Gülcan, Hafsa ve Ecrin, her zaman macera arayan üç yakın arkadaştı. Bir gün, köyün dışındaki ormanda gizemli bir ses duyduklarında, merakları iyice kabardı. Ses, 'Yardım edin! Yardım edin!' diye bağıran bir sesti. Üç arkadaş korkusunu bir kenara atarak, sese doğru yola koyuldular. Ormanın derinliklerine doğru ilerlerken, ağaçların arasında karanlık ve ürkütücü bir gölge belirdi. Gülcan, 'Korkmayın kızlar, cesur olmalıyız!' dedi ve gölgeye doğru ilerledi. Gölgeden ürkütücü bir ses çıktı: 'Kimsiniz siz? Buraya ne işiniz var?' Gülcan, 'Biz, sizin yardımınıza geldik. Yardımınıza ihtiyacınız mı var?' diye sordu. Gölge 'Evet, yardımınıza ihtiyacım var. Korkunç bir ejderha beni mağarasına hapsetmiş durumda. Lütfen beni kurtarın!' dedi. Gülcan, Hafsa ve Ecrin, ejderha ile yüzleşmeye karar verdiler. Mağaraya doğru ilerlerken, havada kötü bir koku yayılıyordu. Mağaranın ağzında dev bir ejderha bekliyordu. Ejderha, 'Kimsiniz siz? Neden buradasınız?' diye kükredi. Gülcan, 'Biz, ejderhadan kurtulmak isteyen arkadaşını kurtarmak için buradayız!' dedi. Ejderha, 'Bu imkansız! Beni kimse yenemez!' dedi. Ancak Gülcan, Hafsa ve Ecrin yılmadılar. Hafsa, ejderhanın gözlerine doğru bir avuç dolusu toprak fırlattı ve ejderha gözlerini ovuştururken, Ecrin, ejderhanın kuyruğuna doğru koşarak, kuyruğunu bir taşla bağladı. Gülcan ise cesurca ejderhanın ağzına doğru koştu ve ejderhanın ağzını bir yün yumağıyla tıkadı. Ejderha, hareketsiz kaldı ve arkadaşlar, korkudan kurtardıkları arkadaşı mağaradan çıkardılar. Hep birlikte köye döndüler ve ejderhayı yendikleri için kutlandılar. Gülcan, Hafsa ve Ecrin, korkularına rağmen cesur oldukları için köy halkından övgüler aldılar. O günden sonra, Gülcan, Hafsa ve Ecrin, cesur ve yardımsever arkadaşları olarak tanındılar.