Çok uzaklarda, yeşillikler içinde bir köyde, yaramaz ama iyi kalpli bir çocuk yaşarmış. Adı Emin'miş. Emin, herkesle arkadaş olmak istermiş ama bazen farklı davrananları anlamakta zorlanırmış. Bir gün köyde bir bayram düzenlenmiş. Köylüler, herkesin en sevdiği oyunları oynamak için bir araya gelmiş. Emin de arkadaşlarıyla koşup zıplayarak eğleniyormuş. Birden, köye yeni taşınan bir çocuk, Şirin, yanlarına gelmiş. Şirin, diğer çocuklardan farklı giyinmiş ve konuşma biçimi de biraz tuhafmuş. Emin, Şirin'in yanına yaklaşmaktan çekinmiş. Ama Şirin, Emin'e gülümsemiş ve 'Merhaba! Benimle oyun oynamak ister misin?' diye sormuş. Emin, Şirin'i ilk başta garipsemiş ama Şirin'in nazik tavrı karşısında kalbi yumuşamış. 'Tabii, oynayalım!' demiş. Şirin, arkadaşlarıyla oynadığı sıra dışı bir oyun öğretmiş. Bu oyunda herkes el ele tutuşup bir daire oluşturmuş ve şarkı söylemişler. Oyun çok eğlenceliymiş ve Emin de Şirin'in farklılığını kabullenerek onunla arkadaş olmuş. Emin, o günden sonra farklılıklara karşı daha anlayışlı olmaya çalışmış. Şirin'in dostluğu, ona herkesi olduğu gibi kabul etmenin önemini öğretmiş. Emin, 'Herkesin farklı olduğunu anlamak önemli. Farklılıklara saygı duyarak herkesle mutlu olabiliriz.' diye düşünmüş. Emin ve Şirin, o günden sonra en yakın arkadaş olmuşlar ve birlikte birçok maceraya atılmışlar.