Çok uzaklarda, şekerden yapılmış dağların ve çikolatadan nehirlerin aktığı Gökkuşağı Krallığı'nda iki kardeş yaşıyordu: Ayşe ve Deniz. Ayşe, uzun, altın sarısı saçları ve parlak mavi gözleriyle oldukça güzel bir prensesti. Deniz ise, kahverengi, kıvırcık saçları ve yeşil gözleriyle, macerayı seven, cesur bir prensti. Kardeşler birbirlerini çok severler, her zaman birbirlerine destek olurlardı. Bir gün, Krallık'ın en bilge büyüğü, yaşlı Cadı Elara, saraya geldi. 'Sevgili Kral ve Kraliçe,' dedi, 'Gökkuşağı Krallığı'nı karanlığa gömecek kötü bir büyü var. Bu büyüyü ancak 'Gökkuşağı Taşı'nın gücüyle kırabilirsiniz. Ancak bu taş, Kayıp Şelale'nin arkasındaki gizli mağarada saklıdır.' Kral ve Kraliçe çok endişelendi. Ayşe ve Deniz hemen, 'Biz bu taşı bulacağız!' dediler. Kral ve Kraliçe, çocuklarının cesaretine hayran kaldı ama tehlikenin farkındaydılar. 'Dikkatli olun çocuklar!' diye tembihledi Kral. 'Kayıp Şelale'nin yolları çok tehlikelidir.' Ertesi sabah, Ayşe ve Deniz, yiyecek ve su dolu küçük çantalarıyla yola koyuldular. Yolda, konuşkan bir sincapla karşılaştılar. Sincap onlara Kayıp Şelale'ye giden yolu göstermeyi kabul etti. Sincap, onlara yol boyunca karşılaşacakları tehlikelerden bahsetti: dev örümcekler, uçan maymunlar ve kaygan taşlar. Ancak kardeşler korkmadı. Birbirlerine destek olarak, tüm tehlikelerin üstesinden geldiler. Ayşe'nin zekası ve Deniz'in cesareti, onları birçok tehlikeden kurtardı. Zorlu patikalarda birbirlerine yardım ettiler, düşen kardeşini diğer kardeş destekledi. Birbirlerine olan güvenleri ve dayanışmaları sayesinde, dev örümceklerin ağlarından kurtuldular. Uçan maymunların şakalarına rağmen, yoluna devam ettiler. Kaygan taşlarda ise birbirlerinin ellerini sıkıca tutarak düşmekten kurtuldular. Yolda, aç kaldıklarında, paylaştıkları yiyecekleri afiyetle yediler. Susadıklarında, suyunu paylaştılar. Birbirlerine destek olmanın, zorlukların üstesinden gelmenin en iyi yolu olduğunu anladılar. Sonunda, Kayıp Şelale'nin gizli mağarasına ulaştılar. Mağara karanlıktı ve çok soğuktu. Ancak Ayşe, cebinden çıkardığı küçük bir feneri yaktı. Fenerin ışığında, mağaranın duvarında parıldayan 'Gökkuşağı Taşı'nı gördüler. Taş, yedi farklı renkte parıldıyordu. Ayşe ve Deniz, birbirlerine baktılar ve birlikte taşı aldılar. Taşı alır almaz, mağara titremeye başladı. Duvarlardan garip sesler geliyordu. Ayşe ve Deniz, korkuya kapılmadan, el ele tutuşarak mağaradan dışarı çıktılar. Gökkuşağı Taşı'nı saraya götürdüler ve yaşlı Cadı Elara'nın büyüsünü bozdular. Gökkuşağı Krallığı, tekrar eski güzelliğine kavuştu. Kral ve Kraliçe, çocuklarının cesaret ve özverisine hayran kaldı. 'Sevgili çocuklarım,' dedi Kral, 'Sizler, sadece Gökkuşağı Krallığı'nı değil, aynı zamanda tüm kalplerimizi kurtardınız. Kardeşliğinizin gücü, her türlü kötülüğe karşı en büyük kalkan olmuştur.' Ayşe ve Deniz, sarayda büyük bir kutlama yapıldı. Herkes, cesur prenses ve prensin kahramanlıklarını anlattı. Ayşe ve Deniz, o günden sonra, kardeşliğin gücünü herkese gösterdiler ve krallıkta huzur ve mutluluk sonsuza dek hüküm sürdü. Öğrendikleri en büyük ders ise, kardeşlik, sevgi ve yardımlaşmanın, her türlü zorluğun üstesinden gelmek için en büyük güç olduğunu anladılar.