Barış Asaf, doğayı seven, her şeyin canlı olduğuna inanan bir çocuktu. Günlerini ormanda geçiriyor, kuşlarla konuşuyor, ağaçlarla sohbet ediyordu. Bir gün, ormanın derinliklerine doğru yürürken, garip bir ses duydu. 'Yardım edin! Yardım edin!' diye bağıran ses, titrek bir çalıdan geliyordu. Barış Asaf, çalının yanına yaklaştığında, konuşan bir tavşan gördü. 'Ne oldu?' diye sordu endişeli bir şekilde. 'Bu orman, kötü bir büyü altında. Ağaçlar susuz kaldı, hayvanlar korkudan kaçıyor. Bizi kurtaracak birini arıyordum.' dedi tavşan. Barış Asaf, hemen ormanın büyücüsünü bulmaya karar verdi. Ormanın derinliklerinde, bir büyücü ağacı buldu. Büyücü, 'Bu ormanın güzelliği tükenmek üzere. Ben, ormanı kendim için sihirli bir alana çevirdim.' dedi gururla. Barış Asaf, 'Bu orman, sadece senin değil, herkesin. Hayvanlar, ağaçlar, çiçekler, hepsi bir arada yaşıyor.' dedi. Büyücü, Barış Asaf'ın cesaretine hayran kaldı. 'Öyleyse, bu ormanın güzelliğini koruyacak bir söz ver.' dedi. Barış Asaf, 'Bu ormanı koruyacağım. Ağaçlara su vereceğim, hayvanlara yiyecek bırakacağım. Çünkü herkesin bu güzelliğe hakkı var.' dedi. Büyücü, Barış Asaf'ın sözüne sevindi ve büyüyü bozdu. Orman, yeniden canlandı. Kuşlar şarkılar söylemeye başladı, ağaçlar yapraklandı, hayvanlar geri döndü. Barış Asaf, ormanın koruyucusu olmuştu. Artık, doğanın güzelliğini korumak için her şeyi yapacaktı.