Prenses Gülcem ve Sihirli Kırmızı Şapka

Bir varmış, bir yokmuş; evvel zaman içinde, renkli çiçeklerin, kuş cıvıltılarının ve masmavi gökyüzünün olduğu, minik bir krallık varmış. Bu krallığın en güzel köşesinde, yumuşacık sarayında yaşayan Prenses Gülcem varmış. Prenses Gülcem, herkesin sevgiyle anıldığı, kalbi pırıl pırıl olan bir prensesmiş. Günlerden bir gün, prenses bahçesinde oynarken, küçük kelebeklerin uçuştuğu, narin güllerin serin esintilerle savrulduğu o güzel öğleden sonrayı yaşamış. O sırada bir rüzgar esmiş; çimenler hafifçe sallanmış, minik kuşlar şarkılar söylemiş. Masallar diyarında anlatıldığı gibi, prensesin yüreğinde de bir merak uyandı. Dışarıda, minik adımlarla ilerlerken sihirli hisler kaplamış; çünkü o gün ormanda çok özel bir şey olacağına inanılırmış. Böylece prenses, masalın büyüsüne kapılarak, maceranın peşine düşüp, gizemli ormanın derinliklerine doğru yürümüş. Her adımında, toprağın ve yaprakların sesleri ona eski zamanları anımsatır, neşeyle dolmuş. Prenses Gülcem’in macerası, sevgi, dostluk ve iyilikle örülü, minik yüreklere umut aşılayan bir masal olarak, gündüzden geceye taşınmış.

Ormanda gezinirken, Prenses Gülcem, parlak altın ışıkların süzüldüğü, çiçeklerin nazlı nazlı eğildiği bir açıklığa varmış. Tam orada, yosunlarla kaplı devasa bir kayalığın yanında, kırmızı renkli ve ışıltılı bir şapka bulmuş. Şapka, kocaman parlak düğmelerle süslenmiş, ufak minik periler gibi dans eden desenleri varmış. Prenses, 'Bu şapka sihirli olmalıymış!' diyerek şapkanın etrafında dikkatle dolaşmış. Çünkü masal diyarında, her nesnenin özel bir hikayesi vardırmış. O sırada ağaçlardan bir ses duyulmuş; minik bir sincap, 'Ey güzel prenses, o şapka eskiden büyük bir peri tarafından bulunmuşmuş. Şimdi ise ormanda kaybolan neşenin anahtarıymış,' demiş. Prenses Gülcem, şaşkın ama mutlu olmuş; içi umutla dolmuş. O gün ormanda başlayan bu macera, iyiliğin ve dostluğun sembolü haline gelmiş. Gülcem, şapkanın sırrını çözmek için cesaretle etrafı keşfetmeye karar vermiş. Böylece, küçücük adımlarla ilerlerken, masmavi gökyüzüne bakıp, sihirli dünyanın kapılarını aralamış. O an her şey eskiden anlatılan masallarda olduğu gibi, küçücük yüreklerde sevginin tohumlarını yeşertirmiş.

Yoluna devam eden Prenses Gülcem, ormanın derinliklerinde gizemli sesler duymuş. Bu sesler, ufak hayvanları ve çiçekleri titreten, hafif esen rüzgarla birlikte mırıldanan eski hikayelere benzermiş. Derken, karşısına karanlık bulutları andıran, gözleri siyah ve ürkütücü görünen kötü kalpli Cadı Mahrika çıkmış. Cadı Mahrika, prensesin bulduğu sihirli kırmızı şapkanın asıl sırrını bilmek istermiş. Dedikoduya göre, bu şapka öyle büyülüymüş ki, ormandaki neşeyi ve sevgiyi korurmuş. Kötü cadı ise, her şeyi karanlığa boğmak istemiş. Prenses Gülcem, cadının soğuk bakışına rağmen, kalbindeki iyilik ve sevgi ışığıyla korkusunu yenmiş. "İyilik, her karanlığı yener," diye mırıldanmış. Böylece, prensesin macerası artık sadece güzellik keşfi değil, aynı zamanda iyiliğin, cesaretin ve dostluğun sınavı haline gelmiş. Küçük orman arkadaşları; sevimli tavşanlar, neşeli sincaplar ve yumuşak tüylü kuşlar, prensesin etrafında toplanmış. Her biri, prensesi destekler, ona umut aşılamış. Cadı Mahrika, sihrini kullanmaya çalışsa da, prensesin arkadaşlığı ve içindeki saf sevgi, büyüyü kırıp geçmeyi başarmış. O gün, ormanda, sevgi ve dostluğun gerçek gücü bir kez daha ortaya çıkmış, minik kalpler umutla çarpmış.

