Maymun ve Sarı Bacalı Ev

Dağlarda, ağacın tepesindeki küçük ahşap bir evde küçük bir maymun yaşıyormuş. Dağların altındaki bölgeyi kuşbakışı görmek için yüksek ağaçların tepesinde kalmayı seviyormuş. Bir öğleden sonra, küçük Maymun, midesinin guruldamasına neden olan nefis bir koku aldığında ağacın tepesinde oynamaktan ve takılmaktan sıkılmış. Kokuyu takip etmiş ve ufka bakmış, orada sarı bir bacadan biraz duman çıktığını görmüş. Merak etmiş, kontrol etmek için oraya gitmeye karar vermiş.

Küçük Maymun hızla ağacın tepesine inmiş ve kokuyu takip etmiş. Sarı bacalı evi bulmuş ve sinsice pencereden içeri bakmış. Krep yapan küçük bir kuzuymuş. Çok güzel kokuyormuş! Açgözlü Maymun, mutfak masasının üzerindeki lezzetli, çıtır çıtır kreplere ulaşmayı umarak, guruldayan karnını ovuşturmuş.

Kuzu'nun kapısını çalmış. Küçük Kuzu kapıyı açmış ve küçük Maymun yüksek sesle selam vermiş. "Küçük Kuzu, nasılsın?"

Küçük Kuzu, evine misafir gelmesinden çok mutlu olmuş. "Merhaba küçük Maymun, ne sürpriz! Evime hoş geldin. Lütfen içeri gel ve otur!” Küçük Kuzu bir sırayı hareket ettirmiş ve coşkuyla, "Doğru zamanda geldin. Pankek yapıyorum.” Dediği gibi, büyük bir tabak mis kokulu krep ve koca bir tencere bal getirmiş.

Küçük Maymun acıkmış. Bir parça Pankek aldı, bala batırmış ve kocaman bir ısırık almış. “Tadı çok güzel! Hiç bu kadar lezzetli bir Pankek yememiştim.” Küçük Kuzu, "Afiyet olsun dostum," diye yanıtlamış.

Maymun, küçük Kuzu ile harika zaman geçirmiş. Kısa süre sonra öğle yemeğini bitirmiş ve şişmiş karnından memnun kalmış. Küçük Kuzu'ya ikram için teşekkür etmiş ve eve gitmiş.

O andan itibaren küçük Maymun sarı bacadan çıkan dumanı görür görmez küçük Kuzu'nun yemek yaptığını bildiği ve orada yemeğin tadını çıkarabileceği için küçük Kuzu'nun evine doğru koşarmış.

Kış gelmiş ve yoğun bir şekilde kar yağmaya başlamış. Küçük Maymun, dağlardaki ağaç evinin kapısında durup sarı bacaya birkaç kez bakmış ama bu kez sarı bacadan duman çıktığını görmemiş.

"Garip. Küçük kuzuya bugün ne oldu?” diye mırıldanmış küçük maymun. "Bugün yemek yapmıyor. Belki de yiyecek hiçbir şeyi yoktur. Ah hayır, benden biraz yiyecek ödünç almaya gelecek!” Endişelenen küçük Maymun aceleyle eve girmiş, tüm yiyeceğini yatağın altına saklamış ve kapısını kilitlemiş.

Yoğun kar yağışı üç gün üç gece sürmüş ve küçük Maymun battaniyesine sarınarak evinin rahatlığında dinlenmenin keyfini çıkarmış. Kendisine kış boyunca yetecek kadar yiyecek depolamış ve kar yağışı boyunca sıcacık uyuyormuş.

Sonunda kar durmuş. Güneş kabinin penceresinden içeri sızıyormuş. Küçük Maymun hemen kapıyı açmış ve ağacın tepesinden bir göz atmış. ‘‘İşte bu! Sarı baca yine tütüyor!’’ demiş. Tepeden aşağı atlamış ve yemeğini orada yemeyi umarak küçük Kuzunun evine koşmuş.

Kapıyı çalmış ve "Kuzucuk nasılsın?" diye selam vermiş. Ama kapıyı açan küçük Kuzu değilmiş. Onun yerine küçük tilki ve küçük tavşanmış.

"Hey, neden buradasın küçük tilki ve tavşan?" diye sormuş küçük Maymun.

Küçük tilki, “Küçük Kuzu üç gündür hasta! Neden onu görmeye gelmedin! Demiş.

Tavşan, “Küçük Kuzu üç gün yemek yemedi! Neden yemeğini paylaşmıyorsun? Demiş.

"Ben, bilmiyordum!" Küçük Maymun özür diler gibi başını eğmiş.

Bu sırada küçük Kuzu yatak odasından çıkmış ve küçük Maymun'a seslenmiş: "Tam zamanında buradasın Maymun. Birlikte gözleme yiyelim, sadece biraz bal eksik” demiş.

Küçük Kuzu sözünü bitiremeden, küçük Maymun aniden oradan ayrılmış. Küçük Kuzu olan bitene şaşırmış.

Küçük tilki, "Utanmış olmalı" demiş.

Küçük tavşan, “Arkadaşlarını neden umursamıyor?” demiş. İç çekmişler ve birlikte yemek için mutfak masasını kurmaya devam etmişler.

Bir süre sonra kapının dışında bir ayak sesi duyulmuş. Herkes kontrol etmek için dışarı çıkmış.

Elinde büyük bir kavanoz ile küçük Maymun gelmiş. İçeri girmiş ve herkese “Akçaağaç sosumu deneyin. Çok tatlı!" demiş.

O gece evin etrafı, sarı bacadan göğe doğru yükselen dumanın eşlik ettiği neşeli kahkahalarla çevriliymiş. Bütün dağ bütün gece Pankek kokusuyla dolmuş.