Karınca Kardo

For foradan sür süreden.

Manisa’dan Tire’den,

Yenice çıktım buradan,

Konaraktan göçerekten,

Lale, sümbül biçerekten,

Sütlü kahve içerekten.

Sulu yerde peynir ekmek,

Susuz yerde kavun, karpuz yiyerekten

Az gittim, uz gittim.

Bir de arkama baktım,

Bir arpa boyu yol gitmişim.

Eve vardım, ekmek yedim,

Dedemden bu masalı dinledim.

Karınca Kardo, şu anda bulunduğumuz yerden inanılmaz derecede uzak bir ülkede yaşayan çok küçük bir karıncaydı. Karınca Kardo'nun evi evi Karınca Diyarı diye bir yerdeydi. Karınca Kardo çalışkan bir işçiydi, ancak kolonideki her zaman en küçük ve en zayıf karınca olduğuna inandığı için sık sık cesareti kırıldı. Sıkı çalışmasına rağmen, Karınca Kardo her zaman kolonideki en zayıf karınca olduğuna inanıyordu. Aslında durum böyle değildi. Dünyayı olduğundan daha anlamlı ve gelişmiş bir duruma getirmek isteyen Karınca Kardo çok büyük bir yüreğe sahipti. 

Günlerden bir gün Karınca Kardo, Kraliçe Karınca’nın tüm karınca kolonisine konuşma yaptığı bir zaman kent meydanındaydı. Kraliçe Karınca, karıncaların hedeflerine ulaşmak ve her bir karıncanın sahip olduğu benzersiz yeteneklerden en iyi şekilde yararlanmak için herkesin birlikte çalışmasının ne kadar önemli olduğunu vurguladı.

Karınca Kardo duyduğu bu güzel sözlerin bir sonucu olarak duygularının karıştığını hissetti ve sonuç olarak dünyayı güzelleştirmek isteğini eyleme geçirmesi gerektiğinin farkına vardı. Koloninin ondan herhangi bir şekilde, şekilde veya biçimde nasıl yararlanabileceğini anlamaya çalışarak arayışına başladı. Bu onun yolculuğundaki ilk adımdı.

Karınca Kardo, hayatı boyunca becerilerini sayısız farklı meslekte kullandı, ancak sonunda hiçbirinin kendisine uygun olmadığını anladı ve iş aramaktan vazgeçti. Vazgeçmek üzereyken, koloninin yiyecek toplamak için ilerlediği yolu kapatan küçük bir dereye rastladı.

Karıncalar arasında bir planı olan tek kişi Karınca Kardo'ydu, diğer karıncalar ise ne yapmaları gerektiği konusunda hiçbir fikri yoktu. Genç bir karıncayken derede oynamayı nasıl sevdiğini hatırladı ve baraj inşa etmede oldukça yetenekli olduğunu anımsadı. 

Karınca Kardo, dereyi yeniden yönlendirmek ve geçidi daha net hale getirmek için hemen bir baraj inşa etmeye başladı. Karınca Kardo'nun iş arkadaşları, soruna ne kadar çabuk çözüm bulabildiğinden etkilendiler ve süreç boyunca çalışırken yaratıcılığını övdüler. O günden sonra koloninin her üyesi, Karınca Kardo'nun kim olduğunun farkındaydı ve koloninin barajının inşasında oynadığı rol nedeniyle ona saygı duyuyorlardı.

Karınca Kardo, hayatının amacını bulduğunu ve onu bulduğu gerçeğiyle yüzleştiğini anladığında çok mutlu oldu. Çabalarından vazgeçmedi, edindiği bilgi ve deneyimi kolonideki diğer karıncalar ile de paylaştı. Bu, koloninin ilerleme sağlamasını sağladı. Karınca Kardo, karınca kolonisinin her zaman fikirlerine ihtiyaç duyulan, sevilen ve sayılan bir bireyi olarak hayatına devam etti.

Koloni için barajlar, evler, okullar, hastaneler, spor alanları, çocuklar için oyun parkları, kütüphaneler, tiyatrolar inşa etmeye devam etti. Karınca kolonisinin ormanın diğer yerlerine açılan büyük kapılarını titizlik ile yaptı ve şehrin bakımı ile yakından ilgilendi.

Karınca Kardo, gerçek bir kahraman olmak için birisinin büyüklüğüne veya gücüne bakılmaması gerektiğini yaşadıkları sayesinde fark etti. Büyük, güçlü, uzun olmaktan daha ziyade, bir kişiye kahraman unvanını kazandıran şeyin, kişinin iradesi ve ortaya koyduğu çaba miktarı olduğunu öğrendi. Karınca Kardo’nun masalı bu sorun çözüldüğüne göre artık sona erdi. Koloniyi kendilerine inanmaları ve yapmak istedikleri şeyi yapabilmeleri için çok çaba sarf etmeleri konusunda motive eden Karınca Kardo, sonsuza dek insanların karıncalar hakkındaki görüşlerini ve onlara karşı tutumlarını değiştiren karınca olarak hatırlanacak.