Abdullah, küçük ve neşeli bir çocuktu. Güneşli günlerde, bahçedeki kelebekleri kovalar, yağmurlu günlerde ise pencerenin önünde yağmur damlalarının dansını izlerdi. Ancak Abdullah'ın bir sorunu vardı; odasını çok sevdiği oyuncaklara rağmen düzensiz tutardı. Oyuncaklar her yere dağılmış, kıyafetleri koltukların üzerinde, kitaplar yerde, her yer bir karmaşa içindeydi. Bir gün, Abdullah'ın annesi ona yeni bir oyun seti hediye etti. Set, birbirine takılabilen parlak, renkli bloklardan oluşuyordu. Abdullah çok sevindi, hemen bloklarla bir kale inşa etmeye başladı. Kaleyi inşa ederken, odasının dağınıklığını fark etti. Bloklarla oynaması çok zordu, çünkü yerler oyuncaklarla doluydu. 'Offf, keşke odam biraz daha düzenli olsa!' diye düşündü. Anneannesi onu ziyarete geldi. Anneannesi Abdullah'ın odasını görünce gülümsedi, 'Sevgili torunum, odan sanki bir fırtınadan geçmiş gibi. Bütün oyuncaklar her yere saçılmış. Bak, bu oyuncak arabamı nerede bulacağım?' dedi. Abdullah utandı. Anneannesi ona, temizliğin önemini anlatan bir hikaye anlattı. 'Eskiden, güzel bir şehir varmış. Bu şehirde herkes birbirine saygılı, yardımsevermiş. Ancak bir gün, insanlar çok tembel olmuşlar ve temizliğe önem vermemişler. Sokaklar çöp dolu olmuş, evler pislik içinde kalmış. Sonra, kötü bir hastalık şehire yayılmış. Bu hastalık yüzünden, şehirdeki herkes hasta olmuş. Ama sonra şehirdeki insanlar temizlik yapmaya başlamışlar. Sokakları temizlemişler, evlerini düzenlemişler. Hastalık yavaş yavaş yok olmuş ve şehir yine eskisi gibi güzel olmuş.' Anneannesi, Abdullah'a temizliğin sadece güzel bir ortam yaratmakla kalmadığını, aynı zamanda sağlığımız için de ne kadar önemli olduğunu öğretti. Abdullah anneannesinin anlattığı hikayeden çok etkilendi. O gün, odasını temizlemeye karar verdi. Önce oyuncaklarını kutularına topladı. Kirli kıyafetlerini çamaşır sepetine attı. Kitaplarını rafa dizdi. Sonra da bloklarla güzel bir kale inşa etti. Odasını temizledikten sonra, odası pırıl pırıl olmuştu. Oyun oynamak çok daha keyifliydi. Abdullah, temiz bir odada oynamanın ne kadar güzel olduğunu fark etti. Sonraki günler, Abdullah odasını her gün düzenli tutmaya çalıştı. Her şeyini yerine koydu, oyuncaklarını temizledi ve çöplerini çöp kutusuna attı. Odasının temiz ve düzenli olması, onu mutlu ediyordu. Arkadaşları onun odasına geldiğinde, 'Odan çok güzel ve düzenli olmuş Abdullah!' diye hayran kaldılar. Abdullah, temizliğin ne kadar önemli olduğunu anladığı için çok mutluydu. Oyuncakları, kitapları ve kıyafetleri artık düzenli bir şekilde duruyordu. Artık, her yerde oyun oynayabiliyordu ve her şey çok daha eğlenceliydi. Abdullah artık sadece temiz ve düzenli bir odaya sahip olmakla kalmadı; aynı zamanda temizliğin önemini öğrenmiş, sorumluluk sahibi bir çocuk olmuştu. O artık parlak, pırıl pırıl bir dünyada yaşıyordu; hem kendi dünyasında hem de çevresinde. Ve bu pırıl pırıl dünya, onun temizliğe verdiği önemin bir yansımasıydı.