Yusuf Selim, beş yaşında, gözleri parıldayan, neşeli bir çocuktu. Her sabah uyanır uyanmaz, 'Allahım, sana şükürler olsun, yeni bir güne başladım!' diye dua ederdi. Annesi ona, 'Allah'ın nimetlerine şükretmenin ne kadar önemli olduğunu' öğretmişti. Yusuf Selim, oyuncaklarını çok sever, her akşam yatmadan önce bir bir teşekkür ederdi. 'Teşekkür ederim, sevgili arabanım, bugün benimle güzel bir yolculuk yaptık!' derdi örneğin. Yusuf Selim'in en sevdiği oyuncak, dedesi tarafından hediye edilen, parlak kırmızı bir itfaiyeydi. Bir gün, Yusuf Selim bahçede oynamaya başladı. Itfaiye arabasıyla, ağaçların arasından geçip, hayalindeki yangınları söndürüyordu. O kadar dalmıştı ki, birden itfaiye arabasının kaybolduğunu fark etti. Etrafı aradı, aradı, ama yoktu. Gözleri doldu, dudakları titredi. 'İtfaiyem nerede?' diye fısıldadı, içinden bir hüzün geçti. Bahçede koşturup durdu, ama itfaiyeyi bulamadı. Hüzünlü bir şekilde eve girdi, annesine 'İtfaiyem kayboldu!' dedi, sesi titreyerek. Annesi onu kucakladı ve 'Üzülme canım, birlikte buluruz' dedi. İkisi de bahçeyi tekrar aradılar, ama itfaiye yine yoktu. Yusuf Selim, çok üzgündü. O akşam, yatmadan önce dua ederken, sesi titriyordu. 'Allahım, sana şükürler olsun, bugün güzel şeyler de oldu ama itfaiyemi kaybettim, çok üzgünüm' dedi. Annesi ona, 'Her zaman şükretmeyi unutmamalısın canım. Çünkü Allah'ın bize verdiği her şey için şükretmek, kalplerimizi huzurla doldurur. Bazen kaybettiğimiz şeyler de olabilir, ama Allah'ın bize verdiği diğer nimetleri unutmamalıyız. Bak etrafına, ne kadar çok güzel şey var' dedi. Yusuf Selim, annesinin sözlerini dinleyerek etrafına baktı. Odasındaki oyuncaklarını gördü, sıcak yatağını, dolu karnını, sağlığını... Kalbi yavaş yavaş ısındı. 'Allahım, sana şükürler olsun, bana ailemi, evimi, yatağımı, arkadaşlarımı, oyuncaklarımı verdiğin için. İtfaiyemi bulmak için dua ediyorum, ama kaybettiğim için de üzülmüyorum, çünkü hala sana şükredecek çok sebebim var' dedi. O gece, huzurlu bir uykuya daldı. Ertesi sabah, güneşli ve güzel bir gündü. Yusuf Selim, kahvaltısını yaptıktan sonra bahçeye çıktı. Ve ne görsün! Itfaiye arabası, küçük bir çalının altında, güneş ışınlarının altında parıldıyordu. Yusuf Selim, sevinçten havalara uçtu. 'Bulduum!' diye bağırdı. Hemen koşarak itfaiyesini aldı, sıkıca kucakladı. 'Teşekkür ederim Allahım, itfaiyemi bulduğum için sana çok şükürler olsun!' diye dua etti. O gün, Yusuf Selim, her zamankinden daha mutluydu. Oyuncaklarıyla oynadı, arkadaşlarıyla paylaştı, ve tüm gün boyunca Allah'a şükretti. Çünkü öğrenmişti ki, Allah'a şükretmek, her zaman mutlu olmanın en güzel yoludur. Her zaman şükretmek, her ne olursa olsun, kalbinizi huzurla dolduracaktır. Allah'ın sevgisini kalbinizde hissetmek, size her zaman güç ve mutluluk verecektir. Çünkü Allah, sizi çok sever ve her zaman yanınızdadır. Bundan sonra Yusuf Selim, her zaman her şey için Allah'a şükretmeyi unutmadı. Kaybettiği zamanlarda bile, Allah'ın ona verdiği diğer nimetleri hatırladı ve şükretti. Ve böylece, her geçen gün, Allah sevgisi kalbinde daha da büyüdü. Yusuf Selim, Allah'a olan şükrü sayesinde, her zaman mutlu ve huzurlu bir çocuk oldu. Ve bu, onun hayatının en güzel hediyesiydi. Çünkü Allah'ın sevgisi, dünyadaki en büyük hazinedir. Ve bu hazine, her zaman her çocuğun kalbinde saklıdır. Yusuf Selim, bu hazineyi keşfetti ve onu hayatının her alanında kullanmayı öğrendi. Bu da onu, her zaman mutlu ve huzurlu bir çocuk yapmıştır.