Murat, küçük, tombul bir tavşandı. Uzun, beyaz tüylü kulakları ve parlak, siyah boncuk gözleri vardı. Işık ise, minik, narin bir sincaptı. Kızıl tüylü kuyruğu ve sevimli, minik pençeleriyle Murat'ın kalbini çalmıştı. 25 Ekim 2023 günü, büyük bir çam ağacının altında tanıştılar. 'Merhaba,' dedi Murat, utangaç bir şekilde. 'Merhaba,' diye karşılık verdi Işık, minik sesiyle. O günden sonra, her gün aynı çam ağacının altında buluştular. Beraber oyunlar oynadılar, hikayeler anlattılar ve birbirlerine karşı derin bir sevgi beslemeye başladılar. Murat, Işık'a her gün taze çilek ve papatya toplardı. Işık ise, Murat için en güzel fındıkları saklardı. Bir gün, büyük bir fırtına çıktı. Yağmur şiddetli bir şekilde yağıyordu, rüzgar ağaçları sarsıyordu. Murat, Işık'ı bulmak için koştu. 'Işık, saklanma yerimizi bulmalıyız!' diye bağırdı. Işık korkmuştu ama Murat'ın yanında güvende hissediyordu. Beraber, büyük bir ağaç kovuğuna sığındılar. Yağmur saatlerce sürdü. Murat ve Işık birbirlerine sarılmış, birbirlerini ısıtarak fırtınanın geçmesini beklediler. 'Korkmadım,' dedi Işık, 'çünkü sen yanımdaydın.' Murat da, 'Ben de, sen yanımda olduğun sürece asla korkmam,' diye karşılık verdi. Günler, haftalar, aylar geçti. Murat ve Işık'ın aşkları her geçen gün daha da güçlendi. Birlikte oynadıkları oyunlar, anlattıkları hikayeler, paylaştıkları fındıklar ve çilekler, onların aşk öyküsünün sayfalarını doldurdu. Ormandaki diğer hayvanlar, onların aşkını kıskanıyorlardı. 'Ne kadar güzel bir çift,' derlerdi birbirlerine. Murat ve Işık, birbirlerine karşı olan sevgilerinin sonsuza kadar süreceğine inanıyorlardı. Birbirlerine her baktıklarında gözlerindeki sevgiyi görüyorlardı. Birbirlerinin en iyi arkadaşı, en büyük destekçisi ve en sevdiği oyun arkadaşı olmuşlardı. Bir gün, Murat ve Işık, ormanın derinliklerinde gezinirken, eski bir haritaya rastladılar. Haritada, gizli bir vadi gösteriliyordu. Vadide, söylentilere göre, dünyanın en güzel çiçekleri yetişiyordu. Murat ve Işık, bu vadiye gitmeye karar verdiler. Uzun ve zorlu bir yolculuktan sonra, sonunda vadiye ulaştılar. Vadi, hayal ettiklerinden de güzeldi. Her yer rengarenk çiçeklerle doluydu. Murat ve Işık, birlikte en güzel çiçekleri toplayıp, birbirlerine taktılar. Bu, onların aşk öyküsünün en güzel anlarından biriydi. 'Seni seviyorum, Işık,' dedi Murat, gözlerindeki mutluluk gözlerinden okunuyordu. 'Ben de seni seviyorum, Murat,' diye karşılık verdi Işık, 'sonsuza kadar seninle olmak istiyorum.' Murat ve Işık, o vadide günlerce kaldılar. Birlikte oyunlar oynadılar, birbirlerine hikayeler anlattılar, ve birbirlerine olan sevgilerini daha da pekiştirdiler. Sonunda, ormana geri döndüler. Artık daha güçlü ve daha mutluydular. Onların aşk öyküsü, ormanda yaşayan herkes tarafından biliniyordu ve tüm hayvanlar onların aşkına hayran kalmıştı. 25 Ekim 2023'ten sonsuza uzanan aşk hikayeleri anlatırlardı. Murat ve Işık, birbirlerine olan sevgileri sayesinde, her zorluğun üstesinden gelebileceklerini anlamışlardı. Birlikte, her şeyin üstesinden gelebileceklerini biliyorlardı. Ve sonsuza dek mutlu yaşadılar. Bu hikaye bize, sevginin, saygının ve dostluğun önemini öğretiyor. Dostluk ve sevgi, yaşamımızdaki en değerli hazinelerimizdir. Birbirimizi sevmeli, saymalıyız ve her zaman birbirine destek olmalıyız.