Kırmızı Başlıklı ve Sihirli Ormanın Gizemi

Bir varmış, bir yokmuş; evvel zaman içinde, kalplerin sevgiyle çarptığı, umutların yeşerdiği, rengarenk çiçeklerle bezeli Sihirli Orman varmış. Bu orman öyle büyülüymüş ki, dallarında kuşların şarkıları, yapraklarında rüzgarın nazlı fısıltıları duyulmaya başlanırmış. Ormanın derinliklerinde, yürürken adımlarını yavaşlatan, gözlerini hayranlıkla süzen minik bir kız yaşarmış; adı Kırmızı Başlıklı’mış. Kırmızı Başlıklı’ın annesi, ona bu ismi, yüreğindeki cesaretin ve sevginin simgesi olması için vermişçesine söylemiş. Derlerdi ki; o yıllarda, ormanda yaşayan pek çok masal kahramanının öyküleri anlatılırmış, her hikaye çocuklara iyilik, cesaret ve sevgi gibi güzel değerleri öğretirmiş. Kırmızı Başlıklı da annesinin anlattığı bu masallardan büyülenmiş, her gece uyumadan önce ormanın derinliklerinde neler olup bittiğini düşünürmüş. Gündüzleri, ormanda oynar, minik dostlarıyla güler, sarmaşıkların arasından sıyrılarak saklambaç oynarmış. O da diğer çocuklar gibi masallarda bahsi geçen sihirli yaratıkları, konuşan ağaçları, pırıl pırıl parlayan dereyi hayal edermiş. Fakat işte, ormanın kadim taşlarının ve eski ağaçlarının fısıldadığı bir efsane varmış; kötü güçlerin, sis perdesinin ardında gizlendiği, gece yarısı yankılanan uğursuz seslerin arasında, ormanın kalbine inen gizli patikanın varlığından bahsedilirmiş. Anlatılan bu efsane yüzünden, minik yüreğinde heyecan ve korku karışımı bir merak oluşmuş; denilirmiş ki, cesaret tam da böyle anlarda ortaya çıkar, kalbin derinliklerine işler imiş. Kırmızı Başlıklı öyle güzel, öyle neşeli bir kızmış ki, etrafındaki herkese umut saçarmış. Ormanın sakinleri, kuşlar, tavşanlar, sincaplar, minik hayalet kelebekler, hepsi onun masum gülüşüne hayran kalırmış. Efsaneye göre, bu ormanda yer yer gizemli ve uğursuz olaylar yaşanırmış. Fakat tüm bu korkutucu söylenenler, onun da aklında merak uyandırırmış. Bir gün, anneannesinden miras kalan eski bir haritanın peşine düşmeye karar vermiş; harita, ormanın derinliklerinde kimsenin yürümediği, esrarengiz patikaları gösterirmiş. Annesi, “Orman güzelmiş, fakat içine dalmadan önce dikkatli olmalısın,” demiş, çünkü o da bu ormanda saklı olan sihrin farkındaymış. Kırmızı Başlıklı o an anlamış ki; hem korku hem de merak iç içe geçmiş, kalbindeki cesaretle birleşmiş. İşte bunun üzerine, ele geçirdiği minik sırt çantası, içine koyduğu taze pişmiş ekmekler, tatlı meyveler ve annesinin ona öğütlediği iyilik sözleriyle yeni bir maceraya atılmaya karar vermiş. Güneş ışıkları, ağaçların arasından süzülüp, yeryüzüne masalsı bir parıltı verirmiş. Kırmızı Başlıklı, adım adım ilerlerken, ormanın derinliklerinden gelen hafif esinti, sanki “Cesaretinle ilerle, küçük yürek, çünkü senin içindeki ışık, karanlığı deler” dermişçesine