Yuğşa, 12 yaşında, neşeli ama biraz da çabuk sinirlenen bir çocuktu. Odasını her zaman dağıtırdı. Oyuncakları her yere saçılır, kıyafetleri yatağın üstünde bir dağ oluştururdu. Annesi defalarca 'Yuğşa, odanı topla! Sorumluluklarını yerine getir!' diye uyarırdı ama Yuğşa, 'Hemen yapacağım!' der, sonra başka şeylerle meşgul olurdu. Bir gün, Yuğşa'nın en sevdiği oyuncak araba, küçük mavi uçağı ve ahşap tren kayboldu. 'Nerede bunlar?' diye bağırdı Yuğşa, odanın her köşesini arayarak. Aradı, aradı ama bulamadı. Sinirinden küçük bir patlama yaptı. 'Bulursam hepsini atacağım!' diye homurdandı. Annesi yanına gelip, 'Sakin ol Yuğşa, önce odanı topla, sonra birlikte ararız.' dedi. Yuğşa, annesinin bu sakin tavrından etkilendi. 'Haklısın anne' dedi. 'Allah'ın verdiği nimetlere şükretmeli ve sorumluluklarımı yerine getirmeliyim.' diye ekledi. Odanın her yerini titizlikle temizlemeye başladı. Kıyafetlerini dolaba, kitaplarını rafa, oyuncaklarını oyuncak kutusuna koydu. Temizlik yaparken, yatağın altında unuttuğu mavi uçağı buldu. Sonra, çalışma masasının çekmecesinin içindeki oyuncak arabayı. Ahşap tren ise, gardırobun arkasında, bir yastığın altında gizlenmiş şekilde ortaya çıktı. 'Bulduk anne!' diye sevinçle bağırdı Yuğşa. 'Allah'a şükürler olsun!' dedi annesi. 'Görüyor musun Yuğşa, sorumluluklarını yerine getirdiğinde işler yoluna giriyor. Düzenli olmak, kaybettiğin şeyleri daha kolay bulmana yardımcı olur.' Yuğşa, oyuncaklarını özenle yerlerine koydu. O günden sonra, annesinin sözünü daha fazla dinledi. Odasını düzenli tutmayı, oyuncaklarını ve eşyalarını yerlerine koymayı alışkanlık haline getirdi. Sorumluluklarının önemini anlamıştı. Her akşam yatmadan önce, o gün yaptığı işleri düşünür ve Allah'a şükrederdi. Allah'ın kendisine verdiği her şeye ne kadar şükretmesi gerektiğini anladı. Artık zamanında işlerini bitirmenin önemini ve düzenli olmanın hayatını ne kadar kolaylaştırdığını biliyordu. Ve böylece, çabuk sinirlenen Yuğşa, sorumluluk sahibi ve düzenli bir çocuk oldu. Bir daha asla oyuncaklarını kaybetmedi ve odasında her şey yerli yerindeydi. Yuğşa, Allah'a dua ederek, her zaman işlerini zamanında yapmaya ve sorumluluklarını yerine getirmeye özen gösterdi. O günden sonra, kendine olan saygısı ve öz güveninde büyük bir artış oldu. Her zaman düzenli ve planlı olmanın hayatındaki başarılar için ne kadar önemli olduğunu anladı. Arkadaşlarına da sorumluluklarının önemini anlattı ve onlara düzenli olmayı öğütledi. Bir gün, okulda bir proje yarışması düzenlendi. Yuğşa, ödevini zamanında yaparak, özenli ve düzenli bir şekilde sunumunu hazırladı. Projesi diğer tüm projeler arasında öne çıktı ve birincilik ödülünü kazandı. Yuğşa, başarısının sırrının, sorumluluklarını zamanında yerine getirmesi ve düzenli çalışması olduğunu biliyordu. Allah’ın kendisine verdiği yetenekleri ve aklı kullanarak, her zaman elinden gelenin en iyisini yapmaya çalıştı. Yuğşa'nın başarısı, tüm arkadaşlarına ve ailesine ilham kaynağı oldu. Onlara, çalışkanlık ve sorumluluğun önemini ve Allah'a şükretmenin mutluluğunu gösterdi. Yuğşa, artık sadece neşeli bir çocuk değildi, aynı zamanda sorumluluk sahibi, düzenli, çalışkan ve Allah'a şükreden örnek bir çocuktu. Mutlu sonu, tam anlamıyla hak etmişti. Çünkü o, sadece kendine değil, herkese fayda sağlayacak şekilde sorumluluklarını yerine getirmişti.