Poyraz, yeni doğmuş, tombul bir bebekti. Gülücükleri, güneşin ilk ışıkları gibiydi, herkesi ısıtırdı. Ama bir gün Poyraz'ın gülüşü kayboldu. 'Nerede benim gülüşüm?' diye düşündü Poyraz, küçük kalbi buruk bir şekilde. Annesi onu kucağına aldı, 'Üzülme Poyraz'ım, gülüşünü buluruz' dedi. Babaanne, 'Gülüşler bazen saklanır, küçük bir maceraya ihtiyacı vardır' diye ekledi. Poyraz, annesinin parmaklarını kavrayarak, gülüşünü aramaya çıktı. Bir kelebeğin rengarenk kanatları, bir çiçek bahçesinin kokusu, bir kuşun cıvıltısı... Poyraz, her güzellikte gülüşünü aradı ama bulamadı. Sonunda, bir derenin kenarına geldiler. Dereden 'Şşşt, küçük Poyraz, gülüşünü burada sakladım, ama onu bulmak için bir şarkı söylemelisin!' diye bir ses geldi. Poyraz, 'La la la' diye küçük bir şarkı mırıldandı. Ve o anda... Gülüşü, bir pırıltı gibi yüzüne yayıldı. Poyraz, 'Bulduuum!' diye bağırdı, kahkahaları derenin üzerinde yankılandı. O günden sonra Poyraz, her güzellikte gülüşünü bulmanın ne kadar keyifli olduğunu biliyordu ve her fırsatta, içinden gelen mutluluğu paylaştı.