Rüzgar, küçük, tüylü bir kedi yavrusuydu. Parıldayan mavi gözleri ve pamuk gibi beyaz tüyleri vardı. Annesi, Şeker, onu ve kardeşlerini çok severdi. Babaları, Aslan ise, güçlü ve cesur bir kediydi. Aileleri, eski bir fenerin içinde, tenha bir ormanın kenarında yaşarlardı. 'Biz bir aileyiz, birlikte her şeyin üstesinden geliriz' diye öğretirdi Aslan, her akşam Rüzgar'a ve kardeşlerine. Bir gün, Rüzgar, ailesinin uykusunda, gizlice dışarı çıktı. Ormanın gizemli kokularına kapılıp gitti. Yeni kokular, yeni sesler... her şey Rüzgar için bir keşifti. Bir süre sonra, kendisini, devasa bir ağaçtan yapılmış, eski bir evde buldu. Evin önünde, parlak kırmızılı bir balon vardı. Rüzgar, balona yaklaştı. 'Vay canına!' diye düşündü. Balonun üzerinde, küçük, sevimli bir astronot resmi vardı. Aniden, balon hareketlendi ve havalandı! Rüzgar, şaşkınlıkla balona baktı. Balon, yavaşça gökyüzüne doğru yükselmeye başladı. Rüzgar'ın yüreği çarpıyordu. 'Aman Tanrım!' diye fısıldadı. O anda, balondan küçük bir ip sarktı. Rüzgar, cesaretini toplayıp, ipe tutundu. Balon, onu gökyüzüne doğru taşıdı. Yukarıda, bulutların arasında uçuyordu Rüzgar. Aşağıda, orman, minik bir oyuncak gibi görünüyordu. 'Ne kadar güzel!' diye haykırdı. Uçsuz bucaksız bir gökyüzü, rengarenk bulutlar... Rüzgar, daha önce hiç böyle bir şey görmemişti. Gökyüzünde, diğer balonları ve uçan kuşları gördü. Bir süre sonra, bir bulutun üzerinde, küçük bir köpekle karşılaştı. Köpeğin adı Pamuktu ve o da balonla uçuyordu. Pamuk, Rüzgar'a, 'Merhaba!' dedi. Pamuk ve Rüzgar, birlikte gökyüzünde harika bir zaman geçirdiler. Birlikte oyunlar oynadılar, bulutlar üzerinde koşuşturup oynadılar. Rüzgar, Pamuk'tan, evinin ne kadar uzakta olduğunu sordu. Pamuk, 'Çok uzakta' dedi, 'ama birlikte eve dönebiliriz.' Akşam yaklaşırken, balonları yavaşça yere inmeye başladı. Rüzgar ve Pamuk, bir tarlanın ortasında indi. Rüzgar, etrafına bakındı. 'Burası nerede?' diye sordu. Pamuk, 'Benim evime yakın bir yer' dedi, 'Senden uzakta değil, endişelenme.' Pamuk, Rüzgar'ı ailesiyle tanıştırdı. Pamuk'un ailesi, onu çok sıcak karşıladı. Rüzgar, Pamuk'un ailesiyle akşam yemeği yedi ve harika vakit geçirdi. Pamuk'un annesi, ona sıcak bir süt verdi. Rüzgar, Pamuk'un ailesiyle birlikte geceyi geçirdi. Sabah olduğunda, Pamuk, Rüzgar'ı ailesine götürdü. Rüzgar, ormanın kenarında, eski fener evine vardı. Ailesi, onu çok özlemişti. 'Rüzgar!' diye bağırdılar. Rüzgar, annesinin ve babasının kollarına atladı. 'Çok korktum!' dedi. Annesi ve babası, onu sevgiyle kucakladılar. 'Her şey yolunda' dediler, 'şimdi hep birlikte olacağız.' Rüzgar, ailesiyle birlikte, eski fener evlerine döndüler. O gece, Rüzgar, gökyüzünde yaşadığı maceraları anlattı. Ailesi, onu dinledi ve gülümsedi. Rüzgar, o gece, dünyanın en mutlu kedisiydi. Ailesinin sevgisi, onu her şeyden daha çok mutlu ediyordu. Rüzgar, asla ailesini bırakmamaya ve her zaman yanlarında kalmaya karar verdi. O günden sonra, Rüzgar, maceraperestliğini asla unutmadı ama her zaman ailesinin yanında kalmanın ne kadar önemli olduğunu da öğrendi. 'Aile'nin önemini anladı. Bir ailenin, her zaman bir arada olması gerektiğini öğrendi. Rüzgar, artık, sadece bir kedi yavrusu değildi. O, cesur, maceraperest ve ailesini seven, değer veren, iyi bir kedi olmuştu. Ve her gece, gökyüzündeki yıldızları izlerken, o harika gökyüzü macerasını, tatlı bir tebessümle anımsardı.