uğultular duyulmuş. O gün ormanda yürüdüğü her patika üzerinde, çiçeklerin dans ettiği, minik kelebeklerin uçuştuğu ve ağaçların birbirlerine fısıldadığı hoş bir melodi eşliğinde ilerlemiş. Ancak, tam her şey yolundaymış gibi görünürken, bilinmeyen bir gizemin ve hafif bir ürpertiye sebep olan bir değişiklik izleri belirmiş. Kuş cıvıltıları aniden sustuğu, yaprakların arasından uğultulu fısıltılar yükselmeye başladığı anlatılırmış. Kırmızı Başlıklı, bu belirsiz sesler karşısında ilk başta biraz ürkmüş; fakat annesinin sözlerini hatırlayarak, “Cesaretim olsun, zira iyilik her zaman korkuyu yener” dermiş gibi yüreğinde bunları düşünmüş ve adımlarını hızlandırmış. O günden sonra, Sihirli Orman’ın sırları, Kırmızı Başlıklı’ın hayatının bir parçası haline gelmiş. Ormanın her köşesinde farklı bir öykü, her gölgesinde saklı bir sır olduğuna inanır, minik kalbiyle ormanın huzurunu ve gizemini derinden hissedermiş. İlerledikçe, etrafında konuşan ağaçların, melodik dere sularının, uçuşan renkli ışık huzmelerinin varlığı kendisine sık sık umut aşılarmış. Fakat, gizemin yanı sıra ormanda saklı bazı karanlık sırlar da varmış; eski masallarda anlatılan, kötü niyetli büyücülerin, uğursuz yaratıkların izleri, zaman zaman görülür, gözden kaybolurmuş. Tüm bunlar, Kırmızı Başlıklı’ın macerasının başlangıcında olağanüstü bir heyecan yaratmış. İşte böylece, Sihirli Orman’ın kadim sözlerinde anlatılan efsaneler, Kırmızı Başlıklı’ın cesaretini perçinlemiş ve onu bilinmezliğe doğru yola çıkarmış. Ormanın kalbine ilk adımını attığı o an, hem güzel bir masalın başlangıcına şahit olmuş, hem de kendi içindeki korkularla yüzleşmenin, cesaretin gerçek anlamını kavramanın kapılarını aralamış. Her adımında, etrafında bulunan doğanın fısfısıldadığı hikmetler, minik kalbine umut ve sevgi aşılamış. Ve herkesin bildiği gibi; masallar, doğru yolda ilerleyen yürekler sayesinde hep mutlu sona ulaşırmış. İşte Kırmızı Başlıklı da öyle yapacağına inanmış; ormanın her köşesindeki iyilik, kötülükle olan mücadeleye galip geleceğine dair içsel bir sevinçle, macerasının ilk adımını atmış. Böylece, Sihirli Orman’ın serin gölgeleri altında başlayan bu masal, ilerleyen günlerde neler yaşanmışsa, hepsi de birer ders, birer anı olarak hafızalara kazınmış. Her yaprağın, her dalın, her kuşun – hepsi bu büyük maceraya tanıklık etmek için oradaymış. Kırmızı Başlıklı, annesinin ve dostlarının öğütlerini kalbine kazımış, ormanın derinliklerinde saklı olan sırları öğrenmek için sabırsızlanmış. İşte bu yüzden, Sihirli Orman bütün güzellikleriyle, hem korkunç hem de büyüleyici olaylarıyla öyle bir yerdi ki, her adımda yeni bir öykü ortaya çıkarmış. Böylece, minik kızın macerasının ilk sayfası, Sihirli Orman’ın büyülü dokusuna karışarak, masallara konu olmuş, dilden dile anlatılır olmuş.

