Metehan, çok neşeli ve oyun sever bir çocuktu. Ama bir sorunu vardı: Tuvalete gitmekten pek hoşlanmazdı. Yemeklerini de bazen zorla yer, bazen de hiç yemeği olmazdı. Bir gün, bahçelerinde oynarken, toprakta parıldayan bir taş buldu. Taşı alıp incelediğinde, taşın yavaşça parlamaya başladığını gördü. 'Vay canına!' diye bağırdı Metehan. Taş, birdenbire büyüyerek küçük, sevimli bir tuvalete dönüştü. Tuvalet gülümsedi ve 'Merhaba Metehan! Ben Büyülü Tuvalet'im. Sana tuvalet eğitiminde yardımcı olacağım' dedi. Metehan önce korktu ama sonra tuvaletin güler yüzü ona güven verdi. Büyülü Tuvalet, Metehan'a tuvalete gitmenin ne kadar önemli olduğunu eğlenceli oyunlarla anlattı. Her doğru kullanımda tuvaletten baloncuklar çıkıyor, her yemekten sonra da küçük bir hediye veriyordu. Metehan, Büyülü Tuvalet sayesinde tuvalete gitmeyi öğrenirken, aynı zamanda yemeklerini de zevkle yemeye başladı çünkü her yemek sonrası bir ödül alıyordu. Ödül bazen minik bir oyuncak, bazen de bir hikaye kitabı oluyordu. Metehan çok mutluydu. Artık tuvalete gitmek korkutucu değil, eğlenceli bir oyundu. 'Büyülü Tuvalet, sana çok teşekkür ederim!' dedi Metehan. 'Ben de sana teşekkür ederim Metehan. Unutma, temizlik ve düzen çok önemli!' diye karşılık verdi Büyülü Tuvalet. Metehan, o günden sonra Büyülü Tuvaleti her zaman yanıda hissetti ve tuvalet eğitimini başarıyla tamamladı, yemeklerini de afiyetle yedi. Mutlu son!