Aysima abla, Emiray ve Miraç, yaz tatilini dedelerinin köyünde geçirmeyi planlıyorlardı. Dedelerinin evi, eski, büyük ve gizemli bir bahçeye sahipti. Bahçenin ortasında, yaşlı bir ağaç vardı ve çocuklar, bu ağacın altında saklı bir hazine olduğuna inanıyorlardı. 'Bu yaz, o hazineyi bulacağız!' diye karar verdiler. Emiray, küçücük bir pusula bulmuştu; Miraç ise, dedesinin eski bavulundan bir harita çıkarmıştı. Harita, oldukça eski ve solmuştu ama çocuklar, haritayı takip ederek bahçedeki gizemi çözebileceklerine eminlerdi. Aysima abla, çocukların heyecanına ortak olup, 'Peki, macera bugün başlıyor!' diyerek onlara katıldı. İlk ipucu, yaşlı ağacın dibinde gömülü bir şişeydi. Şişenin içinde, 'Üç renkli taşları bul, gökkuşağı köprüsünün altında saklıdır' yazıyordu. Çocuklar, üç renkli taşları bulmak için bahçeyi karış karış aradılar. Kırmızı, mavi ve yeşil taşları bulduklarında ise kahkaha sesleri bahçeye yayıldı. Taşları bulduklarında küçük bir kutuyu açacakları anahtarın resmini de bulmuşlardı. 'Gökkuşağı köprüsü nerede?' diye sordu Miraç. Aysima abla, çocuklara bahçenin sulama sisteminin küçük bir köprü oluşturduğunu ve güneş ışığında gökkuşağı rengine büründüğünü gösterdi. Köprünün altında, küçük bir tahta kutu buldular. Kutu, küçük bir kilitliydi. Buldukları anahtar, tam olarak bu kilide uyuyordu. Kutu açıldığında, içinde birkaç eski şeker ve bir not vardı. Notta, 'Gerçek hazine, birlikte geçirdiğiniz zaman ve paylaştığınız anlardır' yazıyordu. Çocuklar, ilk başta hayal kırıklığına uğradılar. 'Bir hazine sandığımız şey sadece şeker ve bir not mu?' diye sordu Emiray biraz üzgün bir şekilde. Ama Aysima abla, 'Bakın, gerçek hazineyi bulduk!' dedi gülümseyerek. 'Birlikte geçirdiğimiz zaman, birlikte aradığımız hazine ve paylaştığımız bu anlar çok daha değerli.' Çocuklar, Aysima ablanın sözlerini anladılar. Gerçek hazinenin, birlikte geçirdikleri zaman ve paylaştıkları anlar olduğunu fark ettiler. O gün, bahçede oyunlar oynadılar, hikaye anlattılar ve kahkahalarla güldüler. Aysima abla onlara, bahçede yetişen çeşitli meyvelerden reçel yapmayı öğretti. Ayrica, komşu çocuklarla top oynadılar, saklambaç oynadılar, ve hatta küçük bir tiyatro oyunu sergilediler. Gün sonunda, yorgun ama mutlu bir şekilde, dedelerinin evine döndüler. Ertesi gün, dedeleri onlara eski bir fotoğraf albümü gösterdi. Albümde, dedesinin çocukluk fotoğrafları vardı ve dedesi çocuklara kendi çocukluk maceralarını anlattı. Dedeleri onlara , eskiden bahçelerinde nasıl oyunlar oynadığını, nasıl saklambaç oynadığını ve nasıl birlikte vakit geçirdiklerini anlattı. Çocuklar, dedelerinin anlattıkları hikayelere kulak kesildiler. Tatil boyunca çocuklar, bahçedeki maceralarına devam ettiler. Bir gün, eski bir kuyu buldular. Kuyunun içinde, eski bir sandık vardı. Sandığın içinde ise, eski oyuncaklar, mektuplar ve dedelerinin çocukluk fotoğrafları vardı. Bu buluş, çocukların heyecanını daha da artırdı. Çocuklar buldukları eski oyuncaklarla oynadılar ve eski mektupları okudular. Tatilin son günü, çocukların yüzleri mutluluktan parlıyordu. Aysima abla, onlara birer hediye verdi. Hediyeler, çocukların bahçedeki maceralarını hatırlamaları için küçük not defterleri ve kalemlerdi. Çocuklar, dedelerinin evinden ayrılırken, kalplerinde güzel anılar ve yeni bir dostluk bırakarak ayrıldılar. Tatil boyunca saklambaç oynamışlardı, futbol oynamışlardı, bisiklete binmişlerdi, yüzmüşlerdi, balık tutmuşlardı, ateş yakmışlardı, kamp yapmışlardı ve yıldızları izlemişlerdi. Ayrıca, birlikte oyunlar tasarlamışlar, boyama yapmışlar ve kukla gösterisi düzenlemişlerdi. Bu tatil, Aysima abla, Emiray ve Miraç için unutulmaz bir macera olmuştu. Çocuklar, gerçek hazinenin, birlikte geçirdikleri zaman, paylaştıkları anlar ve kurdukları dostluk olduğunu öğrenmişlerdi. Ve bu, hayat boyu sürecek bir hazineydi. Bu macera, onlara arkadaşlığın, paylaşmanın ve birlikte zaman geçirmenin ne kadar değerli olduğunu öğretmişti. Artık, her zaman hatırlayacakları bir yaz tatili anıları vardı ve bu anılar, gelecekteki maceralarına ilham verecekti. Öğrendikleri en önemli şey ise, gerçek hazinenin, maddi değerlerden çok daha kıymetli olan şeylerde saklı olduğuydu.