Korkunç Orman, adı üstünde korkunçtu! Devasa ağaçlar gökyüzünü kaplamış, dalları birbirine dolanmış, karanlık ve ürkütücü bir labirent oluşturmuştu. Bu ormanın derinliklerinde, 9 yaşındaki cesur Korkunç Orman Macerası, 'Büyükbaba Hikaye Kitabı'nı bulmak için tehlikeli bir yolculuğa çıkmıştı. Büyükbabası, 'Bu kitap, seni dünyanın en korkunç yerlerinden bile koruyacak büyülü hikayelerle dolu!' demişti. Korkunç Orman Macerası, büyükbabasının sözlerine inanıyordu, ama kalbinin hızlı hızlı attığını da inkar edemezdi. Ormanın içlerine doğru ilerledikçe, havada garip bir ses duydu. 'Vıııııııııt...' Bir ağaçtan aşağıya, kocaman, parıldayan gözleri olan bir yaratık indi. Korkunç Orman Macerası, ilk başta korktu, ama sonra yaratığın garip bir şekilde üzgün olduğunu fark etti. Yaratık, 'Ben 'Hüzünlü Hayalet'im. Büyükbabanıza ait değerli 'Büyükbaba Hikaye Kitabı'nı kaybettim. Bana yardım eder misin?' diye fısıldadı. Korkunç Orman Macerası, cesurca 'Elbette ederim!' dedi. Hüzünlü Hayalet, kitabın kaybolduğu yeri gösterdi: bir zamanlar pırıl pırıl, şimdi ise karanlığa gömülen Perili Köşk. Köşkün çatısı çökmüş, pencereleri kırılmıştı. Her yerden ürkütücü sesler geliyordu. Korkunç Orman Macerası, yine de korkuya kapılmadı. Büyükbabasının öğütlerini hatırladı: 'Cesur ol, ama dikkatli. Korkunun üstesinden gelebilirsin!' Perili Köşk'ün içine girdiğinde, garip bir koku burnuna çarptı. Eski kitap kokusu... Ve sonra onları gördü. Küçük, parıldayan kanatları olan minik periler, köşkün her köşesinde uçuşuyorlardı. Periler, şirin yüzleriyle gülümsüyor, Korkunç Orman Macerası'nı 'Hoş geldin!' diye karşılıyordu. Perilerin bazıları 'Büyükbaba Hikaye Kitabı'nı koruyorlardı. Korkunç Orman Macerası, onlara 'Hüzünlü Hayalet'in kitabı aradığını anlattı. Periler, kitabı Hüzünlü Hayalet'e teslim etmesine yardım ettiler. Hüzünlü Hayalet, kitabı görünce çok sevindi, 'Teşekkür ederim!' diye bağırdı ve gözlerinden yaşlar aktı. Korkunç Orman Macerası, Hüzünlü Hayalet'i teselli etti. Ancak birden, köşkün en karanlık köşesinden 'Grrrr...' diye bir ses geldi. Dev bir örümcek, ağlarıyla Korkunç Orman Macerası'nı yakalamaya çalışıyordu. Korkunç Orman Macerası, çok korktu, ama aklına büyükbabasının bir başka öğüdü geldi: 'Hızlı düşün, daha hızlı hareket et!' Korkunç Orman Macerası, perilerin yardımıyla, örümceğin ağlarını yırtıp kaçmayı başardı. Periler, onun güvenli bir şekilde köşkten çıkmasına yardımcı oldular. Korkunç Orman Macerası, Hüzünlü Hayalet'e ve perilere veda ederek ormandan çıktı. Güneş batmış, ama kalbi mutlulukla doluydu. Büyükbabasının hikayeleri gerçekten de onu korumuştu. Korkunç Orman Macerası, bu maceradan çok şey öğrenmişti: cesaret, merhamet ve hızlı düşünmenin önemini. Ve en önemlisi, arkadaşlığın gücünü... Artık Korkunç Orman, artık o kadar korkunç gelmiyordu. Çünkü Korkunç Orman Macerası, ormanın gerçekte ne kadar güzel olduğunu, ve ormanın içindeki yaratıkların bazen yardım ihtiyacı duyduğunu öğrenmişti. Ve bu macera, onun en güzel hikaye kitaplarından biri olmuştu. Artık 'Korkunç Orman Macerası' adı, cesaretinin ve iyiliğinin bir simgesi olmuştu. Büyükbabasının 'Büyükbaba Hikaye Kitabı'nı okuyarak, Korkunç Orman Macerası yeni maceralara hazırlanıyordu. Çünkü biliyordu ki, dünya harikalarla doluydu, ve o, bu harikaları keşfetmeye hazırdı. Ve her zaman hatırlayacaktı: cesaret, merhamet, hızlı düşünme ve arkadaşlık; en büyük güçlerdi.