Kırmızı Başlıklı, ormanın derinliklerine doğru yürürken adımlarını sakin ve kararlı bir şekilde atmış. Yürürken, yanındaki kuş cıvıltıları, çiçeklerin mis kokusu, rüzgarın hafif serin nefesi ona eşlik etmiş. O sırada, ormanın ufuklarında hafif bir sis yükselmeye başlamış; sanki ormanın kalbi, gizemli bir hikayenin başlangıcını fısıldar gibi sessizce ağarmaya başlamış. Minik kız, içindeki hafif ürpertiyi bastırarak, haritanın işaret ettiği eski patikaya doğru yönelmiş. Efsanelerde adı dilden dile dolaşan bu patikada, konuşan ağaçların ve serin meltemlerin öyküleri anlatılırmış. Kuşlar, “Burada her şey sihirlidir” dermiş; ağaçlar ise dallarını sallayarak, “Cesaretinle ışılda, küçük yürek” diye mırıldanırmış. Yürürken, yumuşak çimenlerin üzerinde çıplak ayaklarıyla ilerleyen Kırmızı Başlıklı, ilk defa yalnız başına ormanda derinlere inmeye başlamış. Her adımında, yüreğinde tatlı bir heyecan ve hafif bir korku karışımı hisse kapılmış. Bir süre sonra, yolu ikiye bölen, üzerinde eski taşlarla işaretlenmiş kıvrımlı bir patika ile karşılaşmış. Haritadaki işaretler, bu yolun Sihirli Orman’ın en kadim sırrına çıkış olduğunu fısıldamış. Bu noktada, ormandaki canlılar sanki ona bakar, “Cesaretinle doğru yolu bulacaksın” dermişçesine sessiz bir destek vermiş. Patikayı takip ederken, ağaçların arasından aniden çıkan minik bir baykuş ona doğru süzülmüş. Baykuş, parlak gözleriyle Kırmızı Başlıklı’a bakarak, “Yolun uzun ve zorluymuş, bilgelikle ve kalbindeki sevgiyle ilerlemen gerekirmiş,” demişçesine ses çıkarmış. Bu sözler, minik kızın ruhuna umut serpmiş; çünkü o da annesinden dinlediği eski masallarda, gerçek cesaretin kalpten geldiğini öğrenmiş. Baykuşun yol göstericiliğinde, Kırmızı Başlıklı, yavaş yavaş ormanın bilinmeyen köşelerine adım atmaya başlamış. Yürüdükçe, etrafında parıldayan kelebeklerin ışığı, minik yüreğini aydınlatır, ormanın derinliklerinden gelen gizemli melodiler her adımında ona eşlik edermiş. Bir süre sonra, genişçe bir açıklığa ulaşmış. Açıklığın ortasında, devasa, yüzyıllardır orada duran, dalları göğe uzanan bir meşe ağacı varmış. Ağacın altında, eski taşlardan yapılmış bir çeşme bulunur, suların içinde küçük ışıltılar belirmiş. Rivayetlere göre, çeşmenin suları, ormana hayat veren sihirli kaynağın taşınmış haliymiş. Kırmızı Başlıklı, çeşmenin başına gelip suyu yudumlamış; o anda suyun içindeki ışıltılar, adeta ona geçmişin sırlarını anlatır, yürek burkan masallarla dolu anıları gündeme getirirmiş. Su içtikten sonra, yüreğinde hem derin bir huzur hem de içsel bir cesaret uyanmış. Bu olay, onun macerasında yeni bir sayfa açtığının, ormanın kadim sırlarına biraz daha yaklaştığının işaretiymiş. Ardından, patikada ilerlerken, çatallı ağaçların arasında kaybolmuş eski bir kulübe görünmeye başlamış. Kulübe, yıpranmış tahta duvarları ve sararmış pencereleriyle, sanki zamanın unuttuğu bir hatıra gibiydi. Kırmızı Başlıklı, kulübenin önüne geldiğinde hafif bir ürperti duymuş; ancak merakı, içindeki cesareti bastırmış. Kapıyı ağır ağır aralayıp içeri girdiğinde, duvarlara asılı eski resimler, tozlanmış kitaplar ve eski zamanlardan kalma eşyalarla dolu bir oda ile karşılaşmış. O oda, ormanın eski zamanlarda yaşamış mutlu saatlerini anlatır, ancak aynı zamanda unutulmuş acıları da barındırırmış. Minik kız, her eşyada, her resimde birer eski öykü ve öğreti görürmüş. Kulübeden çıkmadan önce, duvarda asılı olan, “Işığını yitirme, çünkü karanlık geçici olur” yazılı eski bir parşömen bulmuş. Bu yazı, yüreğine kazınacak, ileride yaşayacağı zorluklarda ona rehberlik edecekmiş. Kulübeden çıkıp patikaya tekrar döndüğünde, gökyüzünde yavaş yavaş alacakaranlık çökmeye başlamış. Gündüz ile gece arasında süzülen o geçici zaman diliminde, ormanın gizemli yüzü bir kez daha ortaya çıkmış. Rüzgar, yaprakların hışırtısıyla, uzaktan gelen uğursuz seslerle söylüyormuş; ama yine de Kırmızı Başlıklı yoluna devam edermiş. Çünkü o, bilinmezliğin ardında saklı iyiliğin, cesaretin ve sevginin gücüne inanırmış. Her adımında, sihrin ve efsanenin bir parçası olduğunu hisseder, kalbine işleyen umut ışığıyla ilerler, macerasının ilk bölümünü tamamladığına inanırmış. Böylece, Sihirli Orman’ın derinliklerine atılan bu yolculuk, Kırmızı Başlıklı’ın hayatında unutulmaz bir maceranın ilk mısrasıymış.

