Prenses Ebrar, görkemli sarayının bahçesinde yaşıyordu. Bahçesinde rengarenk çiçekler, şırıl şırıl akan bir çeşme ve kocaman, gölgeli ağaçlar vardı. Ebrar'ın en sevdiği şey ise hayvanları sevmekti. Bir yavru kedi, pamuk gibi tüylü ve minik pençeleriyle, Ebrar'ın en yakın arkadaşıydı. Kedinin adı Pamuk'tu. Pamuk, Ebrar'ın peşinden koşuşturur, oyun oynar ve bazen de Ebrar'ın eteğine sürtünerek sevgi gösterirdi. Bir gün, saraya yeni bir misafir geldi: Yavru Boynuzlu bir at! Adı da Şimşek'ti. Şimşek, parlak siyah tüyleri ve minik boynuzlarıyla çok etkileyiciydi. Ebrar, Şimşek'i görünce çok sevindi. Ona sevgiyle yaklaştı ve Şimşek'i okşadı. Ancak, Pamuk, yeni gelen Şimşek'ten pek hoşlanmadı. Şimşek'in Ebrar'ın ilgisini çekmesi, Pamuk'u kıskanmıştı. Pamuk, Ebrar'ın Şimşek'le oynadığını gördükçe içten içe bir öfke duymaya başladı. 'Benimle eskisi kadar ilgilenmiyor' diye düşündü Pamuk. Bir gün, Ebrar Şimşek'e süt vermeye çalışırken Pamuk, kıskançlığından dolayı Şimşek'i tırmalamaya çalıştı. Ebrar, Pamuk'u sakinleştirmeye çalıştı, 'Pamuk, Şimşek de benim arkadaşım, onu üzmemeliyiz' dedi. Ancak Pamuk, 'O benimle oynamıyor, sadece onunla ilgileniyorsun!' diye mırıldandı. Ebrar üzüldü. Kıskançlığın ne kadar kötü bir duygu olduğunu anladı. Ertesi gün, soğuk bir hava esti. Ebrar, Şimşek'in üşüdüğünü görünce hemen ona bir battaniye örttü. Pamuk, uzaktan bakarak onları izledi. Ebrar, Şimşek'e sıcak süt verdi ve Şimşek'i sevdi. Pamuk, bu manzarayı görünce çok üzüldü. Kıskançlık duygusunun onu ne kadar mutsuz ettiğini fark etti. O akşam, Ebrar, Pamuk'u kucağına aldı ve ona sıcacık süt verdi. 'Pamuk, sen benim en yakın arkadaşım' dedi Ebrar. 'Şimşek'i sevmem, seni sevmemi azaltmaz. Arkadaşlarımızın da arkadaşımız olmasına sevinebiliriz, değil mi?' Pamuk, Ebrar'ın sözlerini dinleyerek yavaş yavaş sakinleşti. Ebrar'ın sevgi dolu sözleri, Pamuk'un kalbindeki kıskançlık ateşini söndürdü. Pamuk, Ebrar'ın yanına kıvrılıp uyuyakaldı. Ebrar da Pamuk'u sevgiyle okşadı. Ertesi sabah, Pamuk, Şimşek'e yaklaştı ve nazikçe burnunu Şimşek'in burnuna sürttü. Şimşek de Pamuk'u yaladı. İki hayvan, Ebrar'ın sevgisi sayesinde arkadaş olmuşlardı. Ebrar, Pamuk ve Şimşek birlikte oynayarak mutlu bir gün geçirdiler. Günler haftalara, haftalar aylara dönüştü. Prenses Ebrar, Pamuk ve Şimşek ile hep birlikte oynadı, onlara baktı, onlarla mutlu oldu. Ebrar, hayvanlarına olan sevgisini her geçen gün daha da artırdı. Bu olaydan sonra Ebrar, kıskançlığın ne kadar kötü bir duygu olduğunu ve arkadaşlıkların önemini öğrendi. Kıskançlık yerine sevgi ve paylaşımın her zaman daha güzel olduğunu anladı. Ve böylece, saray bahçesi, sevgiyle dolu, mutlu bir yer haline geldi. Prenses Ebrar, Pamuk ve Şimşek, sonsuza dek sürecek bir dostluğun ve sevginin en güzel örnekleri oldular. Her gün yeni oyunlar bulur, birbirlerine olan sevgilerini ve saygılarını gösterirlerdi. Ve böylece, saray bahçesinde, mutluluk hep hüküm sürdü. Bu hikaye bize gösteriyor ki, kıskançlık bizi mutsuz eder. Sevgi ve paylaşım ise, dostlukların ve mutluluğun temel taşlarıdır. Arkadaşlarımızın da arkadaşlarımız olmasına sevinelim ve sevgi dolu bir dünya yaratmaya çalışalım.