Zeliha Eslem, 11 yaşında, meraklı ve biraz da yaramaz bir kızdı. Okulunun gizli laboratuvarına girmek, uzun zamandır hayalini kurduğu bir şeydi. Bir gün, fırsatını buldu. Okul boştu, koridorlar sessizdi. Kalbinin hızlı hızlı çarpmasına aldırmadan, laboratuvar kapısının önüne geldi. Kapı hafifçe aralıktı. 'Aman Tanrım!' diye fısıldadı Zeliha. İçeri girdi. Laboratuvar, garip makinelerle doluydu. En dikkat çekici olanı, ortasında parlak bir küre bulunan, dev bir makineydi. 'Bu ne acaba?' diye düşündü Zeliha, parlak küreye dokunmak için eli uzandı. Ama son anda durdu. Öğretmeni, 'Bilmediğimiz eşyalara dokunmamak gerekir' diye sürekli tembihliyordu. Zeliha, makineyi incelemeye devam etti. Makinenin üzerinde, küçük, yeşil bir düğme dikkatini çekti. Merakını yenemiyordu. Elinin titremesiyle düğmeye dokundu. Makine vınlamaya, ışıklar yanıp sönmeye başladı. Zeliha, gözlerini kapattı. Bir anda etrafındaki her şey bulanıklaştı, bir uğultu duydu, sonra da... hiçbir şey. Gözlerini açtığında, kendini devasa ağaçlar ve garip bitkilerle dolu bir ormanın ortasında buldu. Hava sıcak ve nemliydi. Etrafında, hiç görmediği, devasa yaratıklar dolaşıyordu. Dinozorlar! Zeliha korkuyla donup kaldı. 'Aman Allahım!' diye fısıldadı. Bir Ankylosaurus, onun yanından ağır ağır geçti. Zırhlı derisi, güneş ışığında parlıyordu. Zeliha, korkusuna rağmen, bu muhteşem yaratığa hayran kaldı. Sonra, bir Triceratops belirdi. Üç boynuzu, tehditkar görünüyordu ama Zeliha'ya hiçbir zarar vermedi. Bir süre sonra, yavrusundan ayrılmış küçük bir T-Rex yavrusu Zeliha'nın yanına geldi. Yavru T-Rex küçük ve sevimliydi. Zeliha, korkusunu yenerek, yavru dinozora yaklaştı. Yavru T-Rex, Zeliha'nın elini kokladı, sonra da sevecen bir şekilde kuyruğunu salladı. Zeliha, yavru T-Rex'i okşadı. O anda, devasa dinozorların hiçbiri Zeliha'ya zarar vermek istemediğini anladı. Hatta, büyük dinozorlar, yavru T-Rex'i koruyormuş gibi, Zeliha'nın etrafında bir koruma kalkanı oluşturdular. Zeliha, dinozorlarla günler geçirdi. Onların yaşamlarını gözlemledi, onlarla oynadı, onlardan çok şey öğrendi. Dinozorlar, Zeliha'yı kendi yavruları gibi koruyup kolladılar. Zeliha, zaman yolculuğunun bir çocuk için ne kadar eğlenceli ve öğretici olduğunu fark etti. Ama aynı zamanda, bu dünyada yalnız olduğunu biliyordu. Eve dönmeliydi. Bir gün, yavru T-Rex ile oynarken, yine o yeşil düğmeyi fark etti. Ama bu sefer, düğmeye dokunmadan önce uzun uzun düşündü. Bu deneyimden çok şey öğrenmişti. 'Bilmediğimiz eşyalara dokunmamak' sözünü hatırladı. Aynı zamanda, bilimsel keşiflerin ne kadar önemli ve heyecan verici olduğunu da anlamıştı. Derin bir nefes aldı ve yeşil düğmeye bastı. Tekrar bir ışık patlaması, bir uğultu ve ardından... Zeliha, kendini okulun laboratuvarında buldu. Her şey eskisi gibiydi. Ama Zeliha, artık eskisi gibi değildi. Dinozorlarla geçirdiği zaman, onun hayatını sonsuza dek değiştirmişti. Zeliha Eslem, bu deneyim sayesinde, doğayı, hayvanları ve bilimi daha çok sevmişti. Ve artık biliyordu ki, bilmediği şeylere dokunmadan önce iyi düşünmeliydi. Ayrıca, yeni şeyler öğrenmenin ve yeni deneyimler yaşamanın ne kadar heyecan verici olduğunu öğrenmişti.