Kırmızı Başlıklı, kulübenin önünden ayrıldıktan sonra, ormanda ilerledikçe adımlarında hafif bir çarpıntı ve merak dolu bir heyecan hissedermiş. Kuşların cıvıltıları artık eskisinden farklı, adeta derin bir sır fısıldarcasına yankılanırmış. Yolun bir başka kıvrımında, yaprakların arasından sızan soluk, yeşil parıltılar görmeye başlamış. Bu ışık huzmeleri, ormanın karanlık köşelerinden sıyrılıp gelen neşeyle karışık bir ümitsizlik anlatır, minik yüreğe hem tedirginlik hem de umut aşılarmış. İşte böylece, macera, hem güzellikleri hem de bilinmeyen tehlikeleriyle dolu yeni bir aşamaya girmiş. Yol kenarında, uzun zamandır ormanın derinliklerinde kaybolmuş bir çiçek tarlasına rastlamış. Bu tarlada, renk renk, pırıl pırıl açmış çiçekler ve kocaman yapraklı bitkiler bulunurmuş. Ancak o tarlada, diğer güzelliklerin aksine, çiçeklerin ortasında solgun bir hava, ince ince yayılan melankoli varmış. Kırmızı Başlıklı, oracıkta durup çiçeklere yakından baktığında, çiçeklerin yan yana dizili taşınmış, minik boynuzlu varlıkların izlerini fark etmiş. Rivayetlere göre, bu taşların üstünde, ormanda kaybolmuş umudun, acıların ve sevinçlerin sırları yazılıymış. Minik kız, taşların üzerinde gezinirken, dudaklarından hafif bir hayranlık ifadesi belirirmiş. İşte o sırada, ince bir ses, “İyi kalbinle dinle, çünkü her taş bir hikaye anlatırmış,” demişçesine duyulmuş. Kırmızı Başlıklı, bu sesin gelip gelmediğini anlamaya çalışırken, birden, çalılıklar arasından yaşlı ve bilge görünen, tüylü bir tilki çıkagelmiş. Tilki, gri gözleriyle derin bakışlar atarcasına, “Korkma, güzel yürek; ben, ormanın en eski bekçilerinden biriymişim. Yıllar boyunca bu tarlada, umutlarla kederlerin izlerini takip etmişim. Şimdi, senin içindeki cesareti hissetmiş, yolunun en karanlık anlarında sana yardım etmek üzere belirmişim,” demiş. Tilkinin sözleri, Kırmızı Başlıklı’ın yüreğinde sıcak bir huzur uyandırmış. Minik kız, ona güvenir, “Bana yol gösterecek misin?” diye sormuş. Tilki gülümseyerek, “Elbet, çünkü senin kalbin öyle güçlüymüş ki, ormanın sırlarını çözmeye layıkmış,” diyerek, ona ormanın daha önce gizlenmiş, unutulmuş patikalarından söz etmiş. Tilki, yavaşça yürüyüşe devam ederken, Kırmızı Başlıklı da onun peşinden gitmiş. Yürüyüşleri sırasında, ormanın içindeki küçük yaratıklar; cıvıl cıvıl sincaplar, parıldayan ateşböcekleri ve nazlı kelebekler, sanki onların varlığıyla minik yolculuğa neşe katarmış. Tilki, ona geçmişte yaşanan eski öyküleri, ormanın unutulmayan efsanelerini anlatmış. Anlatılanlara göre, ormanda bir zamanlar, karanlık