Benekli ve Bıyık ile Şimşek

Bir zamanlar Benekli adlı bir köpek ve Bıyık adlı bir kedi aynı evi paylaşıyordu. Birbirlerinin en iyi arkadaşlarıydılar ve her ikisinin de evim dediği güzel bir kasabada mutluluk içinde yaşarlardı. Ağaçların dallarında tembellik etmeyi ve parlak güneş ışığında kestirmeyi severken, Benekli daha çok dışarıda koşucu ve oyun arkadaşıydı. Bıyık, fırsat buldukça orman ağaçlarının yüksek dallarına takılmayı severdi.

Benekli ve Bıyık birbirlerinden çok farklı olmalarına rağmen her şeyi birlikte yapan ve her şeyi paylaşan ayrılmaz arkadaşlardı. Mahallenin her yerinde oyun oynamak, birbirlerinin kuyruklarını kovalamak, yerlerde beraber yuvarlanmak en sevdikleri şeylerdendi. Benekli ve Bıyık, kasabadaki diğer hayvanların bir köpek ve kedinin bu kadar iyi anlaştığını görünce şaşırmasını umursamadı, şaşıran hayvanlar onların farklı olduğu için arkadaş olamayacağını söyleseler de bizim ikili onlara kulak asmadı çünkü onlar aralarında çok kuvvetli bir bağ olan, çok güzel anlaşan iki dosttular. Benekli ve Bıyık bu kadar iyi anlaşmalarının tamamen normal olduğuna inanıyorlardı. “Önemli olan farklılıklara rağmen ayrılmak değil bir arada kalabilmek.” derdi Benekli’nin büyük dedesi Karabaş ve Bıyık’ın büyük dedesi olan Tekir. Karabaş ve Tekir de çocukluklarını beraber geçirmiş sıkı iki dosttular. Onların arkadaşlık öyküleri ile birlikte büyüyen Benekli ve Bıyık da bu aile geleneğini devam ettiriyordu. 

Kasaba halkına bir gün Şimşek isimli bir at katıldı. Şimşek, iri ve güçlü bir attı ve o kadar hızlı koşuyordu ki ismi ile hızı kadar uyumlu çok az şey vardı. Şimşek, kasabadaki diğer hayvanları kendisinden ufak ve yavaş oldukları, onun gibi olmadıkları için kötü görüyor ve onlarla alay ediyordu ve kendi seviyesinin altında olduklarına inanıyordu. Herkesten daha iri, uzun, hızlı ve güçlü olmasından dolayı fiziksel görünümü açısından üstün olduğu yanılgısına kapılmıştı.

Şimşek, bu düşüncesi nedeniyle kasabada arkadaş edinemediği için çok yakın arkadaş olan Benekli ve Bıyık’ı kıskanmaya başlamıştı. Bir gün bizim ikiliye birbirlerinden çok farklı oldukları için arkadaş olamayacaklarını söyledi. Bu, Şimşek'in bizim ikilinin arasını açma çabasıydı. Benekli ve Bıyık hiçbir şekilde birbirine benzemiyordu fakat diğerlerinin bu sözlerini de dinlemiyorlardı. Onlar başkalarının kötü sözlerini duymak yerine kendi hayatları ile ilgileniyorlardı. Aralarındaki dostluk bağına güveniyorlardı ve bu bağ ne Şimşek'in ne de bir başkasının koparabileceği kadar zayıf değildi. 

Günlerden bir gün Şimşek tek başına dışarıda koşarak eğlenirken ve amaçsızca tarlalarda dolaşırken, maalesef ayağı takıldı ve yere düştü. Kendi başına ayakta duramadığı ve başka kimse ona yardım etmediği için ayağa kalkamadı. Tüm kasabada sadece Benekli ve Bıyık, Şimşek’in yanına koşup ona yardım etmişti. Şimşek’i ayağa kaldırıp üstündeki tozları silkelediler, ona su getirdiler ve ayağını iyileştirmesi için doktoru aradılar. Şimşek'e farklılıklarına rağmen birbirleriyle anlaşabildiklerini ve Şimşek'in iyileşmesi gibi ortak bir hedef için birlikte çalışabildiklerini gösterdiler. Bu, Şimşek için öğrenmesi gereken önemli bir dersti.

Şimşek, Benekli ve Bıyık’a söylediği sözlerden ötürü duyduğu üzüntüyü iletti ve davranışlarından dolayı onlardan özür diledi. O gün meydana gelen olayların bir sonucu olarak Benekli ve Bıyık, Şimşek'i yakın bir arkadaş olarak görebildiler ve üçü birlikte oynayarak ve çevredeki bölgeyi keşfederek zaman geçirdiler.

Bu olay bize birbirimizden farklı da olsak güvenilir arkadaşlara sahip olmanın bir insanın hayatında kazanabileceği en güzel şeylerden biri olduğunu öğretiyor. Aslında farklılıklarına rağmen birbirini kabul edebilen ve kucaklayabilen bireyler, en anlamlı ve uzun süreli ilişkilere sahip olabilen bireylerdir ve arkadaşlıklar, farklılıklarla güzeldir!