Zeynep, yaz tatilinin başlamasını dört gözle bekliyordu. Okul bittiği anda, annesi'nin 'Hadi Zeynep, çantanı hazırla, Duygu'nun evine gideceğiz!' demesiyle heyecanı ikiye katlandı. Duygu, Zeynep'in en yakın arkadaşıydı. İkisi de kitap okumayı, oyun oynamayı ve birlikte maceralar yaşamayı çok severlerdi. Zeynep ve Duygu'nun evleri birbirine çok yakındı. Sık sık birlikte bahçelerinde oyun oynar, bisiklete biner, komşularına yardım ederlerdi. Bu yaz tatilinde ise daha büyük bir macera planlıyorlardı. 'Bu yaz, birlikte tüm yaz ödevlerimizi bitireceğiz ve gizli bir hazine arayacağız!' diye karar vermişlerdi. İlk hafta, birlikte çalıştılar. Zeynep, matematik problemlerini çözerken Duygu, Türkçe ödevini yazıyordu. Birbirlerine yardımcı oluyorlar, zorlandıkları yerlerde birbirlerine destek oluyorlardı. Ödevlerini bitirdikten sonra da bahçelerinde saklambaç oynuyor, komşularının bahçelerini sulamaya yardım ediyor, yaşlı teyzelerine alışverişlerinde yardımcı oluyorlar, sokak hayvanlarını besliyorlardı. İkinci hafta ise, 'gizli hazine' maceralarına başladılar. Zeynep'in dedesi, onlara eski bir harita vermişti. Harita, evlerinin arka bahçesindeki eski bir ağacın altında gizlenmiş bir hazineyi gösteriyordu. Zeynep ve Duygu, harita üzerindeki işaretleri takip ederek, bahçelerinde günlerce arama yaptılar. Çalışırken bazen anlaşmazlıklar yaşadılar, bir tartışma sırasında Zeynep 'Ben bu oyunu bırakıyorum, sen kendi başınasın!' diye bağırdı. Duygu ise üzülerek 'Hayır Zeynep, lütfen. Birlikte başardık şimdiye kadar, devam etmeliyiz. Özür dilerim, belki biraz sert davrandım.' dedi. Zeynep, Duygu'nun özrü üzerine sakinleşti ve ikisi de birbirlerinden özür dileyerek tekrar birlikte çalışmaya başladılar. Arkadaşlıkları için en değerli şeylerden biri olduğunu, kavga ederek bozmamaları gerektiğini öğrendiler. Üçüncü hafta, hazineyi bulmaları için son şanslarıydı. Tam umutlarını kaybetmeye başlamışken, eski ağacın altında küçük, ahşap bir kutu buldular. Kutu açtıklarında içinde bir sürü eski fotoğraf ve bir mektup buldular. Mektup, Zeynep'in büyük büyük dedesinden kalmıştı. Mektupta, 'hayatınızda size yardımcı olacak gerçek hazinenin, iyi bir eğitim, yardımseverlik, arkadaşlık ve sevgi olduğunu' yazıyordu. Zeynep ve Duygu, mektuptaki sözleri okuyunca çok sevindi. Gerçek hazinenin, maddi bir değer değil, arkadaşlıkları, aileleri ve yardımseverlikleri olduğunu anlamışlardı. Yaz tatilinin geri kalanında, birlikte kitap okudular, oyunlar oynadılar, komşularına yardım ettiler, okul için çalıştılar ve birbirlerine destek oldular. Yaz tatili bittiğinde, Zeynep ve Duygu, hem çok eğlenmiş hem de çok şey öğrenmişlerdi. Ders çalışmanın önemini, arkadaşlığın değerini, kavga etmemenin önemini ve iyi insan olmanın mutluluğunu anlamışlardı. Birbirlerine olan saygıları ve arkadaşlıkları daha da güçlenmişti. Zeynep ve Duygu, yeni eğitim yılında da başarılı olmak için çalışmaya devam edecek, birbirlerine yardımcı olacak, ve komşularına, ihtiyacı olan herkese yardım etmeye devam edeceklerdi. 'Çalışmamak, geleceğimizi karanlığa götürebilir, arkadaşlıklarımız ise hayatımızın en güzel hediyesi' diye düşündüler. Kendi başlarına çalışmanın zorluğunu anladıklarından birlikte çalışmayı ve birbirlerine destek olmayı, her zaman devam ettireceklerdi. Zeynep ve Duygu'nun hikayesi, onların arkadaşlıklarının güzelliğini ve iyi insan olmanın önemini gösteren, ilham verici bir öykü oldu. 'İyi ve erdemli olmanın yolları sonsuza kadar sürüyor' diye düşündüler ve birlikte, daha nice maceralara atılacaklarını bilerek, yeni bir okula başladılar.