Güneş, okul bahçesindeki ağaçların arasından süzülüp, Apo'nun yüzüne tatlı bir sıcaklık yayıyordu. Apo, sırasını beklerken, kalbi heyecanla çarpıyordu. Bugün yeni bir okula başlıyordu ve yeni arkadaşlar edinmek için çok heyecanlıydı. Birden, gözleri okulun kapısından içeriye doğru yürüyüp gelen bir kıza takıldı. Hatice… uzun, koyu kahverengi saçları, parlak gözleri ve tatlı bir gülümsemesi vardı. Apo, sanki o an dünyada sadece Hatice varmış gibi hissetti. Kalbi hızla çarpmaya, yüzü kızarmaya başladı. İlk görüşte aşk... Apo, böyle bir şeyin gerçekten olduğunu hiç düşünmemişti. Hatice, Apo'nun oturduğu bankın yanına yaklaştı. 'Merhaba!' dedi, nazik bir sesle. Apo, bir anda ne diyeceğini bilemedi, sadece 'Merhaba' diye fısıldayabildi. Hatice'nin gözlerindeki parlaklık, Apo'nun kalbinde sıcak bir duygu uyandırdı. O gün, okulda birbirlerine sürekli baktılar. Dersten arta kalan zamanlarda, okul bahçesinde oyun oynadılar, birlikte kahkahalar attılar. Apo, Hatice'nin neşeli ve yardımsever kişiliğine hayran kalmıştı. Hatice de Apo'nun nezaketine ve arkadaş canlılığına çok seviniyordu. Günler haftalara, haftalar aylara dönüştü. Apo ve Hatice, birbirlerine daha da yakınlaştılar. Bir gün, okulun bitimine yakın, Apo cesaretini topladı ve Hatice'ye hislerini anlattı. 'Hatice,' dedi titrek bir sesle, 'seni çok seviyorum. İlk görüşte aşık oldum sana.' Hatice, Apo'nun sözlerini dikkatlice dinledi. Gözlerindeki mutluluk, Apo'nun kalbini ısıtıyordu. 'Apo,' dedi Hatice, 'ben de seni seviyorum. Sen çok iyi birisin.' Apo'nun sevinci tarif edilemezdi. O an, dünyanın en mutlu çocuğu olduğunu hissetti. Apo ve Hatice, birlikte okulda birçok güzel anı yaşadılar. Ödevlerini birlikte yaptılar, kitap okudular, ve birbirlerine her zaman destek oldular. Okul sonrası, parkta oyun oynayarak veya birlikte bisiklete binerek vakit geçirdiler. Apo ve Hatice sadece bir sınıf arkadaşı ya da arkadaş değil, birbirlerinin en yakın dostlarıydılar. Onların arasında inanılmaz bir bağ vardı. Bu bağ, karşılıklı sevgiye, saygıya ve anlayışa dayanıyordu. Birlikte geçirdikleri zaman içerisinde, Apo ve Hatice birbirlerini daha iyi tanıdılar. Apo, Hatice'nin hayal gücünün ne kadar geniş olduğunu, yeni ve farklı şeylere ne kadar açık olduğunu fark etti. Hatice ise Apo'nun ne kadar yardımsever ve düşünceli olduğunu gördü. Apo, zor zamanlarında Hatice'ye destek oldu ve onunla birlikte her zaman her şeyin üstesinden geldi. Hatice de Apo'nun hayatını renklendirdi ve onu daha mutlu bir insan yaptı. Bu ilişki, onların sadece bir romantizmden öte, derin ve güçlü bir arkadaşlık kurmalarına olanak sağladı. Bu durum, onların aşklarını daha da özel ve değerli kıldı. Öğretmenleri de Apo ve Hatice'nin birbirlerine olan sevgisini ve desteklerini fark etti. Onlar, öğrencileri arasında sevgi ve saygının önemini gösteren en güzel örneklerdi. Öğretmenleri, onların ilişkisine saygı duyuyor ve onları teşvik ediyordu. Çocuklar, öğretmenlerinin bu tavrından da çok mutlular ve kendilerini çok şanslı hissediyorlardı. Yıllar geçti, Apo ve Hatice büyüdüler. Aşkları, çocukluk yıllarından itibaren gelişmeye devam etti. Birbirlerine olan sevgileri, her geçen gün daha da güçlendi. Liseyi birlikte bitirdiler, üniversiteye birlikte gittiler ve birlikte mezun oldular. Sonunda, Apo ve Hatice evlendiler. Düğünleri, sevgi ve mutlulukla doluydu. Arkadaşları ve aileleri, onların mutluluğuna ortak oldular. Apo ve Hatice'nin birlikte kurdukları yuva, sevgi ve anlayışla doluydu. Birbirlerine her zaman destek oldular ve birbirlerinin hayallerini gerçekleştirmeleri için çaba sarf ettiler. Birlikte bir aile kurdular, çocukları oldu ve birlikte yaşlandılar. Apo ve Hatice'nin hikayesi, 'doğru kişiyi sevmenin' ne kadar önemli olduğunu gösteriyor. Doğru kişi, sizi olduğu gibi kabul eden, size destek olan, size saygı duyan ve sizinle birlikte büyüyen kişidir. Apo ve Hatice, birbirlerini oldukları gibi sevdikleri için, sonsuza dek mutlu yaşadılar. Hikayelerinin herkese ilham vermesi, doğru kişiyi bulmanın ve ona olan sevginin ne kadar değerli olduğunu göstermesi dileğiyle…