güçler, sihrin kaynağını ele geçirmek istemiş; fakat iyilik ve cesaret, her seferinde bu karanlıklara karşı galip gelmiş. Tilki, “Her kötülük, sevgi ve cesaretle yenermiş; unutma ki, karanlık ancak içimizdeki korkularla beslenirmiş,” diyerek önemli dersler vermiş. Bu sırada, birden, ormanın içinden esrarengiz bir uğultu yükselmeye başlamış. Hava bir anda ağırlaşmış, renkler solmuş, doğanın güzelliği karanlık bir sisle örtülmüş. Kırmızı Başlıklı, tilkinin yanında, o uğultuyu duyduğu anda, yüreğinde hafif bir ürperti hissetmiş. Sis, adeta konuşurcasına, “Dikkat et, çünkü senin yolculuğun beklenmedik sınavlara gebe imiş,” dermişçesine fısıldamış. Tilki, “Bu, ormanın karanlık yüzünün haberleriymiş; eski efsanelerde de böyle anlardan bahsedilirmiş,” diyerek minik kıza moral vermiş. O an, uzaklardan, uğursuz bir kahkaha duyulmuş; ses, ormanın derinliklerinden geliyormuş ve adeta kalplerde korku uyandırırmış. Ancak Kırmızı Başlıklı, tilkinin verdiği güvenle, “İyilikle yol alırsam, her türlü karanlık yenilirmiş,” diye içinden geçirmiş. Yolculukları sırasında, minik grup, eski çalılıklar arasında gizlenmiş, parıldayan mavi renklerle bezenmiş bir gölet keşfetmiş. Bu gölette, suyun üzerinde yansıyan ay ışıkları, sanki başka bir dünyanın kapısını aralar, geçmişin hatıralarını anlattığı gibi gelirmiş. Tilki, “Bu gölet, ormanın kalbinin attığı yerdir. Efsaneler der ki, burada her şey mümkün imiş, umutlar yeşerir ve korkular erir,” diyerek, minik kıza umut dolu sözler fısıldamış. Kırmızı Başlıklı, göletin sesine kulak verip, suya baktığında, yüzeyinde dans eden ışıltıları izlerken, içindeki korkunun yerini merak ve cesaret almış. Gölette, yansıyan kendi görüntüsünü görüp, “Ben de bu ormanın bir parçasıyım, cesaretinle buradaki her sırrı çözeceğim,” dermiş gibi kendine söz vermiş. Bütün bu olaylar, Kırmızı Başlıklı’ın ormandaki yolculuğunu daha da büyülü ve anlamlı kılmış. Tilkinin anlattığı eski efsaneler, kaybolan umutların, geçmişin zaferlerinin ve geleceğin parıltısının izlerini bırakmış. Yüreğinde taşıdığı cesaret ve sevgi, onu her türlü tehlikeye karşı korumayı vaat edermiş. Ormanın derinliklerine indikçe, her adımında yeni bir sır, her köşede eski bir dost, her fısıltıda unutulmuş bir masal saklıymış. Bu bilinmezlikler arasında, Kırmızı Başlıklı; dostluğun, cesaretin ve sevginin gücünü öğrenmiş; karanlıkla mücadelesinde asla yalnız kalmayacağının farkına varmış. Böylece, ormanda ilerleyen maceralı günlerinde, hem gölge hem de ışığın, her ikisini de kucaklayan bir öykü yazılmaya başlanmış.

