Yuğşa, küçük, çabuk sinirlenen ama kalbi altın bir çocuktu. Sabahleyin uyanınca, bugün okulda önemli bir sunumu olduğunu hatırladı. 'Ah, bugün sunumum var!' diye homurdandı. Annesi, 'Yuğşa'cım, kahvaltını yapıp hemen hazırlanmalısın. Okul servisi gecikirse, sunumuna yetişemeyebilirsin!' dedi. Yuğşa, annesinin sözünü duymazdan gelip, oyuncaklarıyla oynamaya başladı. 'Daha vakit var!' diye düşündü. Saatler hızla geçerken, Yuğşa hala kahvaltısını yapmamış, kıyafetlerini bile giymemişti. Annesi, onu tekrar uyardı ama Yuğşa, 'Şimdi yaparım, şimdi yaparım!' diye sürekli erteledi. Oysa Allah, her şeyin zamanında yapılmasının ne kadar önemli olduğunu öğretmişti. Yuğşa, bunu her zaman unuturdu. Servis geldi ve Yuğşa hala hazırlıklarını yapmamıştı. 'Çok geç kaldım!' diye bağırdı. Hızlıca kahvaltısını yaptı, ama zamanı çok kısıtlıydı. Okulda telaşla sınıfa girdi, öğretmen, 'Yuğşa, neden geç kaldın?' diye sordu. Yuğşa utanarak, 'Hazırlıklarımı zamanında yapmadım öğretmenim' diye cevap verdi. Öğretmen, 'Yuğşa'cım, sorumluluklarını zamanında yerine getirmen çok önemli. Allah, bize zamanı verimli kullanmamızı ve sorumluluklarımızı yerine getirmemizi öğretiyor. Senin gibi yetenekli bir çocuğun böyle bir günü kaçırması üzücü' dedi. Yuğşa'nın sunumu, sınıftaki diğer çocukların projelerinden çok daha iyiydi, ancak gecikmesinden dolayı, sunumunu tam olarak yapamadı ve sunumunu yarım bıraktı. Bu durum onu çok üzdü. Okuldan sonra, Yuğşa evine doğru yürürken, yolda yaşlı bir kadının ağır bir çantasıyla zorlandığını gördü. 'Yardım edeyim mi?' diye sordu Yuğşa. Yaşlı kadın, 'Teşekkür ederim yavrum' dedi. Yuğşa, çantasını taşıyarak yaşlı kadına evine kadar yardımcı oldu. Yaşlı kadın, Yuğşa'ya, 'Sen çok iyi bir kalbe sahipsin yavrum. Allah, iyiliksever insanları sever' dedi. Yuğşa eve geldiğinde, annesi ona, 'Bugün neler oldu?' diye sordu. Yuğşa, yaşadığı tüm olayları anlattı. Annesi, 'Yuğşa'cım, gördüğün gibi, sorumluluklarını yerine getirmek çok önemli. Allah, bize her zaman doğruyu yapmayı, sorumluluklarımızı zamanında yerine getirmeyi ve başkalarına yardım etmeyi öğretiyor. Bugün yaşadıkların sana güzel bir ders oldu. Unutma, her şeyin bir zamanı vardır. Ertelemek, birçok soruna neden olabilir. Allah'ın verdiği zamanı iyi kullanmalısın.' dedi. Yuğşa, annesinin sözlerini dikkatle dinledi. O gece, Yuğşa, tüm olanları düşünerek yattı. Ertesi gün, her şeyini zamanında yapmaya karar verdi. Kahvaltısını yedi, kıyafetlerini giydi ve derslerini çalıştı. Okulda, öğretmen, Yuğşa'nın bu yeni tavrını fark etti ve onu tebrik etti. Yuğşa, artık sorumluluklarının farkındaydı ve onları zamanında yerine getirmenin ne kadar önemli olduğunu anlamıştı. Allah'ın kendisine verdiği zamanı daha iyi değerlendirmeyi öğrendi. O gün, hem okuldaki sunumunu başarıyla tamamladı hem de Allah’ın öğretilerini yaşamaya başladı. Yuğşa, artık daha mutlu ve huzurluydu, çünkü sorumluluklarını yerine getirmenin verdiği mutluluğu yaşamıştı. Artık çabuk sinirlenmek yerine, olaylara daha sakin ve anlayışlı yaklaşıyordu. Bu durum, onu çevresindeki insanlar tarafından daha çok sevilmesini sağladı. Yuğşa, Allah’ı sevmeyi ve onun öğretilerine uymayı öğrenmişti ve bu, hayatında büyük bir değişikliğe yol açmıştı. Bundan sonra da her zaman zamanında davranmaya, sorumluluklarını eksiksiz yerine getirmeye ve Allah’ın kendisine bahşettiği nimetlere şükretmeye özen gösterdi. O, Allah'ın sevgisinin, yaşamına yön veren en büyük güç olduğunu anlamıştı.