Eliz, küçük ve çok tatlı bir kızdı. Her gece annesinin yanında uyumayı çok severdi ama artık büyüdüğünü düşünüyordu. 'Artık kendi kendime uyuyabilirim!' diye düşünüyordu. Ama karanlıktan biraz korkuyordu. Bir gece annesi, 'Bugün gece yıldızları sayarak uyuyabilirsin Eliz' dedi. Eliz, pencereden baktığında gökyüzünü kaplayan binlerce yıldızı gördü. 'Bu kadar çok yıldız varmış!' dedi hayretle. Annesi ona, 'Her yıldızın bir hikayesi var Eliz, ve bu hikayeler seni uykuya dalana kadar yanında olacak' diye fısıldadı. Eliz, gözlerini kapatıp bir yıldız seçti. 'Bu yıldız, cesur bir küçük tavşanın hikayesini anlatıyor' diye düşündü. Küçük tavşan, yalnız başına ormanda gezerken birdenbire büyük bir gölge gördü. Korktu ama sonra cesurca 'Merhaba!' diye seslendi. Gölge, aslında büyük ve tüylü bir kediydi. Kedi, tavşana arkadaş olmak istedi ve birlikte oyun oynadılar. Eliz, bu hikayeyi düşünürken gözleri ağırlaşmaya başladı. Bir diğer yıldıza baktı. 'Bu yıldız, yardımsever bir arının hikayesini anlatıyor' diye düşündü. Arı, bir çiçekte sıkışıp kalmış bir böceği kurtardı ve böcek arıya teşekkür etti. Eliz, bu hikayeyi düşünürken tatlı bir uykuya daldı. Sabah uyandığında, güneş yüzüne vuruyordu ve kendini çok mutlu hissediyordu. 'Kendi başıma uyuyabildim!' diye sevindi. Eliz artık karanlıktan korkmuyordu çünkü yıldızların hikayeleri onu koruyordu. Ve her gece, yıldızları sayarak ve onların hikayelerini düşünerek, huzurlu bir uykuya dalıyordu.