Doğa Lina, küçük, çevik ve çok merhametli bir karıncadı. Siyah-kırmızı desenli sırtı güneş ışığında parıldar, minik antenleri ise her an etrafını keşfederdi. Doğa Lina, ailesinin aksine, her canlıya karşı büyük bir sevgi besliyordu. Karıncaların çoğunun korktuğu örümcekleri bile zararsız bulur, hatta onların ördüğü ağların güzelliğine hayran kalırdı. 'Ne kadar güzel işçilik!' diye düşünür, ağları inceleyen örümcekleri hayranlıkla izlerdi. Bir gün, Doğa Lina alışılmış yolundan farklı bir rota izledi. Ağaçların arasında, güneşin vurduğu bir açıklıkta, parlak renkli bir kelebek sürüsü gördü. Kelebekler, kanatlarının renk cümbüşüyle adeta bir gökkuşağı gibiydi. Doğa Lina, onları izlerken büyülüyordu. Kelebeklerin neşe dolu dansını, narin kanatlarının hafifçe esintisini izliyordu. Ama kısa bir süre sonra, bir şey fark etti. Kelebeklerin sayısı azalmıştı. Birçoğu, kırılmış kanatlarıyla çaresizce çırpınıyordu. 'Ne oldu acaba?' diye düşündü Doğa Lina, içinden bir acıma duygusu geçerken. Doğa Lina cesaretini toplayarak kelebeklere yaklaştı. Minik antenleri ile dikkatlice inceledi. Kelebeklerin kanatları, bir fırtınadan sonra çalıların dikenlerine takılmıştı. Doğa Lina, o an ne yapacağını bilemedi. O, bir karıncaydı, bu kelebekler ise o kadar büyüktü ki… Ama merhameti, cesaretini kat kat artırdı. Doğa Lina, arkadaşlarına yardım çağırdı. Başlangıçta, 'Kelebeklerle ne işimiz var?' diyen karıncalar bile, Doğa Lina'nın ısrarlı ve acıklı bakışları karşısında yumuşadı. Birlikte, tüm karınca topluluğu, küçük bedenleriyle kocaman bir görev üstlendiler. Kelebeklerin kanatlarındaki dikenleri, bir bir kopardılar. Bazı kelebeklerin kanatları çok kötü durumdaydı, tamir etmek mümkün değildi. Ama Doğa Lina umudunu kaybetmedi. En hasarlı kelebekleri, yumuşak yaprakların üzerine taşıyarak, onlara en iyi şekilde bakmayı, en güzel çiçeklerden nektar toplamayı kararlaştırdılar. Günlerce süren bu özverili çalışmanın ardından, birçok kelebek uçabilir hale geldi. Kanatları iyileşen kelebekler, havalanırken Doğa Lina'ya minnettar bakışlarını gönderdiler. Hatta bir kelebek, Doğa Lina'nın başının etrafında daireler çizerek, neşe dolu bir dans sergiledi. Doğa Lina, yaşadığı mutluluğu kelimelerle anlatamıyordu. Küçük bedenindeki yorgunluk, yerini büyük bir haz duygusuna bırakmıştı. Doğa Lina'nın hikayesi, tüm ormanın dört bir yanına yayıldı. Diğer hayvanlar, küçük karıncanın büyük yüreğini ve fedakarlığını takdir ettiler. Artık Doğa Lina, sadece kendi ailesi tarafından değil, tüm orman sakinleri tarafından seviliyordu. Doğa Lina'nın hikayesi, ormanın her köşesine yayıldı. Diğer hayvanlar, küçük karıncanın büyük yüreğini ve fedakarlığını takdir ettiler. Artık Doğa Lina, sadece kendi ailesi tarafından değil, tüm orman sakinleri tarafından seviliyordu. O, tüm hayvanlara yardım eden, merhametli ve cesur küçük karınca olarak anılıyordu. Ve o her zaman hatırladı ki, en küçük canlı bile, büyük bir fark yaratabilir. 'Her canlının bir değeri var' diye düşündü. Ve ormanda, her geçen gün huzur ve barış artıyordu. Doğa Lina'nın sevgi dolu yüreği, tüm ormanı aydınlatmaya devam etti. Bir gün başka bir hayvana yardım etmek için yeni bir maceraya atılacağını biliyordu. Bu yüzden, her gününü daha iyi hale getirmeye odaklandı. Doğa Lina, herkese karşı sevgi ve merhamet duygusunu yayarak, ormanın en sevilen karıncası oldu. Onun hikayesi, kuşaktan kuşağa, küçük karıncaların ve diğer tüm hayvanların kalplerinde yaşadı. Çünkü Doğa Lina’nın hikayesi, küçük bir karıncanın bile yapabileceklerinin sınır tanımadığını ve sevginin, dünyayı değiştirebileceğini gösteriyordu. Ve böylece, Doğa Lina’nın hikayesi, her zaman hatırlandı ve yeni nesillere anlatıldı. Küçük bir karıncanın, büyük bir fark yarattığı hikayesi, her zaman güzel bir örnek olarak kalacaktı.