Gül ile Bülbül

Bir varmış bir yokmuş. Ormanın derinliklerinden bir bülbül yaşarmış. Bülbülün hiç arkadaşı yokmuş. Canı çok sıkılıyormuş. Bir gün gökyüzünde uçarken çok güzel bir ev çarpmış gözüne. Kocaman bir bahçesi varmış. Ve büyük bir kiraz ağacı varmış. Bülbül bahçeyi yakından görmek istemiş. Uçmuş ve yavaşça kiraz ağacına konmuş. Bir ağlama sesi duymuş. Etrafa bakınmaya başlamış. Bir bakmış ki bahçede bir gül ağlıyormuş. Bülbül güle bakarak:

-Hey, neden ağlıyorsun?

Gül:

-Çok yalnızım, hiç arkadaşım yok. 

Bülbül:

-Benim de hiç arkadaşım yok. Arkadaş olabiliriz istersen.

Gül ağlamayı bırakmış ve:

-Gerçekten mi?

Bülbül:

-Tabi ki.

Bülbül ve gül o günden sonra arkadaş olmuşlar. Bülbül her gün gülü ziyarete geliyormuş. Ona dünyayı anlatıyormuş. Neler gördüğünü, duyduğunu anlatıyormuş. Denizleri, gökyüzünü anlatıyormuş. Bülbül anlattıkça gül daha da meraklanıyormuş. O da dünyayı gezmek, görmek istiyormuş. Bir gün Bülbül’e:

- ”Bülbül, keşke ben de dünyayı gezebilsem. Denizleri, gökyüzünü görebilsem.” demiş. Bülbül:

-Ne yazık ki bunun imkânı yok.

Demiş üzülerek. Gül’ün yüzü düşmüş. Bülbül, güle her yeri göstermek istiyormuş. Gün boyu ne yapsam ne etsem diye düşünmüş. Sahilde bir ağaca konmuş. Bir de bakmış bir fotoğrafçı. Denizi, gökyüzünü, insanları çekiyormuş. Fotoğrafları da cebine koymuş. Bülbül gülümsemiş. Fotoğrafçının yanına gitmiş. Fotoğraflardan birkaçını ayaklarıyla tutarak fotoğrafçıya ötmeye başlamış. Fotoğrafçı şaşırmış:

-Fotoğrafları mı istiyorsun?

Bülbül kafa sallamış. Fotoğrafçı:

-Al senin olsun. 

Bülbül fotoğrafları almış. Fotoğrafçıya bir öpücük kondurmuş. Sonrasında hemen gülün yanına gitmiş:

-Sana bir sürprizim var gül.

Demiş gülümseyerek. Gül çok meraklanmış:

-Nedir o sürpriz? 

Bülbül fotoğrafları tek tek getirip güle göstermiş. Gül çok mutlu olmuş. Bülbüle teşekkür etmiş. Artık denizleri, gökyüzünü ve insanları gül de biliyor ve tanıyormuş.