Benim adım Pamuk Prenses, ama herkes bana Pamuk diye seslenir. Çünkü ben pamuk gibi yumuşak ve beyaz tüylü bir kediyim. Çok sevdiğim oyunlarım var; sarı ördekli kauçuk topum, minik fare şeklindeki çıngırağım ve parlak kırmızı kurdelası olan sevimli oyuncak farem. Bir gün, oyunlarımı bahçede oynamaya karar verdim. Güneş çok güzel parlıyordu, çiçekler rengarenk açmıştı. Önce topumu kovaladım, sonra çıngırağımla oynadım. Oyuncak faremi ise en son için saklamıştım. Bahçede oynarken, komşumuz olan Tom adındaki büyük ve şişman köpeği gördüm. Tom, beni hep çok sevimli bulurdu ama bazen biraz kaba davranırdı. O gün de, beni görünce kuyruğunu seğirttirerek yanıma geldi. 'Merhaba Pamuk,' dedi Tom, 'Bugün ne kadar neşeli görünüyorsun!' Oyuncak faremi yere bırakmıştım, gözlerimi Tom'a çevirdiğim anda, bir rüzgar esti ve oyuncak farem, çitlerin arasından uçup gitti. 'Aman Tanrım!' diye bağırdım. 'Oyuncak farem uçup gitti!' Tom da çok üzüldü. 'Üzülme Pamuk,' dedi, 'Sana yardım edeceğim.' Tom, uzun burnuyla çitlerin arasında aramaya başladı. Aradı, aradı ama oyuncak faremi bulamadı. Sonra fikrini değiştirdi ve bana dedi ki, 'Belki diğer hayvan arkadaşlarımız yardımcı olabilir.' Önce, bahçedeki yaşlı kaplumbağayı bulduk. Kaplumbağa, yavaş yavaş ilerleyerek, çitlerin dibinde arama yapmaya başladı. Ama o da bulamadı. Sonra sırada, çevik sincap kardeşler vardı. Sincaplar, ağaçlara tırmanarak etrafı kolaçan ettiler. Onlar da bulamadılar. Üzüntümüz daha da arttı. Ama pes etmedik. Artık umudumuzu kaybetmeye başlamıştık, birdenbire, arkadaşım, küçük cıvık kuş, Cıvık seslendi; 'Bence, oyuncak fareniz büyük ağaçtaki deliğin içinde olabilir!' dedi. Hep birlikte büyük ağaca baktık. Gerçekten de, ağacın gövdesindeki küçük bir deliğin içinde, kırmızı kurdelesi parlayan oyuncak farem duruyordu. Tom, uzun burnuyla ulaşamayınca, ben de giremedim, ama Cıvık, küçük bedenini kullanarak, deliğe girdi ve oyuncak faremi çıkardı. Ne kadar mutlu olmuştuk anlatamam! Hep birlikte sevinç çığlıkları attık. Hep birlikte, kayıp oyuncağımı bulmanın mutluluğunu yaşadık. O gün öğrendim ki, arkadaşlık ve yardımlaşma, her zorluğun üstesinden gelmeyi sağlar. Tom, kaplumbağa, sincaplar ve Cıvık bana çok yardım ettiler. Ben de onlara minnettarım. Ve oyuncak faremi hep koruyacağım. Çünkü o artık, arkadaşlığın gücünün bir simgesi oldu benim için. Onları çok seviyordum ve bana verdikleri yardımı asla unutmayacaktım. Bu olaydan sonra, oyuncaklarımı hep daha dikkatli saklamaya ve arkadaşlarımla her zaman yardımlaşmaya karar verdim. Çünkü arkadaşlık en değerli şeylerden biriydi ve herkesin yardımlaşmaya ihtiyacı olabilirdi. Birbirimize yardımcı olmak, hepimiz için mutlu bir son getiriyordu.