Yaşasın Kamp

Emir, ilkokula gidiyordu. Yeniliklere açık ve farklı bilgiler öğrenme eğiliminde bir çocuktu. Ailesi de her yaz Emir’i farklı kurslara gönderirdi. Bu yıl da kamp kursuna gidecekti. Belki de Emir’in en çok ilgi duyduğu alanlardan biri kamp yapmaktı. Bununla ilgili filmler, diziler ve çizgi filmler izlerdi. Kitaplar ve dergiler okurdu. Nasıl kamp yapılacağını az çok biliyordu. Okul kapanmış, öğrenciler karnelerini almıştı. Emir de karnesini aldı ve notlarının hepsi pekiyi gelmişti. Sevinçle ailesine karneyi göstererek tebrikleri aldı. Ailesiyle birlikte eve geçti. Ertesi gün kampa gidecekti. Tüm kamp eşyaları hazırdı. Annesi ile çantasını hazırladılar ve Emir heyecanla yatağına gitti. Kampta neler yapacağını düşünüp durdu.

Acaba bir aslanla veya bir yaban domuzuyla karşılaşırlar mıydı? Karşılaştığında nasıl davranması gerektiğini biliyordu. Bu onun için hiç sorun değildi. Hayvanlar ateşten korkarlardı. Emir ateş yaktığında, bu yabani hayvanları kaçırabileceğinin farkındaydı. Bunları düşünürken uyuyakaldı. Sabah olduğunda Emir, anne ve babasıyla kahvaltısını yaptı. Sonra kahvaltıyı hazırlayan anne ve babasına “ellerinize sağlık” diyerek ellerini yıkamaya gitti. Lavabodan çıkar çıkmaz bir korna sesi duydu.

Bu kamp otobüsüydü. Emir’i almaya gelmişlerdi. Emir sevinçle koşturarak sırt çantasını aldı. Diğer eşyalarını da otobüse kadar taşıması için, ailesi yardım etti. Emir sevinçle ve coşkuyla otobüse bindi. Otobüste Emir’in yaşında kız ve erkek çocukları vardı. Boş bir koltuk gördü ama koltuklardan birinde başkası vardı. “ Yanına oturabilir miyim?” diye sordu Emir. Çocuk da: “ Tabi ki, gel hadi.” Dedi. Emi, çocukla tanıştı. Çocuğun adı Yunus idi. Emir, şimdiden bir arkadaş edinmişti bile. Yunus ve Emir, yol boyu sohbet ettiler. Kamp hakkında konuştular. Yunus da Emir gibi kampa meraklı bir çocuktu. Bildiklerini birbirleriyle paylaştılar. Emir: “ Yunus, bir dergide okumuştum. Kutup Yıldızı bize kuzeyi gösteriyormuş.

Yolumuzu kaybettiğimizde bu bilgiden faydalanarak yönümüzü bulabiliriz.” Yunus bu bilgiyi daha önce biliyordu. Yine de yeni öğrenmiş gibi, bu bilgiyi kendisiyle paylaştığı için Emir’ e teşekkür etti. Otobüs sonunda kamp alanına girmişti. Çocuklar heyecanla kıpırdanmaya başladılar. Kamp görevlisi, çocukları düzenli şekilde otobüsten inmek için yönlendirdi. Kamp görevlisinin ismi ise Elif idi. Elif Hoca, yıllardır kamp ile ilgileniyordu. Yaz okullarında, çocuklara öncülük ediyordu. Onlara farklı bilgiler öğretiyor, disiplin ve düzenli olmayı aşılıyordu. 

Çocuklar otobüsten indiler ve o günlük kalacakları odalara yerleştirildiler. Emir, Yunus ile beraber kalacaktı. Bunu duyduklarında Yunus da Emir de çok sevinmişlerdi. Çocuklar otobüs yolculuğundan sonra uyuyup dinlendiler. Ertesi gün, sabah erkenden kamp görevlisi Elif Hoca; çocukları uyandırdı. Hep beraber orman gezintisine çıktılar. Ormanda çeşitli ağaçlar ve bitkiler gördüler. Ayrıca farklı böcek çeşitleri keşfettiler. Elif hoca gördükleri bitkiler ve böcekler hakkında çocukları kısaca bilgilendiriyordu.

Sonra da yollarına kaldıkları yerden devam ediyorlardı. Biraz ilerledikten sonra bir su birikintisi gördüler. Bunun üstünde bir çiçek türü vardı. Oldukça da fazlaydı. Bir de yapraklar vardı. Çocuklar merakla su birikintisinin etrafını çevrelediler. Elif Hoca: “ Çocuklar, bu bir gölet. Gölet in yüzeyinde gördüğünüz ise Nilüfer çiçeği. Nilüfer çiçeği bir su bitkisidir. Sadece sulak yerde yetişir. Nilüfer çiçeği için, dünyanın en temiz çiçeği olduğu söylenmektedir.” Dedi. Çocuklar merak ve hayretle Elif Hoca’yı dinliyorlardı.

Emir ve Yunus ise bu bilgileri not defterlerine kaydediyorlardı. Biraz geziden sonra boş bir kamp alanına geldiler. Çadırlarını çıkardılar. Elif Hoca: “ Herkes kendi çadırını kuracak çocuklar. Fakat önce sizlere nasıl çadır kurulacağını göstererek anlatacağım.” Dedi ve kendi çadırını çocuklara anlatarak kurdu. Sonrasında herkesten kendi çadırını kurmasını istedi. Çocukların içinde zorlananlar olduğunda, Elif Hoca onlara yardımcı oldu. 

Kamp 7 gün sürdü. 7 günün sonunda çocuklar oldukça yorgundu. Yine de çok keyifli bir kamp süresi geçirmişlerdi. Emir de oldukça kültürlenmiş ve eğlenmişti. Artık eve dönme vakti gelmişti. Emir eve Yunus, arkadaşlıklarını kamptan sonra da devam ettirmek üzere sözleştiler. Birbirlerine ailelerinin numaralarını verdiler. Emir kamp dönüşü evde güzelce dinlendi. Sonra öğrendiği her şeyi ailesine anlattı. Yunusla da arkadaşlıkları devam etti. Sonraki yaz tatillerinde de bir sürü macera yaşadılar.