Dorukun Üstünlüğü adında, küçük ama çok cesur bir tavşan vardı. Doruk, diğer tavşanlardan farklıydı; çünkü her zaman başkalarının duygularını anlamaya çalışırdı. Bir gün, ormanın derinliklerinde garip sesler duydu. Korkmadı, aksine merak etti. Sese doğru giderken, Jhhu adında, tüylü, garip bir yaratıkla karşılaştı. Jhhu çok üzgündü; çünkü arkadaşları onu garip buldukları için ondan uzak duruyorlardı. 'Neden herkes benden kaçıyor?' diye sordu Jhhu hüzünlü bir sesle. Doruk, Jhhu'nun üzüntüsünü anladı. 'Çünkü seni tanımıyorlar,' dedi Doruk. 'Ama ben seni tanımak istiyorum. Bana kendini anlatır mısın?' Jhhu, Doruk'un nazik sözlerine çok sevindi ve tüm hikayesini anlattı. Meğer Jhhu, büyülü bir güçle doğmuştu; ama bu güç, onu diğerlerinden farklı gösteriyordu. Doruk, Jhhu'nun farklılığının aslında çok özel olduğunu anladı ve 'Senin farklılığın, seni çok özel yapıyor' dedi. Doruk ve Jhhu birlikte oynamaya başladılar. Diğer hayvanlar önce korktular ama sonra Jhhu'nun ne kadar iyi kalpli olduğunu gördüler ve onunla arkadaş oldular. Kbkhhhjggg demişti Doruk, 'Arkadaşlık, farklılıkları kucaklamayı gerektirir'. Doruk ve Jhhu'nun maceraları ormanın tüm canlılarına farklılıkların güzelliğini gösterdi. Ormanın tüm canlıları artık birbirlerine daha anlayışlı ve daha şefkatliydi. 'Herkesin farklı bir güzelliği var' diye mırıldandı Jhhu, mutlu bir şekilde. O günden sonra, Doruk ve Jhhu en yakın arkadaş oldular ve hep birlikte ormanda mutlu bir şekilde yaşadılar. 'Artık kimse yalnız değil!' diye bağırdı Doruk.