Masal, küçük, tombul bir tavşandı. Uzun, beyaz tüylü kulakları ve minik, pembe burnuyla her gördüğünün kalbine girmeyi başarırdı. Ama Masal biraz yalnızdı. Diğer tavşanlar onunla oyun oynamayı pek sevmezlerdi, çünkü Masal biraz farklıydı. Diğer tavşanlar hızlı koşmayı, havuçları kapışmayı severken, Masal yıldızları izlemeyi, çiçeklerin kokusunu içine çekmeyi, ağaçların fısıltılarını dinlemeyi tercih ederdi. Bir gün, Masal ormanda yürürken, garip bir ses duydu. 'Merhaba!' diye fısıldayan bir sesti bu. Çevresine bakındı. Hiçbir şey göremedi. 'Burada mısın?' diye sordu Masal. 'Evet, burada!' diye cevap verdi ses. 'Ama beni göremezsin, ben bir rüzgar perisiyim!' Masal önce korktu. Rüzgar perileri hakkında birçok hikaye duymuştu. Ama ses öyle tatlı ve nazik geliyordu ki, korkusu yavaş yavaş kayboldu. 'Benim adım Pırıltı' dedi ses. 'Senden biraz yardım rica edebilir miyim?' 'Tabii ki' dedi Masal. 'Ne yapabilirim senin için?' Pırıltı, çok uzaktaki bir şelalenin yanındaki büyülü bir çiçeğin tozuna ihtiyacı olduğunu anlattı. Bu toz, kaybolmuş bir peri arkadaşını iyileştirebilirdi. Ama şelaleye ulaşmak çok tehlikeliydi, çünkü ormanın derinliklerinde vahşi hayvanlar yaşardı. Masal cesur bir tavşandı, ama korkmuyordu diyemeyiz. Kalbi hızlı hızlı çarpıyordu. Ama Pırıltı'nın üzgün sesini duyunca, cesaretini topladı. 'Korkma, Pırıltı, sana yardım edeceğim!' dedi. Yolculuk tehlikelerle doluydu. Sivri dikenli çalılıklardan geçtiler, kaygan taşlardan atladılar. Bir kurt onlara yaklaştı, ama Masal'ın zekası ve Pırıltı'nın büyüsü kurtun yolunu değiştirdi. Bir ayı da yollarına çıktı, ama Masal'ın tatlı ve masum tavırları ayıyı sakinleştirdi. Masal, zorluklara rağmen yılmadan ilerledi. Pırıltı, Masal'ın cesaretine hayran kalmıştı. Sonunda şelaleye ulaştılar. Şelalenin yanındaki büyülü çiçek, ışıl ışıl parlıyordu. Pırıltı, çiçeğin tozunu dikkatlice topladı. Geri dönüş yolculuğu da kolay değildi, ama Masal ve Pırıltı birlikte çalışarak bütün engelleri aştılar. Kayıp peri iyileştiğinde, çok mutlu oldular. Peri, Masal'a minnettarlığını göstermek için ona bir hediye verdi: bir büyülü fındık. Bu fındık, Masal'ın yalnızlığını giderecek birçok yeni arkadaş edinmesine yardımcı olacaktı. Masal, fındığı kırınca, etrafında bir sürü küçük hayvan belirdi. Bir sincap, bir kirpi, bir arı ve bir kelebek. Hepsi Masal'la arkadaş olmak istiyorlardı. Masal, artık yalnız değildi. Farklı olduğu için dışlanan Masal, şimdi farklılıklarıyla seviliyordu. Yeni arkadaşlarıyla birlikte, yıldızları izliyor, çiçeklerin kokusunu içine çekiyor, ağaçların fısıltılarını dinliyorlardı. Masal öğrendi ki, cesaret ve iyilik her zaman ödüllendirilir, farklılıklar zenginliktir ve gerçek arkadaşlık, zorlukları birlikte aşmaktır. Ve her şeyden önemlisi, gerçek dostluk, her zaman kalbinizde bir yer bulacaktır.