Asil, on iki yaşındaydı ve Cadılar Bayramı'nı hiç önemsemiyordu. 'Ne gerek var bu kostümlere, şekerlere?' diye düşünüyordu. Aslında sadece Cadılar Bayramı değil, tüm bayramları pek umursamıyordu. Hira ise tam tersineydi. Onun için Cadılar Bayramı, yılın en heyecanlı günüydü. Arkadaşlarıyla birlikte kostümler hazırlar, kapı kapı gezer, şeker toplardı. Hira'nın bu coşkusu Asil'i her zaman şaşırtırdı. Bu yıl da aynıydı. Hira, pembe bir cadı kostümü giymişti. Siyah şapkası, süpürgesiyle ışıl ışıl parlıyordu. Asil ise sıradan kot pantolonu ve tişörtüyle, Hira'nın yanında soluk kalmıştı. 'Asil, gel benimle şeker toplamaya!' diye seslendi Hira. Asil, 'Yok canım, ben burada kalırım' diye mırıldandı. Hira, Asil'in yüzüne baktı. 'Anlamıyorum Asil. Bu kadar eğlenceli bir günü neden kaçırıyorsun?' Hira'nın ısrarlarına rağmen Asil değişmedi. Hira biraz üzüntülüydü ama pes etmedi. Asil'in bayramları önemsememesinin altında yatan nedeni anlaması gerekiyordu. Akşam, Hira'nın annesi, Asil'in neden böyle olduğunu açıkladı. 'Asil, küçükken babasını kaybetmiş. Bayramlar, ona babasını hatırlatıyor ve bu yüzden bunlardan uzak duruyor.' Hira, Asil'in üzüntüsünü anladı. Derin bir nefes aldı. Asil'in duygusunu paylaşması için, bir plan yapmaya karar verdi. Ertesi gün, Hira okuldan sonra Asil'e gizlice yaklaştı. 'Asil, bir sürprizim var' dedi gizemli bir ses tonuyla. Asil, şüpheyle Hira'ya baktı. 'Ne sürprimi?' Hira, Asil'i okul bahçesindeki küçük kulübeye götürdü. İçerisi, Cadılar Bayramı temalı bir dekorla doluydu. Örümcek ağları, balkabakları, hayaletler… Ve sahnede, küçük bir tiyatro sahnesi hazırlanmıştı. 'Bu yılki Cadılar Bayramı için bir oyun hazırladım. Sen de rol alacaksın!' dedi Hira heyecanla. Asil şaşkındı. 'Ben mi? Oyun mu?' Hira, Asil'e oyunun senaryosunu anlattı. Oyun, bir çocuğun bayramları önemsememesi ve daha sonra bu konuda düşüncelerini değiştirmesiyle ilgiliydi. Asil'in rolü, bayramları önemsemeyen çocuktu. Oyunun sonunda çocuk, bayramların aslında ne kadar güzel ve önemli olduğunu anlıyordu. Asil, başta tereddüt etse de Hira'nın ısrarıyla kabul etti. Bir hafta boyunca, Hira ve Asil birlikte çalıştılar. Hira, oyun için kostümler hazırladı, dekorları düzenledi, Asil'e oyunculuk dersleri verdi. Asil, Hira'nın bu çabalarına hayran kalmıştı. Oyun gecesi yaklaşırken, Asil'in yüzünde bir gülümseme vardı. Artık o da heyecanlıydı. Oyun günü, okulun salonu dolup taşmıştı. Asil, biraz heyecanlı, biraz da endişeliydi ama Hira'nın yanında güçlü hissediyordu. Oyun başladığında, Asil rolünü mükemmel bir şekilde oynadı. Seyirciler, oyunun sonunda büyük bir alkışla Asil'i tebrik ettiler. Asil, alkışları duyarak, ' aslında Cadılar Bayramı fena değilmiş' diye düşündü. Hira'ya baktı ve gülümsedi. Oyunun ardından, Hira ve Asil birlikte şeker toplamaya gittiler. Asil, o yıl ilk defa Cadılar Bayramı'nın tadını çıkardı. Hira'nın sevinci gözlerinden okunuyordu. Asil'in kalbindeki buzlar erimişti. Artık bayramları, özellikle de Cadılar Bayramı'nı önemsemeye başlamıştı. Çünkü bu bayram, sadece şeker ve kostümlerden ibaret değildi; dostluk, sevgi ve anıların paylaşılmasıydı. Hira'nın sevgisi ve desteği sayesinde Asil, kaybettiği babasının anısını da yeni bir ışıkla anmaya başlamıştı. Birbirlerine daha da yakınlaşmışlardı. Bu Cadılar Bayramı, ikisi için de unutulmaz bir anı olmuştu. Bu olay Asil'e çok şey öğretmişti. Bayramların önemini anlamıştı, arkadaşlığın gücünü hissetmişti ve en önemlisi, üzüntülerini paylaşmanın, onları hafifletmenin yollarını öğrenmişti. Hira ise Asil'in hayatına dokunmuş, ona sevgi ve dostluğun sihirli gücünü göstermişti. Bu Cadılar Bayramı, Asil ve Hira için sadece şeker ve eğlence dolu bir gün değil, aynı zamanda kalplerinin birbirine daha çok yaklaştığı, dostluklarının daha da güçlendiği bir gün olmuştu. Asil, Hira'ya içtenlikle teşekkür etti. 'Teşekkür ederim Hira, sen olmasan bu muhteşem günü asla yaşayamayacaktım' dedi. O yıl, Asil ve Hira'nın hayatında özel bir yer edindi. Onlar için, Cadılar Bayramı sadece bir bayram değil, dostluğun, sevginin ve birlikteliğin kutlandığı bir gün haline geldi. Ve bu mutlu son, Asil ve Hira'nın yıllarca anlatacağı, Cadılar Bayramı'yla özdeşleşen güzel bir anı olarak kalacaktı.Mutluluk ve coşku dolu bu Cadılar Bayramı, onlara hayat boyu sürecek güzel bir ders bıraktı: Sevgi her zorluğu aşabilir, dostluk her engeli kırabilir.