Ayşe, yeşil gözleriyle dünyaya bakıyordu. Kızıl saçları güneş altında parıldıyordu. Uzun boylu, yakışıklı Kerem'i çok seviyordu. Kerem ise kahverengi gözleriyle dünyanın güzelliklerini keşfediyordu. Ayşe'nin sevgi dolu bakışlarından habersizdi ama kalbi, Ayşe'nin hissettiklerinin farkında olmasa da, ona doğru hafifçe çarpıyordu. Ayşe, Kerem'in okuldan çıktığını gördü. Kalbi hızla çarpıyordu. Derin bir nefes aldı ve 'Kerem!', diye seslendi. Kerem, Ayşe'yi görünce şaşırdı ama yüzünde bir gülümseme belirdi. Ayşe cesurca koştu ve 'Seni seviyorum!' diye bağırdı. Ardından Kerem'in boynuna sarıldı. Kerem şaşkındı ama Ayşe'nin sıcak kucağında kendini güvende hissetti. Kerem'in evi büyük ve güzel bir bahçeye sahipti. Ayşe, Kerem'in evinin bahçesinde oynamayı çok seviyordu. Bir gün bahçede oynarken, bir başka kız çocuğu, Elif, Kerem'e yaklaştı ve 'Kerem, benimle oynayar mısın?' dedi. Ayşe kıskançlık duydu. Yüzü asıldı. Kerem, Elif'e 'Şu anda Ayşe ile oynuyorum' dedi. Elif üzgünce uzaklaştı. Ayşe, Kerem'e sarıldı ve 'Teşekkür ederim' dedi. Kerem, Ayşe'nin duygularını anlamaya başlıyordu. Günler haftaları, haftalar ayları kovaladı. Kerem ve Ayşe birlikte oyunlar oynuyor, birlikte okula gidiyor, birlikte gülüyor, birlikte hayaller kuruyorlardı. Ayşe, Kerem'in sevgi dolu bakışlarını hissetmeye başlamıştı. Kerem de Ayşe'nin sıcaklığını, neşesini, ve onu seven kalbini hissetmişti. Bir gün, Kerem, Ayşe'ye 'Seninle her anım güzel, Ayşe. Seninle birlikte olmak beni çok mutlu ediyor' dedi. Ayşe'nin gözleri parladı. 'Ben de seni çok seviyorum Kerem' diye fısıldadı. Okulda, öğretmenleri, 'Aşk, sevgi, saygı, paylaşma ve anlayışla beslenir' diye anlatıyordu. Kerem ve Ayşe, öğretmenlerinin anlattıklarını dinleyip kavradılar. Aşkın güzelliğini, sevginin değerini anladılar. Birbirlerine karşı daha da anlayışlı, daha da sabırlı oldular. Paylaşmayı ve birbirlerine yardım etmeyi öğrendiler. Birlikte geçirdikleri zamanlar, onların arkadaşlıklarını ve sevgilerini daha da güçlendirdi. Birlikte zorlukların üstesinden geldiler, birbirlerine destek oldular. Hayallerini paylaştılar ve birbirlerinin hayallerini gerçekleştirmeleri için birbirlerine yardımcı oldular. Kerem ve Ayşe'nin hikayesi, aşkın gücünü, dostluğun önemini ve birbirine karşı anlayışlı olmanın ne kadar güzel olduğunu gösteriyor. Birbirlerini sevdikleri için, birbirlerine her zaman destek oldular. Bu sayede, her zaman mutlu oldular ve hayatlarının tadını çıkardılar. Aşkın, sadece duygu değil, aynı zamanda saygı, anlayış ve paylaşmayı da içerdiğini öğrendiler. Kerem ve Ayşe'nin hikayesi, diğer çocuklara da ilham verdi. Çocuklar, aşkın ne demek olduğunu anlamaya çalıştılar. Birbirlerini sevmeyi, paylaşmayı ve birbirlerine destek olmayı öğrendiler. Ve böylece, Kerem ve Ayşe, mutlu mesut yaşadılar. Onların hikayesi, yıllarca anlatılıp, çocuklara aşkın, dostluğun ve paylaşmanın ne kadar önemli olduğunu hatırlattı. Aşkın güzelleği, onların hayatlarını aydınlattı. Bu hikaye bize, aşkın sadece romantik bir duygu olmadığını, aynı zamanda saygı, anlayış, paylaşma ve destek içerdiğini gösteriyor. Kerem ve Ayşe’nin hikayesi, dostluğun ve sevginin gücünün ne kadar büyük olduğunu anlatıyor. Onların hikayesi, çocukların, sevgi dolu ve destekleyici bir ortamda büyüyebileceğini ve hayallerinin peşinden gidebileceklerini hatırlatıyor.