Yiğit, küçük ama cesur bir çocuktu. Bir gün bahçelerinde, dedesinin anlattığı masallardaki gibi, parlak yeşil bir armut buldu. Armut, güneş ışığında parıldıyordu. Yiğit, armutu alıp inceledi. 'Acaba bu armut ne kadar özel?' diye düşündü. Tam o anda, armut konuştu! 'Ben bir sihirli armutum!' dedi armut. 'Üzerime üç kez dokunursan, en büyük dileğini gerçekleştiririm!' Yiğit şaşkına döndü. Çok heyecanlanmıştı. İlk önce, 'Dünyanın en büyük pastasını istiyorum!' dedi ve armuda üç kez dokundu. Hemen önünde, dev bir pasta belirdi! Yiğit, 'Vay canına!' diye bağırdı. Pastayı tek başına yiyemeyeceğini anlayınca, köydeki herkesi davet etti. İkinci dileğini, 'Herkesin mutlu olmasını istiyorum!' diye diledi. Armuda üç kez dokundu ve köyde bir anda neşe ve mutluluk yayıldı. Son dileği ise biraz farklıydı. Yiğit, 'Ben bir kahraman olmak istiyorum!' dedi ve armuda üç kez dokundu. Ancak bu sefer sihirli bir güç yerine, içindeki cesaret ve iyilik duygusu daha da güçlendi. Yiğit, köyüne gelen bir canavarı yenecek gücü kendinde bulmadı ama, zekasını kullanarak canavarı kandırıp köyden uzaklaştırdı. Köylüler Yiğit'in zekası ve cesareti sayesinde kurtulmuşlardı. Yiğit, sihirli armut sayesinde dileğini tam anlamıyla yerine getirmemiş olsa da, en büyük kahramanlığı, kendi cesaretini ve zekasını keşfetmesi oldu. Bundan sonra Yiğit, 'Gerçek kahramanlık, sihirli güçlerde değil, iyilik yapmada ve cesur olmadadır.' diye düşünerek, hep iyilik yapmaya ve cesur olmaya devam etti.