Ali, Uhud ve Hamza üç kardeştiler. Ali en büyüğüydü, çok çalışkan ve nazik biriydi. Uhud orta kardeş, biraz yaramaz ve aceleciydi. Hamza ise en küçüğüydü, her zaman neşeli ve oyun oynamayı severdi. Bir gün, anneleri onlara güzel bir pasta yapmıştı. Uhud aceleyle pastayı paylaştırırken, Ali’nin payından daha büyük bir parça aldı. Hamza ise kardeşinin aldığı parçaya bakarak 'Sen hep daha fazla pay alıyorsun!' diye bağırdı. Ali, 'Sakın ha, kötü konuşma Hamza' dedi, 'Herkesin payı eşit, sadece Uhud biraz aceleci davranmış olabilir.' dedi. Uhud, 'Üzgünüm' dedi ve Ali'ye kendi payından biraz verdi. Hamza da 'Özür dilerim' dedi, 'Kötü konuşmamalıymışım.' Ali kardeşlerine sarıldı ve 'Birlikte olduğumuz sürece her zaman her şey yoluna girecek' dedi. Kardeşler pasta ve oyunlarla mutlu bir gün geçirdiler. O günden sonra, kardeşler her zaman birbirlerine karşı nazik ve anlayışlı oldular. Birlikte oynadılar, birbirlerine yardımcı oldular ve asla kötü konuşmadılar. Ancak bir gün yaramaz bir tilki göründü. Tilki, kardeşler arasında tartışma çıkarıp onları ayırmaya çalıştı. Tilki 'Ali en çok pastayı yiyor!', 'Uhud hep acele ediyor!', 'Hamza ise hep ağlıyor!' diye bağırıyordu. Ancak kardeşler, tilkinin oyununa gelmediler. Ali, 'Birlikteysek korkacak bir şey yok!' dedi. Uhud, 'Birbirimizi severiz!' diye ekledi. Hamza ise, 'Birlikten kuvvet doğar!' diye bağırdı. Üç kardeş el ele tutuşarak tilkiye karşı koydular ve tilki, onları birleşik gördüğünde korkup kaçtı. O günden sonra kardeşler, birlik ve beraberliğin önemini daha iyi anladılar. Kötü konuşmamak, kimsenin kalbini kırmamak ve her zaman bir arada olmak ne kadar önemli olduğunu öğrendiler. Her zaman birbirlerine destek oldular ve mutlu mesut yaşadılar.