Keloğlan Kralın Huzurunda

Bir varmış, bir yokmuş. Zaman zaman içinde, kalbur saman içinde. Deve tellal iken, horoz imam iken, manda berber iken, annem kaşıkta, babam beşikte iken, ben babamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken çok büyük bir krallık ülkesi varmış. Bu ülkenin kralı çok sert, çok zalim bir kralmış. Bütün dünyaya nam salan bu kral her sene yarışmalar düzenler, birinci olana çuval çuval altın verirmiş. 16 yaşının üstündeki herkesin katılmaya imkanı varmış. Ama herkes korkarmış, çünkü kralın sağı solu belli olmazmış.

Kral bu sene bir koşu yarışmayı düzenlemeye karar vermiş. Parkurlar kurmuş, engeller koymuş... Kral hileden hiç hoşlanmazmış. Önlem olsun diye birçok muhafız dikmiş koşu yerlerine. Bizim Keloğlan artık 16 yaşında bir delikanlı olmuş. Yarış için ismini yazdırmış. Ancak rakipleri güçlüymüş. Şehrin en güçlü çocuğu Yağız ile en hızlı koşanı Şeker Kız yarışıyormuş.

Keloğlan, "Bir yolunu bulmalıyım" diye düşünmüş. Her gece düşünmüş, kara kara düşünmüş... Ama bir türlü uyuyamamış. En sonunda aklına bir fikir gelmiş. Yan kasabadaki kara cadının evine gitmiş ve ondan hız iksiri almış. Kara cadının iksirleri yasakmış, çünkü büyü bu ülkede kabul edilmezmiş.

Bizim Keloğlan yarış günü dikmiş iksiri kafasına. Koşmaya başlamış... Koşmuş, koşmuş, koşmuş. Herkesin önüne geçmiş haylaz Keloğlan. Ama birden cebindeki iksir kavanozunu düşürmez mi, takılıp tökezlemiş! İksiri gören kral ve muhafızları hemen yarışı durdurmuş. Muhafızlar Keloğlan'ı alıp krala götürmüşler. 

 Kral hışımla sormuş:

- Keloğlan bilmez misin, hile yasaktır! Büyü daha da yasaktır! Şimdi seni zindana atmam gerekir.

Keloğlan korkmuş, ağlamaya başlamış:

- Affedin beni kralım! Bir daha asla yapmayacağım. Birinci olmak istedim. Altın kazanmak istedim.

Kral Keloğlan'ın başını okşamış:

- Sen haylazsın ama iyi bir çocuksun. Ben senin aileni çok severim, çok dürüst insanlardır. Bu seferlik hatanı affediyorum, ama sakın bir daha dürüstlükten şaşmayasın. Bu yarışı kazanan Şeker Kız'dır. Hak etmediğin hiç bir şeyi isteme Keloğlan...

Keloğlan utanmış, krala teşekkür etmiş. Bu korkuyla bir daha bırak hileyi, bir daha yarış bile yapmamış haylaz Keloğlan. Bu masal da burada bitmiş.