Eva, her akşam gökyüzünü izler, yıldızlar çıkana kadar. Yıldızlar, babasının gözleri gibi parlar diye düşünür. Ama babası, artık yanlarında değildir. Annesi, 'Babası seni çok seviyor, küçük kızım. O, yıldızlarda sana bakıyor. Sen de yıldızlara baktığında, onun seni sevdiğini hatırla.', der. Eva, yıldızlara bakar ve bir gözyaşı yanağından süzülür. Bu gözyaşı, yere düşer ve bir tavşanı oluşturur. Tavşan, yedi renk gökkuşağı ile süslenmiştir. 'Merhaba küçük kızım! Ben, Ayrılık Gökkuşağı Tavşanıyım. 'Senin için bir hediye getirdim. Bu, babanın sana olan sevgisinin bir göstergesidir. Her renk, onun sevgisinin bir parçasıdır. Kırmızı, cesaretini, turuncu, neşeni, sarı, mutluluğunu, yeşil, umudunu, mavi, sadakatini, lacivert, bilgeliğini, mor ise, hayallerini simgeliyor. 'Anne ve baba ayrı olsalar da, kalpleri tek bir gökkuşağı gibi birleşiktir. Onların sevgisi, senin için her zaman parlayacaktır.', der. Eva, gökkuşağı tavşanını kucaklar ve gülümser. Gözyaşları artık kurumuştur. Yıldızlara bakar ve babasının sevgisini hisseder.