Prenses Gülcem, cadı Mahrika’nın kıskançlığını ve karanlık niyetlerini öğreneceği için çok üzülmüş. Fakat kalbindeki sevgi, ona cesaret vermiş. Hemen, ormanda yaşayan bilgili bir baykuşa gitmiş. Bilge Baykuş, "Sihirli Kırmızı Şapka, sadece gerçek dostlukla açılır. Sevgini paylaş, iyilikle parılda," diyerek prensese öğüt vermiş. Prenses, baykuşun sözlerini dinleyip, sihrin kaynağının dostluk ve samimiyette yattığını anlamış. Kışın soğuğunu andıran cadının karanlık büyüsü, prensesin arkadaşlarıyla birlikte saldığı sıcak sevgiyle erimiş. Hayvanlar ve çiçekler, minik ellerin dokunuşuyla, eski acıları unutarak, yeniden gülümsemiş. O anda, sihirli kırmızı şapka, parlak bir ışıltı saçmış; adeta, ormanı aydınlatan bir yıldız gibi parlamış. Prenses, cesaretle cadıya doğru yürümüş, kalbindeki sevgiyle kötü büyüyü boşa çıkartmayı başarmış. Cadı Mahrika, her şeyi anladıktan sonra, kalbinde kırgınlık hissederek uzaklara çekilmiş. Ormanda sıcak, samimi bir atmosfere kavuşulmuş. Küçük dostluk zincirleri örülmüş; herkes, iyiliğin ve sevginin, her karanlığı aydınlatan en büyük güç olduğunu öğrenmiş. O gün, ormanda, ağaçların fısıltısıyla, minik yüreklerde umudun ışığı yeniden doğmuş.

Masal da burada mutlu sonla bitmiş. Prenses Gülcem, sihirli kırmızı şapkayı bir hatıra olarak saklamış; çünkü o şapka, tüm dostlukları, sevgiyi ve iyiliği simgeliyormuş. O günden sonra, krallıkta her mevsim çiçekler açmış, minik kalpler sevgiyle dolmuş. Kötü niyetli cadı Mahrika da, bir zamanlar karanlığı savunmuş olsa da, sonunda iyiliğin gücünü fark edip, yalnızlık içinde uzak diyarlara çekilmiş. Herkes, küçük adımların bile büyük farklar yaratabileceğini öğrenmiş. Masal diyarındaki her varlık, birbirine yardım ederek, birlikte yaşamın ne kadar güzel olacağını anlamış. Prensesin macerası, minik çocuklara; sevgi, dostluk, cesaret ve paylaşmanın ne denli değerli olduğunu anlatmış. Gün batarken, sarayın penceresinden dışarı bakıldığında, ormanın içinden yükselen melodiler, bir daha anlatılması gereken güzel masalların müjdecisi olmuş. İşte böylece, masalın büyülü dünyasında, her kalp sevgiyle çarpar, her göz umutla parıldamış. Çocuklar, her uyku öncesi bu masalı dinleyerek, kalplerinde sevginin, dostluğun ve iyiliğin ışığını taşıdıklarını hissedip, güzel rüyalara dalmışlar.