Okyanusta Yüzen Balık

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, develer tellal iken, pireler berber iken, ben bağda üzüm bekler iken, derede odun yükler iken, bir varmış bir yokmuş. Masalın yalanı mı olurmuş. O yalan bu yalan, fili yuttu bir yılan. Bu da mı yalan? derken; sabahleyin erken, keçiler koyunları tıraş ederken, tahta kurusu saz çalar, sıçan cirit atar iken, çıkmış bir kocakarı ortaya. En sonunda açmış ağzını yummuş gözünü. Bir laf etmiş, bir laf etmiş. Bakalım ne laflar etmiş. 

Günlerden birinde kasabanın kenarında bir akarsu bulunurmuş. Bu akarsu içerisinde bir sürü balıklar yaşarmış. Bu akarsu köy halkı tarafından da bakımı yapılırmış. Kimse oradaki balıklara dokunmazmış. Herkes balıklara zarar gelmesinden endişelenirmiş. Bu akarsuyun bir kötü yanı varmış. Okyanusa açılan bir bölümü bulunurmuş. Balıklar büyüdüklerinde ve güçlendiklerinde o yoldan okyanusa doğru ilerlermiş. Bu suda yaşayan tatlı sevimli bir balık varmış. Yemyeşil rengi, kırmızı kuyruğu ve çok güzel derisi varmış. Bu balığın adı Mina imiş. Mina çok sevimli olarak sevilirmiş. Mina günler geçmiş, aylar geçmiş ve artık büyük bir balık haline dönüşmüş. Artık okyanusa gitme vakti gelmiş.

Okyanusa karışmasının vakti gelen Mina balık endişeliymiş. Çünkü orada dev balinalar ve devasa köpek balıkları da varmış. O gün gelmiş çatmış Mina okyanusa karışmış. Kendine yolda bazı ufak balık arkadaşlarda edinmiş. Bu nedenle çok mutluymuş. Fakat bir yandan da endişeliymiş. Ya karşısına büyük balina çıkarsa diye korkuyormuş.

Mina yüzerken birden bire karşısına balıkçı ağı çıkmış. Okyanusta avlanmaya çalışan balıkçı ağı Mina'yı dolamış. Mina bu konuda çaresiz şekilde çırpınarak yardım istiyormuş. Eğer yardım edilmezse balıkçılara yem olacakmış. Ağ tam yukarı çekilirken, Mina içinden her şey bitti derken. Oda ne! Zehir lakaplı köpek balığı görünmüş. Mina hem ağdan korkuyor, hemde köpek balığından korkuyormuş. 

Çünkü Zehir’in ismini daha önceden çok duymuş. Zehir büyük bir hızla yaklaşarak ağları parçalamaya başlamış. Ağları yırtıp Mina’yı kurtarmış. Mina şaşkın bir halde Zehir’e bakıyormuş. Zehir ona dönerek, “Benden korktuğunu biliyorum. Korkma sana zarar vermem. Biz denizde yaşayan canlılar dostuz demiş”. Mina hatasını anlayarak Zehir’e teşekkür etmiş. Birlikte okyanusu gezmeye devam etmişler ve dostlukları ebediyen devam etmiş.