Ormanın derinliklerine doğru ilerlerken Kırmızı Başlıklı ve bilge tilki, karanlık ve uğursuz bir havasın hakim olduğu, ağaçların arasından süzülen garip gölgelerin dans ettiği bir bölgeye ulaşmışlar. Hava, ansızın soğumuş, rüzgarın uğultusu artmış; sanki ormanın kadim sırları, şimdi en derin karanlıklarını açığa çıkarmaya hazırlanırmış. O an, uzaktan gelen keskin bir çığlık duymuşlar. Kılları diken diken eden bu ses, hem korku hem de adeta bir uyarıymış. Kırmızı Başlıklı, kalbindeki cesareti sıkıca kavrayıp, tilkiye bakmış ve “Hiçbir karanlık, içimdeki ışığı söndüremezmiş,” demişçesine içinden geçirmiş. Tilki de ona eşlik edercesine, “Eskiden anlatılan büyük efsanelerde, kötülük her defasında iyilik tarafından alt edilirmiş” diyerek, yavaşça ilerlemeye devam etmiş. İzleri takip ederlerken, ağaçların arasında kıvrılmış, yabancı ve uğursuz bir silüet belirginleşmeye başlamış. Bu silüet, eski efsanelerde adı geçen, kötü niyetli bir büyücüye aitmiş; adı, ormanın karanlık kalbini temsil eden Kurtbüyücü imiş. Kurtbüyücü, yüzyıllardır ormana korku salmış, umudu boğan, çocukların hayallerini karartan bir varlık olarak anlatılırmış. Söylentilere göre, o günden beri, ormanın her köşesinde kötülüğün izlerini sürer, karanlık uğultularla kalplerde korkunun tohumunu ekermiş. Kurtbüyücü’nün bulunduğu bölgeye yaklaştıkça, etraf daha da sessizleşmiş, ağaçların fısıltıları bile ürkütücü bir tonda yükselmeye başlamış. Kırmızı Başlıklı, tilkinin yanında yan yana ilerlerken, gözlerinde hem korkunun hem de kararlılığın yansıması varmış. Derken, ağaçların arasından ani bir hareketlenme olmuş; bir an için ormanın dört bir yanında, uğursuz kokular yayılmış, yapraklar sanki ölüm sessizliğinde hışırdamış. İşte o sırada, karanlık silüetin tam ortasında, gözleri parlayan Kurtbüyücü belirivermiş. Uzun, kara pelerinini rüzgârda savururken, yüzündeki acımasız gülümsemesiyle, “Hoş geldiniz, küçük yürekler,” demişçesine, sanki onların umutlarını avlamak için orada bekliyormuş gibi konuşmuş. Kırmızı Başlıklı, titreyen elleriyle ama sarsılmaz bir iradeyle, “İyiliğin ışığını taşırım, karanlığın gölgesine inat!” diye karşılık vermiş. Tilki de, “Biz, cesaretin ve sevginin gücünü temsil ederiz. Sana, kötülüğünü yenmek için gereken gücü göstereceğiz,” diyerek minik kızın yanında yerini almış. O andan itibaren, ormanın derinliklerinde yoğunlaşan bir çatışma başlamış. Kurtbüyücü, karanlık güçlerini, eski ve uğursuz büyülerini kullanmaya başlamış. Rüzgâr, ağaçların taşınmış sızısıyla, fısıldarcasına “Korkuyu yeneceksin,” derken, Gökyüzü bile gri tonlara bürünüp, sanki dünyanın sonuna giden bir fırtına kopuyormuşçesine etkisini göstermiş. Ancak Kırmızı Başlıklı’ın yüreğinde, annesinin sözleri, tilkinin bilge tavsiyeleri ve ormandan öğrendiği dostluk, sevgi ve cesaret, karanlıkla mücadele edebilmek için yeterli güç olmuş. Kırmızı Başlıklı, etrafa saçılan korkunun aksine, içindeki ışıltıyı daha da parlak bir şekilde ortaya koymuş. O, küçük ellerini sımsıkı yumruklayıp, “İyilik her zaman karanlığı yenermiş,” demişçesine yüksek sesle söylenmiş. Kurtbüyücü, öfkeden deliye dönercesine, etrafa uğultular savurmuş; fakat Kırmızı Başlıklı’ın kalbindeki sevgi dalgası, karanlık büyülerin tüm gücünü alt