğun dokusu, Zalim Kurt’un gölgesinde bile aydınlanır, karanlıkta bile umut olurmuş. O gün, ormanda bulunan herkes, kendi kalplerinde, ailenin ve sevginin yüceliğini hissederken, hiçbiri unutmamış ki; her masal, sevgiyle başladığında, iyilikle son bulurmuş. Lily, masal bahçesinin en güzel çiçeği gibi açılmış, peleriniyle ve minik adımlarıyla, masalın içindeki tüm canlıya umut ve neşe aşılamış. Evinden uzakta, ancak ailesinin sıcaklığıyla hep birlikteymiş gibi hisseden Lily, o an anladı ki; masalın en önemli parçası, hiçbir zaman yalnızlık değil, sevgiyle örülmüş aile bağlarıymış. Masalın bu bölümünde, ağaçların arasında yankılanan eski hikayeler, tüm orman halkını bir araya getirmiş. Küçük dostlarımız ve büyük akılar, o an için hep bir olmuş; herkes, Zalim Kurt’un kötülüğüne karşı koyan, ama en önemlisi sevginin zaferini ilan eden yüreklerden oluşuyormuş. Lily, yeniden ailesine kavuşmanın mutluluğunu derinden yaşamış; aile, her zaman en güvenilir sığınak, en sıcak kucaklama olurlarmış. Tilki, peri ve diğer hayvanlar, birbirlerine söz vermiş ki; aile sevgisi asla solmayacaktı, masal bahçesinde her daim en parlak ışık olarak kalacaktı. Bu kısımda, her şey bir araya gelmiş; masal bahçesinin tüm sırları, aile değerlerinin en saf ifadesiyle, sevgi ve iyilikle yoğrulmuştu. Lily, artık büyüdüğünü ve anladığını hissederek, minik peleriniyle masalın her köşesini, her yaprağına sevgi tohumları ekerek, ormanda dolaşmaya devam etmiş. Her adımında, ailesinin ve dostlarının yanında olmanın verdiği güçle, masalın geleceğe taşınan en değerli mirası olduğunu bilirmiş. O andan itibaren, ormanda yankılanan her ses, “Aile her şeydir; sevgi her daim kazanır” dercesine dillere destan olmuştu.

Gün batımının turuncu ve pembe tonları altında, masal bahçesinin tüm sakini, sevgiyle yazılmış bu öykünün son perdesine tanıklık ediyormuş gibi hissedilmiş. Küçük Lily, maceralarla dolu günün ardından, ailesinin sıcak kollarına geri dönmüş. Evinin kapısı, dışarıdaki masalsı dünyanın tüm renklerini içeri davet eder gibi aralanmış. Dedesi, Büyükannesi, annesi ve babası, Lily’yi kucaklayarak, "İşte bu, gerçek aile mucizesidir," dermişler. Masal bahçesi, her bir canlıya, her bir aileye, sevginin, dostluğun ve iyiliğin birleştiği bir yuva olduğunu anlatmış. O gün ormanda yaşanan her macera, her ders, her sevinç unutulmaz olmuş. Zalim Kurt’un karanlık gölgesi, aile ve dostluğun ışığında kaybolmuş; masal perileri, güneşin gülümseyen ışıklarıyla, Lily’nin gözlerinde parıldayan umutları ölümsüzleştirmiş. Her taş, her çiçek, her kuş, evdeki sıcak sohbeti, ailenin birliğini hatırlatmış. Küçük Lily, eve adım attığında, pelerini hala hafifçe rüzgarla oynar, kalbi ise ailesinin sevgisiyle dolup taşarmış. O akşam, birlikte söylenen şarkılar, paylaşılan gülücükler ve masalın içindeki her kelime, geleceğe dair umut dolu bir mesaj bırakmış. Lily, uykuya dalmadan önce, annesinin güzel ses tonuyla "Masalın en güzel yanı, sevgiyle büyümektir," sözlerini dinlemiş. O an, yatarak gözlerini kapattığında, kalbinde sevgi, güven ve aile sıcaklığıyla dolu bir masalın hep yaşanacağını bilmiş. Kasaba halkı, masal bahçesinde yaşanan bu güzel öyküyü nesilden nesile aktaracak, her yeni gün, aile bağlarının ve iyiliğin ne denli değerli olduğunu hatırlatacaktı. Gecenin sessizliğinde, yıldızlar birer birer göz kırparken, masal bahçesinde her şey yerli yerinde, sevgiyle yoğrulmuş bir uykuya dalmış. Lily, tatlı rüyalar alemine doğru yol alırken, içinde aileyle paylaştığı o güzel anların sıcaklığını da yanında götürmüş. Ve masal, yarına umuda açılan, sevgiyle büyüyen bir çiçek gibi, sonsuza dek kalplerde yeşermiş. Böylece, masal bahçesinin sıcaklığı, aile sevgisinin gücü, dostluğun ve iyiliğin birleştiği bu öykü, dilden dile dolanarak, her kalpte umut ışığı olarak yaşamış. Her çocuk, her ebeveyn, o masalı anlattıkça; dünya biraz daha güzel, biraz daha aydınlık olmuş. Ve son bir kez, yıldızlar altında fısıldanmış: "Aile en büyük hazine, sevgi ise en güçlü büyüdür."