Yasina, küçük, şirin ve biraz yaramaz bir kızdı. Okula gitmeyi çok severdi ama en çok oyun oynamayı. Her fırsatta arkadaşlarıyla deniz kıyısında oyunlar oynar, kumdan kaleler yapar, kabukları toplar ve kahkahalarla gülerdi. Annesi her zaman 'Ellerini yıkamayı unutma Yasina!' derdi ve 'Büyüklerini dinle' diye öğütlerdi. Yasina annesini çok severdi ve genellikle sözünü dinlerdi, ama bazen, oyunun coşkusuyla kendini kaybederdi. Bir gün, okuldan sonra arkadaşlarıyla deniz kıyısında oynarken, alışılmadık bir parlaklık gördü. Parıltı, dalgaların arasından yükselen, içinde gizemli bir ışık taşıyan, muhteşem bir deniz kabuğuydu. Merakla kabuğa yaklaştığında, kabuk aniden açıldı ve içinden minik, parıltılı bir deniz kızı çıktı. Deniz kızı, Yasina'nın boyunda bile yoktu, mor saçları ve yeşil pullarla kaplı minik bir kuyruğu vardı. 'Merhaba!' diye fısıldadı minik deniz kızı. 'Ben Maviyım.' Yasina önce şaşkınlıktan ne diyeceğini bilemedi. Bir deniz kızı görmesi hiç aklına gelmemişti. Mavi, Yasina'nın eline minik bir deniz yıldızı koydu. 'Bana yardım etmen gerek' dedi. 'Kayıp prensesimizi bulmalıyız. O, çok güzel bir şatoda yaşıyordu, ama bir fırtınada şatosu hasar gördü ve o da kayboldu. Prenses çok üzgün, ona ulaşmalıyız.' Yasina cesur bir kızdı. 'Tabii ki sana yardım ederim!' dedi. Mavi, Yasina'ya deniz kabuğunun büyülü olduğunu anlattı. Bu kabuk, onları deniz altında güvenle taşıyabiliyordu. Yasina ve Mavi, kabuğa binip derinlere indiler. Deniz altı dünyası çok güzeldi; rengarenk mercanlar, yüzlerce balık ve garip deniz canlılarıyla doluydu. Yasina, her şeyden çok deniz yıldızlarını ve denizatlarını sevdi. Yüzlerce deniz yıldızı arasından bir tanesi daha büyük ve ışıldayan bir yıldızdı. Yasina büyük yıldızın farklı olduğunu anlamıştı. Yolculukları sırasında birçok tehlike atlattılar; dev bir ahtapottan kaçtılar, karanlık mağaralardan geçtiler. Yasina, Mavi'nin yardımıyla tüm zorlukları aştı. Mavi, Yasina'ya denizaltı dünyasının kurallarını, hangi canlılara yaklaşmaması gerektiğini ve deniz kirliliğinin ne kadar tehlikeli olduğunu anlattı. Yasina çok dikkatli davrandı ve annesinin öğütlerini hatırladı; 'Büyüklerini dinle' derdi annesi. Mavi'nin sözlerini de büyük bir dikkatle dinleyerek yolculuklarını güvenle sürdürdü. Sonunda, kayıp prensesin şatosuna ulaştılar. Şato, fırtınadan hasar görmüştü ama hala güzeldi. Prenses, küçük ve üzgündü. Yasina ve Mavi, prensesi teselli ettiler. Yasina, prensese güzel deniz kabukları ve deniz yıldızları gösterdi. Prenses çok mutlu oldu ve onlara teşekkür etti. Yasina ve Mavi, kabukla yüzeye çıktılar. Yasina, arkadaşlarına tüm macerasını anlattı, ve ellerini hemen yıkadı, çünkü annesinin 'Ellerini yıka!' dediğini asla unutmuyordu. O günden sonra, Yasina, deniz kıyısına her gittiğinde, Mavi'yi ve kayıp prensesi hatırladı. Denizaltı dünyasının güzelliğinin yanında, temizliğinin ve doğanın korunmasının ne kadar önemli olduğunu öğrendi. Yasina, hep büyüklerini dinledi ve her zaman ellerini yıkadı. Ve her zaman, deniz kıyısındaki oyunlarının tadını çıkardı, ama bu sefer, annesinin sözlerini daha da iyi anlıyor ve uyguluyordu. Yasina'nın bu macerası, hep onun en güzel anılarından biri olarak kaldı ve ona çok değerli dersler verdi. Yasina, prensesin şatosunda gördüğü güzellikleri ve yaşadığı maceraları arkadaşlarına anlattığında, hepsi de onu dinlemeye bayıldılar.Yasina, 'Ellerinize hep yıkamak büyükleri sözünü dinlemek' dersini hayatının her anında uyguladı ve böylece mutlu ve sağlıklı bir çocukluk geçirdi. Ve tabii ki, o da artık, prenses gibi güzel bir şatoda yaşamak yerine, kendi evini, ailesini ve arkadaşlarını daha çok sevdiğini anlamıştı.