Halit ve kardeşi Aser, neşeli ve enerjik iki çocuktu. Halit, sekiz yaşında, Aser ise altı yaşındaydı. Her ikisi de hayvanları çok severdi. Bir gün, anneleri 'Bugün parka gidelim, çocuklar!' diye seslendi. Halit ve Aser sevinçten uçacak gibi oldular. Parkta koşuşturup, oyunlar oynadılar. Sıcak bir yaz günüydü ve güneş, yüzlerine sıcak sıcak vuruyordu. Parkın köşesinde, küçük, tüylü bir köpek yavrusu gördüler. Yavru, yalnız ve korkmuş görünüyordu. Aser, 'Bak Halit, ne kadar küçük ve sevimli!' dedi. Halit da yavruya yaklaştı. Yavru, zayıf ve aç görünüyordu. Halit, 'Ona bakmalıyız,' dedi. Aser, 'Ama anne bize 'parkta yabancılara yaklaşmayın' demişti,' diye endişelendi. Halit, 'Anne, yabancılardan değil, bu sevimli küçük yavru köpekten bahsetmişti Aser,' dedi. 'Onu yalnız bırakamayız. Ona yardım etmeliyiz.' Halit, yavru köpeğin yanına yavaşça yaklaştı. Yavru, başlangıçta korktu ama Halit'in nazik hareketlerine alışınca, kuyruğunu hafifçe salladı. Halit, çantasından küçük bir parça ekmeği çıkardı ve yavruya uzattı. Yavru, ekmeği açlıkla yedi. Aser de Halit'e yardım etti. Yavru köpeğe su bulmaya çalıştılar, ama parkta çeşme yoktu. Halit, 'Sabırlı olmalıyız Aser,' dedi. 'Park bekçisini bulmalıyız, o bize yardımcı olabilir.' Aser biraz endişeliydi ama Halit'in sakin tavrı ona güven verdi. Birlikte parkın içinde bekçiyi aradılar. Bekçiyi bulmak biraz zaman aldı. Halit ve Aser sabırla bekledi, bir yandan da yavru köpeği sakin tutmaya çalıştılar. Bekçiyi sonunda bulduklarında, yavru köpeği gösterdiler ve yardım istediler. Bekçi, çok nazik bir adamdı. Yavru köpeği kontrol etti ve çok aç ve susuz olduğunu söyledi. 'Onu veteriner kliniğine götüreceğim,' dedi. 'Siz de benimle gelebilirsiniz.' Halit ve Aser çok sevindi. Bekçi, yavru köpeğe su ve bir parça yiyecek verdi. Halit ve Aser de ona eşlik ederek, yavru köpeğin veterinerde bakımlarını izlediler. Veteriner, yavru köpeğin sahibi tarafından terk edildiğini söyledi. Sağlığı iyiydi ve birkaç gün içinde iyileşecekti. Bekçi, yavru köpeğe 'Pamuk' adını verdi ve onu barınağa götürdü. Halit ve Aser, Pamuk'un yeni yuvasını bulana kadar barınakta kalacağını öğrendiler. Halit ve Aser, Pamuk'a her gün ziyarete gitmeye karar verdiler. Her ziyaretlerinde Pamuk'a biraz yiyecek ve oyuncak götürdüler. Birkaç hafta sonra, Pamuk sevimli ve sağlıklı bir köpek oldu. Sevimli Pamuk, yeni bir aile tarafından evlat edinildi. Halit ve Aser çok mutlu oldular. Pamuk'un mutlu olduğunu görmek onlara büyük bir sevinç verdi. Bu olay sayesinde Halit ve Aser, hayvanlara karşı olan sevgilerini daha da güçlendirdiler ve sabrın önemini öğrendiler. Artık, yardıma ihtiyaç duyan herhangi bir hayvana karşı daha duyarlı ve yardımsever olacaklardı. Birlikte başardıkları bu güzel deneyim, onların dostluklarını da daha da pekiştirdi. Anneleri de çocuklarının yardımseverliklerini ve sabırlarını görünce çok gurur duydu. Halit ve Aser, o gün öğrendikleri dersleri asla unutmadılar. Her zaman başkalarına yardım etmeye ve sabırlı olmaya çalıştılar. Çünkü biliyorlardı ki, küçük bir yardım bile büyük bir fark yaratabilirdi. Ve bu, onların hayatlarında en değerli derslerden biri olacaktı.