Kemal, küçük, çelimsiz ama çok meraklı bir çocuktu. Her şeyin nasıl olduğunu, neden olduğunu anlamak için can atardı. En sevdiği oyunlar, bahçesindeki ağaçların diplerinde saatlerce geçirdiği, böcekleri inceleyip onlara isimler taktığı oyunlardı. Bir gün, bahçelerinde parıldayan, parlak sarı bir taş buldu. 'Bu, kayıp bir güneş olmalı!' diye düşündü Kemal. Taş, güneş gibi parlıyordu ve ellerinde sıcaklık hissediyordu. O an, gözleri bir anda bahçesinde bulunan büyük saat kulesine takıldı. Saat kulesi, kendisine eskiden köyün en yaşlısı olan ve hikayeler anlatan Dede Ahmet'i hatırlattı. Dede Ahmet, artık yoktu ama Kemal onun anlattığı masalları her zaman hatırlar ve onu özlerdi. Kemal, hemen taşını alıp koşarak Dede Ahmet'in eski evine gitti. Ev, biraz bakımsızdı ama bahçesi hala güzel kokuyordu. Kapıyı çaldı, kimse yoktu. O sırada komşusu Ayşe teyze geldi. Ayşe teyze, Kemal'in elindeki taşı görünce gözleri parladı. 'Bu taş, çok değerli bir taş Kemal'cim,' dedi Ayşe teyze. 'Benim dedelerimden kalma bir hikaye var bu taşla ilgili. Taş, güneşin bir parçasıymış, uzun yıllar önce gökten düşmüş. Bu taş, zamanın değerini hatırlatırmış insanlara. Her bir parıltısı, geçmişte harcanmış bir saati, her bir çizgisi ise gelecekte yapılacak bir planı temsil ediyormuş. Bu taş, sana zamanı iyi kullanmayı öğretmek için burada. Her gün, bu taşı elinde tut ve o gün neler yaptığını düşün. Zamanın ne kadar değerli olduğunu anlarsın.' Kemal, Ayşe teyzenin sözlerini dikkatle dinledi. O günden sonra, her sabah güneşi selamlar gibi, taşını eline aldı. O gün ne yapacağını, nasıl zamanını daha iyi kullanabileceğini düşündü. Ödevlerini erken yaptı, oyun zamanını planladı, hatta yardımlaşmaktan kaçınmadığı komşularına yardım etmek için zaman ayırdı. Kemal'in hayatında bir değişim başladı. Önceden aceleciydi, her şeyi son güne bırakırdı. Şimdi ise, daha düzenliydi, daha planlıydı. Zamanının kıymetini biliyordu. Saatler ona artık sadece zaman geçmesini değil, neler yapabileceğini de hatırlatıyordu. Bir gün, okulda bir proje yarışması düzenlendi. Kemal, arkadaşlarıyla birlikte, köylerinin tarihi hakkında bir sunum hazırladı. Uzun zaman harcadılar bu projeye. Araştırdılar, çizimler yaptılar, sunumlarını prova ettiler. Ama Kemal, zamanı iyi yönettiği için, her şeyi zamanında bitirdiler. Ve yarışmayı kazandılar. Ödül töreninde, Kemal elindeki kayıp güneş taşını göğsünde taşıyordu. Taş, parlıyordu. Bu kez Kemal, sadece taşın güzelliğine değil, zamanın değerini bilmenin verdiği mutluluğa da hayran kalmıştı. Kazandıkları ödül, bir kitapçıktı. Kemal, hemen yeni bir kitap okuyup zamanını değerlendirmek için yeni bir plan yapmıştı. Yıllar sonra, Kemal büyüdü. Kendi çocuklarına, Dede Ahmet’in ve Ayşe teyzenin anlattığı hikayeleri anlatmaya başladı. 'Kayıp Güneş' hikayesi, çocuklarının en sevdiği hikaye oldu. Kemal, çocuklarına, zamanın değerini, her anın kıymetini bilmenin önemini öğretti. Çocuklarına, yardımlaşmanın, paylaşmanın, planlamanın, zamanı iyi kullanmanın, hayatın ne kadar güzel olduğunu gösterdi. 'Zamanı iyi değerlendiren her zaman başarılı olur' derdi Kemal, çocuklarına. Ve her gece, çocuklarına yatmadan önce, ellerine birer parıltılı taş verip, 'Bu sizin kayıp güneşiniz, unutmayın, zaman çok değerlidir' derdi. Kemal, zamanın değerini bilmenin, sadece kendini değil, başkalarını da mutlu etmenin, hayattaki en büyük başarı olduğunu anladı. Bu yüzden, her zaman yardım etmeye, paylaşmaya ve zamanını doğru kullanmaya devam etti. Kayıp güneş taşı, Kemal'in hayatının her anında ona yol gösterici oldu. Zamanın değeri; planlı ve düzenli olma, yardımlaşma, paylaşma ve sabır gerektiğini gösterdi. Her gününü verimli geçirdi, kimseye yük olmadan, sorumluluklarının bilincinde bir birey olarak büyüdü. Bu hikaye Kemal'in hayatında, başkalarına yardım etmenin önemini, zamanın değerini ve hayatın güzelliklerini gösterdi. Zamanı doğru kullanmanın, paylaşmanın ve planlamanın ne kadar önemli olduğunu öğretti. Çocuklar için harika bir öğretici hikaye olarak kalacak bir hikaye oldu. Kemal, bir zamanlar sadece parlayan bir taş olarak gördüğü nesnenin, aslında değerli bir hayat dersi olduğunu anladı. Bu da ona hayatının geri kalanında da rehberlik edecekti.