Aysima, Emiray, Melis, Yağız ve Aybüke, yaz tatilinin en güzel günlerinden birinde, büyük bir piknik için sahile doğru yola çıktılar. Herkesin heyecanı gözlerinden okunuyordu. Aysima, rengarenk piknik sepetini taşıyordu. İçinde sandviçler, meyveler, kurabiyeler, şekerler ve bol su vardı. Emiray, büyük bir topu havaya kaldırıp 'Hadi gidelim, eğlence başlasın!' diye bağırdı. Melis, piknik örtüsünü, Yağız ise güneşten korunmak için şemsiyeyi taşıyordu. Aybüke ise, herkes için küçük kum kalıplarını, kürekleri ve kovaları taşıyordu. Sahildeki güzel kumsala vardıklarında, herkes koşuşturmaya başladı. Aysima, piknik örtüsünü kumun üzerine serdi. Emiray, topunu alarak arkadaşlarına 'Top oynayalım mı?' diye sordu. Hepsi birden 'Evet!' diye bağırarak coşkuyla topun peşinden koşmaya başladılar. Top, havaya fırlatılıp yakalanırken, kahkahaları sahilin her yanına yayılıyordu. Melis, 'Benim sıram! Topu bana atın!' diye bağırıp, topu ustalıkla yakaladı. Yağız, topu havaya zıp zıp sektirirken, Aybüke de onlara katılıp, topun peşinden koştu. Bir süre sonra, top oynamaktan yorulunca, kumda kale yapmaya karar verdiler. Aybüke'nin getirdiği kürekler ve kovalarla, büyük bir kum kalesi inşa etmeye başladılar. Aysima, kulenin duvarlarını özenle şekillendiriyor, Emiray ise hendekleri kazıyordu. Melis, kaleye güzel süslemeler ekliyor, Yağız ise kaleye savunma duvarları yapıyordu. Hep birlikte çalışarak, harika bir kum kalesi inşa ettiler. Kale inşaatı bittikten sonra, Aysima, sandviçleri ve meyveleri piknik örtüsünün üzerine koydu. Herkes, açlıkla sandviçlerini yemeye başladı. 'Bu sandviçler harika!' diye haykırdı Yağız. 'Benimki de!' diye ekledi Melis. Hep birlikte keyifle yemek yediler ve bol bol su içtiler. Yemekten sonra, Aybüke'nin getirdiği kurabiyeleri ve şekerleri paylaştılar. Tatlı ve tuzlu lezzetlerden sonra, Melis, 'Hadi denizde yüzelim!' diye önerdi. Hepsi de bu fikre bayıldı. Ayakkabılarını ve çoraplarını çıkartıp, denize koştular. Deniz suyu serin ve keyifliydi. Dalgaların üzerinde yüzüp oynadılar, birbirlerine su sıçrattılar ve büyük bir eğlence yaşadılar. Denizden çıktıklarında, vücutları kumlarla kaplıydı. Birbirlerine gülerek kumları silkediler. Sonra, Aysima bir oyun önerdi: 'Hadi, kumdan hayvanlar yapalım!' dedi. Hepsi de bu fikri çok beğendi. Herkes, hayal gücünü kullanarak, kumdan farklı hayvanlar yapmaya başladı. Aysima bir köpek, Emiray bir kedi, Melis bir fil, Yağız bir kuş ve Aybüke bir denizyıldızı yaptı. Güneş batmaya başlayınca, herkes biraz yorulmuştu ama çok mutluydu. Birlikte geçirdikleri güzel günün hatırasını taşıyan güzel anılarla doluydu kalpleri. Aysima, 'Bugün çok eğlendik, değil mi?' diye sordu. 'Evet!' diye bağırdı herkes bir ağızdan. Hep birlikte piknik örtüsünü topladılar, çöplerini çöp kutusuna attılar ve sahili tertemiz bıraktılar. Sahile ve doğaya saygı duymanın ne kadar önemli olduğunu bir kez daha anlamışlardı. Eve dönerken, herkes bir yandan yaşadıkları güzel günün anılarını anlatırken diğer yandan da gelecek piknik için planlar yapıyordu. Herkes bu harika piknik gününü asla unutmayacaktı. Bu piknik, oyun oynamanın ne kadar eğlenceli ve arkadaşlıkların ne kadar değerli olduğunu göstermişti. Arkadaşlıklarını pekiştiren, doğaya karşı sorumluluklarını hatırlatan ve unutamayacakları güzel anılar biriktiren harika bir gündü. O gün öğrendikleri en önemli şey, arkadaşlarla birlikte vakit geçirmenin ve doğaya saygı göstermenin mutluluğuydu.