Mavi Ormanda, huysuz bir aslan yaşıyordu. Aslanın hiç arkadaşı yoktu. Kibirli ve kendini her daim üstün gören bir karaktere sahipti. Bu yüzden diğer hayvanları küçümser, onlarla arkadaşlık etmezdi. Diğer hayvanlar ise birbirleriyle çok güzel anlaşırlardı. Aslan ara sıra onlara özense de, yine de belli etmezdi. Tavşan da bu ormanda yaşardı. Aslanın aksine oldukça mütevazı bir hayvandı. Diğer hayvanlara karşı çok nazik davranırdı.
Aslan bir gün hastalandı. Yalnız ve kimsesiz olduğu için, bunu fark edecek kimse yoktu. Çünkü aslan etrafındakilere kaba davranırdı. Bu yüzden kimse ona yaklaşmaya cesaret edemiyordu. Tavşan, aslanın mağarasının önünden geçerken bir inilti duydu. Merakla mağaranın içine baktı. Bir de ne görsün. Aslan yere yığılmış, inim inim inliyordu.
Tavşan aslanın ateşine baktı. Ateşi çok yüksekti. Hemen ormanın hekimi olan Bay Baykuşa haber gönderdi. Baykuş, aslanın mağarasına gitmeye çekiniyordu. O da diğer hayvanlar gibi aslana yaklaşmaya cesaret edemiyordu. Fakat tavşanın da hatırını kıramazdı. Tavşanın kendisine çok iyiliği dokunmuştu. Muayene eşyalarını aldı ve aslanın mağarasına gitti.
Hemen aslanı muayene ederek ona ilaç verdi. Tavşan, aslanı her gün kontrol ediyordu. Bir hafta boyunca aslanı ziyaret ederek ona yemek getirdi, ilaç verdi. Aslan bir haftanın sonunda iyileşmişti. Tavşanın ona yaptığı iyiliği unutamadı. Bir şekilde teşekkür etmek istiyordu. Tavşana gidip teşekkür ederim demek, aslan için çok zordu. Aslan hayatı boyunca kimseye teşekkür etmemişti ki. Aslan tam bunları düşünürken, tavşan elinde bir demet çiçekle; aslanı ziyarete geldi. Aslan daha da mahcup oldu. Zor da olsa yapması gereken şeyi yaptı. Tavşana teşekkür etti. Tavşan da aslana dedi ki:
-Biz arkadaşız sevgili aslan, seni o halde bırakamazdım. Bu yüzden teşekkürünü kabul ediyorum.
Aslan şaşırmıştı. Tavşan ona arkadaşı olduğunu mu söylemişti sahiden? Aslan artık bir arkadaşı olduğu için mutlu da olsa, sert bakışlarını korumaya çalıştı ve:
-Senin de bir şeye ihtiyacın olursa bana gelebilirsin.
Dedi aslan. Tavşan aslana içten içe gülüyordu. Çünkü sert duruşunun altında yumuşacık bir kalbi olduğuna inanıyordu. Bir süre sonra aslan ve tavşan çok iyi arkadaş oldular.
Bu metin kocamanbisite.com için özel olarak yazılmıştır. Ticari maksat taşıyan tüm diğer dijital ortamlar ve basılı mecralarda kullanımı, kopyası, atıfı yasaktır. Eğitim maksatlı kullanım için her bir hikayeye yönelik izin alınması zorunludur.