etmiş. Tilki, kuş cıvıltıları, minik hayvanların destekleyici varlığı ve ormanın binbir canlı sesleri, adeta bir koruma kalkanı oluşturmuş. Kötülük ile iyilik arasında amansız bir mücadele yaşanmış; büyü ve cesaret, karanlık ve aydınlık arasında derin bir hesaplaşma olmuş. Dostların yardımıyla, Kırmızı Başlıklı ve tilki, Kurtbüyücü’nün uğursuz güçlerini boşa çıkarıp, onun kalbine ulaşmayı başarmışlar. O an, kötü büyücünün uğultuları solmuş, yüzündeki soğuk ifade yerini şaşkınlığa bırakmış. Eski efsanelerde anlatıldığı gibi, gerçek sevgi ve saf cesaret, kötülüğün en derin yaralarına bile merhem olmuş. Kurtbüyücü, içindeki karanlık tüm gücünü kaybetmiş, yalnızca hüzün dolu bir silüet olarak geride kalmış. Ormanın derinliklerinde yankılanan çatışma, kısa sürede bir sessizliğe bürünmüş; sanki doğa, yeniden iyiliğin zaferini kutlarmışçasına huzur bulmuş. Kırmızı Başlıklı ve tilki, bu büyük sınavı atlattıktan sonra, ormanı saran karanlığın yavaş yavaş dağıldığını görmekle birlikte, içlerinde yine sevgi, umut ve birlik duygusunun pekiştiğini anlamışlar. Böylece, kötülüğün en karanlık anında bile, cesaretin ve sevginin ışığının eksilmediği, iyiliğin kazanacağı bir masal daha yazılmış.

Yağmurlu ve yıldızsız bir gece sonrası, ormanda yeniden gün ışığı pırıldamaya başlamış. Kırmızı Başlıklı, macerasının sonuna gelircesine, ormanın her köşesinde saklı olan sırları, cadıların uğursuz büyülerini, kötülüğün persinde saklı karanlık güçleri alt etmiş; kalbinde taşıdığı sevgi ve cesaret sayesinde, bütün engelleri aşmış. Tilki de, bilge ve sadık dostu olarak, ona her adımda rehberlik etmiş ve ormanda yaşayan tüm canlılar, birlikte yeniden huzur dolu bir yaşamın müjdesini duyurmuş. Artık, Sihirli Orman, hem güzellikleri hem de yaşanmış aksilikleriyle, iyiliğin zaferinin ve sevginin bütünleştiği, büyülü bir masal diyarıymış. Minik kız, yaşadığı her deneyimden bir ders almış; kötü niyetli güçlerin karanlık fısıltılarına rağmen, asla umudu yitirmemiş; zira her karanlık geceden sonra, mutlaka aydınlık bir sabah doğarmış. Ormanda, dostların yanında, aile sevgisinin sıcaklığında; annesinin, tilkinin ve diğer orman dostlarının tecrübeleriyle, Kırmızı Başlıklı küçük yüreği, cesaretin ve sevginin bir simgesi olarak yaşamaya devam etmiş. Evine döndüğü günde, annesi onun gözlerindeki derin bilgelik ve masum mutluluğu görmüş; “Senin hikayen, karanlıkla yüzleştiğinde bile içindeki ışığı hiç kaybetmediğini kanıtlamış,” demiş. O günden sonra, ormanda anlatılan her masal, Kırmızı Başlıklı’ın macerasını örnek alarak, çocuklara cesaretin ve sevginin ne kadar güçlü olabileceğini hatırlatır olmuş. Günlük yaşamın telaşı içinde, ormanın derinliklerinde yaşanan bu destan, kuşaktan kuşağa aktarılmış; iyi ile kötünün çatışmasının, sevginin ve cesaretin daima zafer kazanacağının mesajı, her dinleyen küçük yürekte yer edinmiş. Kırmızı Başlıklı, yalnızca kendi hayatında değil, etrafındaki herkesin kalbinde bir umut ışığı yakmış; çünkü o, masal diyarında yaşayan gerçek bir kahraman olarak, iyiliğin ve sevginin tükenmez gücüne inanırmış. Ve böylece, Sihirli Orman’ın derinliklerinde başlayan bu öykü, her sonrasında yeni umutları yeşerten, minik yüreklerde yüceltilen bir efsane olarak sonsuzluğa kadar anlatılmış.